Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

"Συγχώρηση: είναι εφικτή;" - Συντονίζει ο π. Βασίλειος Θερμός. Ομιλούν: π. Αντώνιος Καλλιγέρης, Δημήτριος Κυριαζής ψυχίατρος. - .Καθεδρικός Ιερός Ναός της Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού






Από την πολλή και  ηλίθια κακία 
του φίλου σου, εξαγριωμένο  μου,

αν θες-  πριν ακούσεις αυτή
την ενδιαφέρουσα συζήτηση
για τη Συχώρεση 
απ' το  intv.gr , 
διάβασε προηγουμένως
την παλιότερη ανάρτησή μου
με τίτλο: Ο εγκέφαλος, οι νευρώνες και η Ορθόδοξη εμπειρία.

Πρόσεξε, αν μπορείς, μερικά σχόλια στην αρχή εκείνης της ανάρτησης 
και μερικά από το τέλος- αν δεν προλαβαίνεις να τα κοιτάξεις όλα.

Στην πρόσφατη  συζήτηση των ψυχοθεραπευτών,
για το θέμα της συγχώρησης 
όπως είδες και στον τίτλο,
παίρνουν μέρος: ο π. Βασίλειος Θερμός 
ο π. Αντώνιος Καλλιγέρης
και ο ψυχίατρος Δημήτρης Κυριαζής.

-ΤΕΛΙΚΑ είναι ΕΦΙΚΤΗ  η ΣΥΧΩΡΕΣΗ; 
Διάβασε και μερικές ακόμη αφελείς σκέψεις μου,  απ' τις παλιότερες αναρτήσεις: 

1)ΜΗΝ  ΤΣΑΛΑΚΩΝΕΙΣ  την καρδιά του πλησίον 
γιατί μετά είναι -σχεδόν- αδύνατον το σιδέρωμα
και... 

2) περί του διατί ΔΕΝ πρέπει να εκδικούμαστε 
στην ανάρτηση της υποφαινομένης, 
με τίτλο:

Δική μου είναι η εκδίκηση.

-Καλή Σαρακοστή να έχουμε, αγαπημένο μου
-και όποιος αντέξει- άντεξε!

-Με τη Μετά-νοια του Πέτρου-μακάρι!

-Μακριά από μας,  "ο Ιούδας" 
κι ας "φιλούσε υπέροχα!" 
;-)

Σαλογραία , η κατά  κόσμον
 Ευανθία- Μυριαγκαθία
................................................................................................................................................
.................................................................................................................................................

Λόγος στον Εσπερινό της συγχωρήσεως

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας



Πρέπει, αδελφοί και αδελφές μου, να έχουμε χα­ραγμένο στην καρδιά μας και να θυμόμαστε πάντα τον λόγο του Χριστού: 

«Εάν γάρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πα­τήρ υμών ο ουράνιος· εάν δέ μή αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών α­φήσει τα παραπτώματα υμών» (Μτ. 6, 14-15). 

Είναι πολύ φοβερά αυτα τα λόγια του Κυρίου.

 "Αν δεν συγχωρούμε τα παραπτώματα του πλησίον μας τότε και ό Χριστός, στη Φοβερά του Κρίση, θα μας βάλει στα αριστερά του δεν θα μας αφήσει τις αμαρτίες μας διότι και εμείς δεν αφήναμε τα παραπτώματα τού πλησίον μας.

 Βλέπετε, διότι πραγματικά είναι φρικτό πράγμα να μην συγχωρούμε τους ανθρώπους.


Στους βίους των αγίων υπάρχουν αρκετά παρα­δείγματα ανθρώπων πού τιμωρήθηκαν επειδή δεν ήθελαν να συγχωρήσουν. 

Ο ιερομόναχος Τίτος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου βρισκόταν στην επιθανάτια κλίνη. 

Μαζεύτηκε γύρω του όλη η αδελ­φότητα της Μονής. 

Όλοι ήξεραν ότι υπάρχει παλιά έχθρα μεταξύ του Τίτου και του Ιεροδιακόνου Ευάγριου, γι' αυτό και έφεραν τον Ευάγριο να συμφιλι­ωθεί με τον Τίτο πριν αποθάνει.

Ο μακάριος αυτός ο Τίτος σηκώθηκε στο κρεβά­τι του, έσκυψε μπροστά στον Ευάγριο το κεφάλι του και του ζήτησε συγγνώμη.

 Αλλά ο σκληρόκαρδος Ευάγριος του απάντησε με έναν τρομερό λόγο:«Δεν θα σε συγχωρήσω ούτε σ' αυτή τήν ζωή ούτε στην μέλλουσα». 

Μόλις το είπε αυτό (ο Ευάγριος) έπεσε νεκρός, και ό μακάριος Τίτος σηκώθηκε υγιής από το κρεβάτι του. 

Διηγήθηκε στους αδελφούς ότι είδε τους αγγέλους και τους δαίμονες οι όποιοι είχαν μαζευτεί γύρω από το κρεβάτι του. 

Οι δαίμονες ήθελαν να πάρουν τήν ψυχή του, διότι είχε έχθρα με τον Ευάγριο, ενώ οι άγγελοι έκλαιγαν γι' αυτόν. 

Μόλις όμως ο Ευάγριος είπε τον φοβερό εκείνο λόγο, ένας άγγελος με το φλογισμένο δόρυ του χτύπησε τον Ευάγριο ό όποι­ος αμέσως έπεσε νεκρός.

 Ό ίδιος άγγελος πήρε το χέρι του Τίτου, τον θεράπευσε και τον σήκωσε από το κρεβάτι του.

Γνωρίζουμε και ένα άλλο παράδειγμα από το βίο του μάρτυρα Νικηφόρου. 

Υπήρχε έχθρα μεταξύ αυτού και του πρεσβυτέρου Σαπρικίου, με τον οποίον κάποτε ήταν πολύ καλοί φίλοι.

Όμως, όπως συχνά γίνεται, ο διάβολος με τις πανουργίες του κατέστρε­ψε αυτή τη φιλία. 

Ήταν καιρός πού γινόταν σφο­δρός διωγμός κατά των χριστιανών. 

Ο πρεσβύτερος Σαπρίκιος συνελήφθη, τον βασάνισαν και τελικά τον οδήγησαν σε μαρτύριο. 

Όταν πήγαν να τον εκτελέσουν ο Νικηφόρος τον ακολουθούσε, έπεφτε μπροστά του και τον ικέτευε λέγοντας: «Μάρτυρα του Χριστού, συγχώρησε με». 

Ο Σαπρίκιος όμως δεν ήθελε να τον συγχωρήσει. 

Όταν έφτασαν στον τόπο του μαρτυρίου ό Σαπρίκιος ξαφνικά είπε: «Μην με αποκεφαλίζετε. Αρνούμαι τον Χριστό»

Έτσι αρνήθηκε τον Χριστό του και χάθηκε ή ψυχή του. 

Την θέ­ση του πήρε ό Νικηφόρος, ό όποιος έσκυψε το κε­φάλι του κάτω από το τσεκούρι του δημίου, μαρτύρησε και δοξάστηκε στους Ουρανούς.

 Τρομερό, πραγματικά τρομερό γεγονός

Και νομίζω ότι πρέπει να ταράξει αυτούς πού δεν θέλουν να συγχωρούν τον πλησίον τους.

Θυμηθείτε τον Κύριο πού συγχωρούσε όλους: συγχώρησε τον ληστή πάνω στο Σταυρό, τον τελώ­νη, την πόρνη, που έβρεξε με τα δάκρυά της τα πό­δια του και τα σκούπισε με τα μαλλιά της. 

Ας θυμη­θούν αυτοί που δεν θέλουν να συγχωρούν την παρα­βολή του κακού δούλου που ο βασιλιάς τού χάρισε το πολύ μεγάλο χρέος του. 

Εκείνος, όμως, μόλις βγήκε από τον βασιλιά, βρήκε έναν από τους συνδούλους του που του όφειλε ένα μικρό ποσό, τον έπιασε και τον έσφιγγε να τον πνίξει, λέγοντας του: «ξόφλησέ μου το χρέος».

Όταν το είδαν αυτό οι σύνδουλοί του, λυπήθη­καν πάρα πολύ. 

Πήγαν και το διηγήθηκαν στον κύ­ριο τους. 

Τότε ο βασιλιάς τον κάλεσε και του είπε: «Δούλε πονηρέ, πάσαν την οφειλήν άφηκά σοι, επεί παρεκάλεσάς με· ουκ έδει και σε ελεήσαι τον σύνδουλόν σου, ως και εγώ σε ηλέησα; και οργισθείς ο κύριος αυτού παρέδωκεν αυτόν τοις βασανισταίς έως ου αποδώ παν το οφειλόμενον αυτώ» (Μτ. 18, 32-34).

Φοβερός είναι αυτός ό λόγος. 

Μας παροτρύνει να είμαστε ελεήμονες, σπλαχνικοί και να συγχω­ρούμε τους άλλους. 

Εμείς όμως πολύ συχνά γινόμα­στε άσπλαχνοι, επιμένουμε στα δικά μας και δεν συγχωρούμε τον πλησίον. 

Έτσι πρέπει να ενεργού­με; 

Να εχθρευόμαστε αυτούς πού μας αδικούν; Α­σφαλώς όχι. 

Αν βλέπουμε τον πλησίον μας να μας κάνει κακό ή να μας προσβάλλει, δεν πρέπει να τον μισούμε. 
Αντίθετα, πρέπει να τον σπλαχνιζόμαστε, διότι είναι ασθενής. 
Ασθενεί η ψυχή του και υποφέ­ρει από μίσος. 

Γι' αυτό πρέπει να τον σπλαχνιζόμαστε.

Δεν πρέπει αυτόν να μισούμε, αλλά τον διάβολο και τους δαίμονες, πού φαρμάκωσαν με τήν κακία τους την καρδιά του και τον έκαναν άσπλαχνο και σκληρό. 

Αν τυχόν θα απαντήσουμε και εμείς με την προσβολή στην προσβολή και θ' ανάψει στην καρ­διά μας η φλόγα του μίσους, τότε ας σταματήσουμε και ας σκεφτούμε λιγάκι: και ποιός είμαι εγώ που τον μισώ, είμαι μήπως καλύτερος απ' αυτόν; 

Δεν είμαι και εγώ γεμάτος αμαρτία; 
Τότε γιατί τον μισώ; 
Και αμέσως θα ηρεμήσει ή καρδιά μας. 

Ο καλός λό­γος θα σβήσει το μίσος.

Έτσι πρέπει να ενεργούμε. 

Να είμαστε επιει­κείς απέναντι των αδελφών μας πού πάσχουν από κακία και ασθενούν, τρέφοντας μίσος εναντίον μας.

 Με το έλαιο της Αγάπης να μαλακώνουμε την καρ­διά τους πού αιχμαλωτίστηκε από τους δαίμονες και δουλεύει σ' αυτούς.

Αρχίζει ή Μεγάλη Τεσσαρακοστή. 

Ο Κύριος ζητά να συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλον. 

Και πρώ­τος εγώ πρέπει να σας ζητήσω συγγνώμη. 

«Συγχω­ρήστε, πατέρες και αδελφοί, τις αμαρτίες που έκανα σ' αυτή την ημέρα και σ' όλες τις ημέρες της ζωής μου».
ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ
ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ
ΤΟΜΟΣ Α'
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"



29 σχόλια:

  1. Η εκ καρδίας συγχώρεση είναι εφικτή μόνο διά του ζειν κατά Χριστό εν Χριστώ.

    Όλα τα άλλα είναι ιδιοτέλεια και ψυχαναγκασμοί της συμβηβατικότητας, ή με απλά λόγια είναι κατάσταση υποκρισίας η οποία είναι ταυτισμένη με το ψεύδος του εαυτού μας.

    Ο ζείν κατά Χριστό εν εν Χριστώ άνθρωπος λειτουργεί εντελώς φυσικά και αβίαστα έτσι: "Πάντα τα εμά σα έστι".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όχι Ευανθία, δεν την άκουσα όλη. Με κουράζουν τα πολλά λόγια.

    Τα πρἀγματα είναι στην ουσία απλά.

    Όταν αναγνωρίσουμε, ότι δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε εκ καρδίας και ζητήσουμε από το Θεό να μας δώσει την δική Του αγάπη και δύναμη να το καταφέρουμε, ο Θεός δεν θα μας τα δώσει αυτά αυτόματα. Αλλά θα μας δείξει ότι εμποδίζει μέσα μας την ένωση μαζί Του.

    Στο βαθμό που μας λείπει το έλεος, στο βαθμό που μας λείπει η αγάπη, στο βαθμό που μας λείπει η συγχώρεση, φανερώνεται πόσο αντίστοιχα είναι διαστρεβλωμένη η εικόνα του Θεού μέσα μας.

    Αυτογνωσία και Θεογνωσία είναι ποσά ανάλογα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγχώρεση στην ουσιά, δεν είναι να χωρέσει μέσα μου ο άλλος, αλλά ο Θεός που μας χωράει όλους.

    Αγαπάμε και συγχωράμε αναλόγος τόσο, με το πόσο αισθανόμαστε αγαπημένοι και συγχωρεμένοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Iωάννη,

    θα πρότεινα με ΥΠΟΜΟΝΗ, να ακούσουμε την κουβέντα του βίντεου, ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

    ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ που μιλάνε στο βίντεο, ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΙΔΙΚΟΙ ΑΠΟ ΜΑΣ, ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

    Είναι και ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ απο σένα ΚΑΜΠΟΣΟ.

    ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ Ε Μ Π Ε Ι Ρ Ι Α ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ
    ου την τυχούσαν.

    Μου φαίνεται κάπως "παρμένο" να τους απορρίψουμε
    θεωρώντας ότι εμεις -ντε και σώνει-επειδή διαβάσαμε είτε δυο νεοεποχίτικα είτε και άλλα δυο ορθόδοξα, -και τα κάναμε έναν αχταρμά στο κεφάλι μας- ότι τάχα ξέρουμε καλύτερα και περισσότερα από εκείνους για το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ζήτημα.

    Προσωπικά με κουράζουν οι ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΕΣ οι θεολογικές που ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ και ΠΟΙΟΣ τις ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ στην ΔΙΚΗ ΤΟΥ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΞΗ, με τους οικείους, τους φίλους τους συνεργάτες,στην ΑΛΗΘΙΝΗ του ζωή κΑΙ ΟΧΙ στη διαδικτυακή, στην οποια είναι πανεύκολα ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ της υποκρισίας και του ψεύδους.

    Ειναι τόσο μα τόσο ΕΥΚΟΛΟ, να μπαίνει κάποιος σε μια όποια σελίδα και κορδώνεται πνευματικά και να ΔΗΛΩΝΕΙ ΛΕΚΤΙΚΑ,
    ΟΤΙ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ
    ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΕΙ ή ΓΡΆΦει
    ΣΥΧΝΑ, και κοπυπαστώνοντάς τα,
    ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ των ΟΝΟΜΑΤΩΝ που ΑΡΧΙΚΑ τα έγραψαν επειδή... "είμαστε όλοι ένα και ότι το έγραψες εσύ είναι σαν να το έγραψα και γω".

    ΔΕΝ είναι έτσι Ιωάννη!

    Ας είμαστε ΣΕΜΝΟΤΕΡΟΙ, παρακαλώ, εξάλλου, θα ΕΠΑΝΑΛΑΒΩ...

    ΔΕΝ
    ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΟΣΜΟ.

    ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ για μας\
    και για το πόσο... "άγιοι" είμαστε (!)

    κανάς χριστιανός που να μας ΞΕΡΕΙ
    (όψη και ανάποδη)
    από τον ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΟΣΜΟ
    και ΟΧΙ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ.

    Το θέμα της ΣΥΧΩΡΕΣΗΣ,είναι θέμα Ζωής και Θανάτου, ΤΕΡΑΣΤΙΟ.

    Αποκαλύπτεται πανεύκολο να λέμε, ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ διαδικτυακού ΑΕΡΑ, αγαπητέ Ιωάννη,
    αλλά, ΕΤΣΙ ΚΑΙ μας πατήσει κάποιος τον όποιο "κάλο" μας, θεληματικά ή αθέλητα,

    ΠΑΡΑΥΤΑ, σκυλιάσαμε και ξεχάσαμε ΟΛΑ ΤΑ ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΑ θεολογικά μας τσιτάτα, μπήκαμε σε μια τρίτη ηλεκτρονική σελίδα (όχι στη δική του, καν)

    και τον ξεκατινιάζουμε ΑΝΕΤΑ,λέγοντας ό,τι μας κατεβαίνει στο άδειο κεφάλι, εις βάρος του,

    ακόμα ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ συναντήσαμε ΠΟΤΕ στη ζωή μας και ακόμα αν δεν τον ΕΙΔΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΠΟΤΩΝ
    στον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ κόσμο.

    Τι είδους "χριστιανική" αγάπη
    και "κάθαρση" πνευματική είναι αυτή την οποία υποτίθεται ότι φτάσαμε;

    Την τύφλα μας δεν ξέρουμε.
    Γι αυτό ΕΠΙΜΕΝΩ...

    -ΈΛΕΟΣΣΣΣ.

    ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ, γινόμαστε ΚΑΤΑΓΈΛΑΣΤΟΙ,οι χριστιανοί, στο διαδικτυακό κόσμο.

    Μας παρατηρούν οι άθεοι και ΓΕΛΑΝΕ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΧΕΙΡΙΣΤΑ.

    Και δεν θα μπορέσω να τους ψέξω, ότι δεν έχουνε δίκιο, για την τόση τους χλεύη.

    Λίγη ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ,ας ζητάμε από το Θεό, αγαπητέ Ιωάννη.

    Ας μη προβάλλουμε δεξιά και αριστερά τόσο πολύ την "αγιότητά¨μας, και το άψογο δήθεν του χαρακτήρα μας, που όλα τα "κατορθώνει, αβίαστα".

    Αν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΈΧΟΥΜΕ καμιά κρυφή ρημαδοαγιότητα,
    ΑΣΕ να την ΔΕΙΞΕΙ Ο Κυριος στους συνανθρώπους μας.

    Ἀσε να την φανερώσει ο Θεός με τους τρόπους που ΜΟΝΟ Εκείνος γνωρίζει στους συνανθρώπους μας,

    ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΜΑΣ, αν καταντήσουμε, ας πούμε και άγια λείψανα.

    -Με εννοείς;
    Μακάρι...

    ;-/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν απορρίπτουμε κανέναν Ευανθία.

    Πολλοί απο μας όμως, απορρίπτουν τον αυθεντικό Χριστό και αυτό είναι το πρόβλημά τους.

    Ιωάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τα συγχαρητήρια Ιωάννη εγραψες απο το περίσσευμα της καρδιάς σου!!!
    Καλή ΜΕΤΑΝΟΙΑ σε όλους μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ιωάννη
    αναφέρομαι σε δικές σου ανάρμοστες ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ διαδικτυακές σε άλλο ιστολόγιο, και ΜΗΝ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙΣ τον αθώο, ή τον ανήξερο.

    Εσύ απλά, λες εδώ το "μάθημα" σου.
    Εντάξει.
    Δεκτό.
    Δεν θα συζητήσω άλλο μαζί σου.

    Δεν θέλω να πω δημόσια περισσότερα.

    Καλή Σαρακοστή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν έγραψα το μάθημά μου Ευανθία, αλλά το πάθημά μου.

    Ορθοδοξία δεν είναι αυτό που μαθαίνεις, αλλά αυτό που παθαίνεις.

    Ο Χριστός έπαθε. Ετσι και εμείς θα του μοιάσουμε όταν πάθουμε.


    Ιωάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Iωάννη
    αν θες, άκουσε με ΥΠΟΜΟΝΗ τη συζήτηση.
    Μετά μου λες τη ΓΝΩΜΗ σου, για τα όσα άκουσες, αν θες πάλι.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εύα μου γιατί έβγαλες την ανάρτηση για τον Πάπα;
    Είχα δει να κάνεις αναφορά στον εκλεκτό κ. Αναστάσιο που χρόνια εξυπηρετούσε τους πελάτες στο βιβλιοπωλείο της Ζωής. Η απουσία του είναι αισθητή. Είχε χρόνια στην πνευματική αυτή εργασία και γνώριζε πολλά. Οι συμβουλές του γόνιμες και χρήσιμες στην επιλογή βιβλίου ή στην επίλυση αποριών. Από τότε που έφυγε δεν μπόρεσα να περάσω από το βιβλιοπωλείο το οποίο το είχα συνδυάσει με αυτόν. Δεν τον έχω ξαναδεί από τότε.
    Ο Θεός να ευλογεί τα βήματά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φίλ. Ανων. των 1:01 π.μ.
    Ευχαριστώ πολύ για την ενημέρωση.

    Είχα ξεχάσει την ανάρτηση στο πρόχειρο.
    Ήθελα κάτι να προσθέσω εκεί, το διόρθωσα τώρα.

    Με τα γραφόμενά σου για τον Αναστάσιο, συμφωνώ απολύτως.

    Το δήλωσα και γω το παράπονό μου, για τον Αναστάσιο, στο σχόλιο της ανάρτησης για τον πάπα...

    Ο Θεός παρόλους τους πειρασμούς μας, γνωρίζει πώς να εξάγει και από το πικρό, γλυκύ!
    .....................................

    Να ενημερώσω επιπλέον το Χριστεπώνυμον
    καθώς και αντιΧριστεπώνυμον
    που επίσης μας παρακολουθεί...
    ;-)
    ότι -λόγω Σαρακοστής- ΠΙΘΑΝΟΝ να επιβραδυνθεί ο ρυθμός των νέων αναρτήσεων, μέχρι το Πάσχα.

    Σε σχόλια και μηνύματα
    Απαντώ ΠΑΝΤΑ, εφόσον τα λαμβάνω.

    ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤή, να έχουμε, περιστεράκια μου.
    ............................
    ;-)

    Πάω τώρα η ακαμάτρα, παπα-Κώστα μου

    να φτιάξω πανεύκολο και νοστιμότατο φύλλο για μια τάρτα με τυριά.

    Τα τελευταία τυριά μέχρι το Πάσχα- κλαψ, κλαψ και ξανακλαψ!
    Ζήτω η νηστείαααααααααααα!
    ;-)
    Ο Βασιλεύς (της κοιλιοδουλίας) απέθανε!
    Ζήτω ο Βασιλεύς(της εγκρατείας)!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δε μπορώ να καταλάβω τον συνειρμό μεταξύ φαγητού και των μούτρων μου!Χεχε!Μάλλον μπορώ δηλαδή!Τι να κάνουμε,έτσι κι αλλιώς τόσες νηστίσιμες συνταγές υπάρχουν.Έχω να κάνω μαγειρικά πειράματα!
    υγ.Μου άρεσε η συζήτηση αλλά μάλλον πρέπει να την ξαναδώ.
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. παπα-Κώστα μου
    λέχτηκαν πολλά και ενδιαφέροντα στη συζήτηση περί συγνώμης.Εξαιρετικοί και οι τρεις. Ο ένας συμπλήρωνε τέλεια τον άλλον.

    Προσωπικώς σταμάταγα κάθε τόσο το βίντεο και κράταγα σημειώσεις!
    ;-)
    Το θέμα της Συγνώμης βέβαια ΤΕΡΑΣΤΙΟ γι αυτό προτείνω ΜΕΧΡΙ το Πάσχα, με αυτό να ασχοληθούμε δω μέσα.

    Εξάλλου, πώς θα πάμε να κοινωνήσουμε όταν θέλουμε
    να εξοντώσουμε λόγω μνησικακίας τους αδελφούς μας;
    ;-(
    Είδες τι λέει η Γραφή;(σε ελεύθερη απόδοση):

    -Αν πας παπά μου να κοινωνήσεις και εκεί που λες τα βαρύγδουπα αγιωτικά λόγια, θυμηθείς ότι ένας ενορίτης σου, είναι ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ μαζί ΣΟΥ, πρέπει να ΠΑΡΑΤΗΣΕΙΣ σύξυλα τα άγια Δώρα, να πας να βρείς το ενορίτη, να ΣΥΧΩΡΕΘΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, και όχι Φαρισαϊκά, μαζί του και ΤΟΤΕ να ΤΟλμήσεις να συνεχίσεις τη θεία λειτουργία.

    Ετσι δε λέει η Γραφή;
    Ποιος την ακούει όμως παπα-Κώστα μου που καταντήσαμε όλοι κουφάλογα του Κερατά;

    Γι αυτό σου λέω ότι θα μας πάρει ο γέρο διάλος και θα μας σηκώσει!
    ;-/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν υπάρχει θέμα.Τους συγχωρώ όλους!Ευχαριστώ Θεέ μου ππου με έκανες τόσο καλό!Όχι σαν τους άλλους!
    ππα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ;-)
    παπα-Κώστα μου
    με όλο το σεβασμό,
    έχεις πλάκα!

    Άκου μια ιστοριούλα.

    Μια κολλητή μου, πήγε κάποτε με την δυο ετών μπέμπα της, να κοινωνήσει.

    Την ώρα εκείνη που πλησίασαν στο Άγιο Ποτήριο, η μπέμπα, έδωσε μία, τράβηξε το μάκτρο με το οποίο ήταν τυλιγμένο το Δισκοπότηρο, το τράβηξε με δύναμη και ο ιερέας έχυσε στο δάπεδο από το ξάφνιασμά του, τη θεία Μετάληψη!

    Απο κεί και μετά,
    Ε! ΠΟΙΟΣ ΕΙΔΕ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΟΒΗΘΗΚΕ!
    (Σου περιγράφω σκηνικό στον Άγιο Ανδρέα της Πάτρας πριν 40 χρόνια).

    Ο παπάς άρχισε ΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ να ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ στην ενορίτισσα με το παιδί, οι γηραιές θεούσες του Άγιου Ανδρέα, επαναλάμβαναν εν χορώ, με άφατη θρησκευτική κακία, την ηχώ των απορριπτικών λόγων του παπά...η φίλη μου ένιωσε ΤΗ δυστυχία του βίου της όλου, ΚΑΤΑΝΤΡΑΠΗΚΕ και ΔΕΝ ξαναπάτησε στο ναό για ΔΕΚΑΕΠΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΕΤΗ.

    Τότε που επιτέλους ξαναπάτησε, δεν θυμάμαι με ποια ευκαιρία, ίσως πήγε σε γάμο, ξαναείδε, τον ίδιο εκείνο ιερέα.
    Του μίλησε ήρεμα.
    Του εξήγησε ότι εξαιτίας εκείνου του ατυχούς σκηνικού, εκείνη ΣΙΧΑΘΗΚΕ παπάδες και εκκλησίες και ΧΑΘΗΚΕ ΓΙΑ ΔΕΚΑΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΝΟΡΙΑ.

    Ο ιερέας φαίνεται δεν ήταν τόσο κάφρος, όσο εκ πρώτης όψεως έδειχνε.

    Ντράπηκε και αυτός τώρα με τη σειρά του και ΕΠΕΣΕ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ, και της έκανε ΕΔΑΦΙΑΙΑ μετάνοια της φίλης μου και της γύρεψε ΕΚ ΒΑΘΟΥΣ ΚΑΡΔΙΑΣ συγνώμη.

    Και εκείνη βέβαια, βλέποντας τη ΓΝΗΣΙΟΤΗΤΑ της μετανοίας, τη συγνώμη την ΕΔΩΣΕ και το θέμα, ΜΕΣΑ της ΕΛΗΞΕ.

    Σε ρωτώ παπα-Κώστα μου:

    Αυτός ο ιερέας που εξευτέλισε έτσι την ενορίτισσα για ένα ΛΑΘΟΣ της που ΑΘΕΛΗΤΑ συνέβη, έπρεπε να ιερουργεί;

    ΔΕΝ όφειλε, να ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΕΙ ΠΡΩΤΑ με την καταρρακωμένη γυναίκα και ΜΕΤΑ να συνεχίσει τα ιερατικά του καθήκοντα;

    Αλλά τώρα...θα μου πεις:

    Τι ψάχνω και γω, ο αρχίβλακας, τώρα!

    Εδώ είναι κλέφτες, και παιδεραστές παπάδες και ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ να ιερουργούν, και γω σου λέω τώρα τα διάφορα;

    Ψιλά γράμματα!
    ;-)
    Ευτυχώς ο Κύριος ΜΑΚΡΟΘΥΜΕΙ.

    Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι
    ΔΕΝ μακροθυμούμε.

    Και εκεί επισυμβαίνει η τερατώδης ΕΜΠΛΟΚΗ, με ΑΙΩΝΙΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.

    Στην παρουσίαση περι συγνώμης, στο βίντεο που ανέβασα, κάποιος από τους τρεις είπε κάτι σοφό.

    Είπε ότι πρέπει να ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ στους ιερείς να λειτουργούν, ΣΑΝ ΕΜΠΑΘΕΙΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ.

    =Εμένα μου λές!
    Όσο βρίσκουν μουρόχαβλα θύματα...δεν πρόκειται...

    Ο π. Αντώνης Καλλιγέρης επίσης τόνισε ότι η λέξη "σχέση" είναι ΛΙΓΟΤΕΡΟ σημαντική από τη λέξη "κοινωνία" και πρόσθεσε το εξής ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ κατά την ταπεινή μου άποψη:

    "Δουλεια μου δεν είναι να καταλάβω αν θα ΕΧΩ σχέση μαζί σου, αλλά αν θα ΕΙΜΑΙ ΣΕ σχέση μαζί σου"

    και πρόσθεσε:"άλλο η αληθινή ειρήνη της ψυχής και άλλο ο μή πόλεμος." Υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά, ανάμεσα στα δύο.

    Δυστυχώς όπως είπε και ο πατήρ, εμείς οι ΣΚΟΤΙΣΜΕΝΟΙ, ΔΕΝ αναγνωρίζουμε την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ της ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ στην ΠΡΑΞΗ.

    Δεν θεολογούμε.Ηθικολογούμε. Κοινωνιολογούμε αλλά δεν θεολογούμε.

    Φτιάχνουμε έναν μεγάλο κατάλογο από "πρέπει" και υπάρχει ένα ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ένδυμα, χωρίς αληθινή θεολογία"

    Αυτά είπε αρχικά, ο π. Αντώνιος.

    Και προσθέτω και γω τη μικρή μου συνειδητοποίηση ότι
    βασικά, αδυνατούμε να συν-χωρήσουμε διότι στην ΠΡΑΞΗ, αδυνατούμε να συλλάβουμε το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι είμαστε ΚΥΤΤΑΡΑ του ΙΔΙΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, του Χριστού.

    Και νομίζει το ένα κύτταρο, ο δηλητηριώδης ιερέας π.χ. ότι με το να μισεί τον άλφα βήτα κύτταρο-ενορίτη του, ότι αυτό το μίσος του, δεν θα του ξανάρθει επάνω στο δικό ΤΟΥ το κεφάλι από χίλιες μεριές που ΑΔΥΝΑΤΕΙ να τις φανταστεί επειδή οι δυνατότητες του πνευματικού μπούμεραγκ τυγχάνουν και απρόβλεπτες και άπειρες.

    Δεν έχουμε καταλάβει ΤΙ ΚΑΚΟ κάνουμε ΠΡΩΤΑ στον εαυτόν μας και ΜΕΤΑ στον άλλον, όταν δείχνουμε εκδικητικότητα.

    Και εκδικητικότητα μπορεί κάλλιστα να δείχνει κάποιος και με μορφή δήθεν ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ...

    Η επίδειξη αδιαφορίας συχνά μπορεί να αποτελεί και το είδος τηε ΥΠΕΡΤΑΤΗΣ εκδίκησης.

    ΟΛΑ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ, εξαρτώνται απο τα ΒΑΘΙΑ κρυμμένα μας ΚΊΝΗΤΡΑ, τα οποία ΜΟΝΟ ο Θεός τα γνωρίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αναξαγόρας ο νέος18 Μαρτίου 2013 στις 6:38 π.μ.

    Ο λόγος που θα σας πω ειναι αξιόπιστος.Εαν κανείς επιθυμεί πολυ να γίνει επισκοπος,επιθυμεί καλο έργο.Πρεπει λοιπόν ο επισκοπος να ειναι αδιάβλητος(να μην μπορεί δηλαδή κανείς να πει κατι σε βάρος του),σύζυγος μιας μονο γυναίκας, προσεκτικός, συνετός, σεμνός, φιλόξενος, να μπορεί να διδάσκει, να μην ειναι μέθυσος,να μην ειναι βίαιος, να μην είναι αισχροκερδής ,αλλα επιεικής, ειρηνικός, αφιλοχρηματος.Να διευθυνει το σπιτι του καλά και να εχει τέκνα που να υποτάσσονται με καθε σεμνότητα.Γιατι εαν κάποιος δεν ξέρει να διευθυνει το σπιτι του, πως θα φροντίσει την Εκκλησια του Θεου;καλημέρα(~_~)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ;-) Αναξαγόρα νέε,

    καλά τα γράφει ο άγιος Απόστολος Παύλος.

    Θα συμφωνήσω μαζί σας.

    Όμως αυτό είναι λίγο διαφορετικό θέμα από αυτό της ανάρτησης, έτσι δεν είναι;

    Θα μου πεις:"Μανδάμ, επειδή εμένα με κατευθύνει
    ο Νους, ΕΜΒΑΘΥΝΩ στην αιτία της κακοδαιμονίας της Εκκλησίας"

    Σύμφωνοι και πάλι.

    Όμως εδώ πιάσαμε το θεματάκι της ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ της Συγνώμης που σχεδόν ΟΥΔΕΙΣ, ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, παραχωρεί στον έτερο.

    ΕΞΑΙΡΕΣΗ αποτελούν οι συγνώμες που παρέχονται λόγω δεσμών αίματος ή και λόγω οικονομικής εξάρτησης στο στυλ:

    -Χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, φίλα το.

    Και χτες πρόσεξα κάτι άγιους επισκόπους να ζητάνε συγνώμες από το χριστεπώνυμον, στο οποίο, αυτοί οι άνθρωποι, έχουν παράσχει ΜΟΝΟ ευεργεσίες.

    Άλλους ρασοφόρους που στο χριστεπώνυμον, έχουν χαλκεύσει Κολάσεις, ΔΕΝ είδα μέχρι στιγμής να ζητάνε "συγνώμη" για τα κακά τους φερσίματα.

    Τέλος πάντων, το έχω ξαναγράψει κάπου εδώ μέσα... Διάβαζα σε ένα βιβλίο του παπα-Φιλόθεου Φάρου
    (μου άρέσει το ΓΡΑΨΙΜΟ του, σε πολλά του κείμενα) ότι ΟΤΑΝ στην ενορία ζητάμε ο ένας στον άλλον "συγνώμη" (ας πούμε πριν προσέλθουμε στο άγιο Δείπνο της Θείας Κοινωνίας)
    ΕΝΩ ΔΕΝ υπάρχει κάτι κακό που να μας βαραίνει τη συνείδηση, το κάνουμε δηλώντας τη λύπη μας που ΔΕΝ είμαστε ως χριστιανοί αυτό που θα ΕΠΡΕΠΕ να έχουμε γίνει, με ΤΟΣΗ βοήθεια που μας προσφέρει ο Κύριος.

    Υπάρχει, βεβαίως, πρόβλημα τεράστιο ΡΑΘΥΜΙΑΣ βαθιά εγκατεστημένο μέσα στις περισσότερες ψυχές.

    Αυτό προσπαθεί να πολεμήσει η Μητέρα Εκκλησία στα τέκνα της, όταν μας προτρέπει να ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ στον αδερφό, ζητώντας του ΕΚ ΚΑΡΔΙΑΣ και όχι μόνο δια των χειλέων και επιφανειακά- συγνώμη.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Η συγγνωμη ειναι το πιο ευκολο πραγμα .

    Ειδικα οταν συγχωρεις ανθρωπους που βλαψαν αλλους.

    Ειναι αυτο που λενε 100 βουρδουλιες σε ξενο πισινο δεν πονανε.
    Μια στο δικο σου δεν το ξεχνας ποτε.

    Το ευαγγελιο λεει κατι στην επι του ορους ομιλιας που ολοι το ξεχναμε.

    Λεει ο Χριστος.

    Αν ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΙ ΚΑΤΑ του αδερφου σου ΠΡΙΝ πας στον ναο ΠΡΩΤΑ να ΤΑ ΒΡΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ.

    Εννοει σαφεστατα: ΑΥΤΟΣ που ΕΒΛΑΨΕ να ΖΗΤΗΣΕΙ "συγνωμη".

    Οι παπαδες -οχι ολοι- τονιζουν μονο το λυειν και δεσμειν.

    Δηλαδη την εξομολογηση.

    Ναι ενταξει αλλα ο παπας με το πετραχηλι που ΔΕΝ εχει απο μονο του μαγικη δυναμη μπορει να συγχωρεσει -ΑΦΟΥ ο ΙΔΙΟΣ δεν βλαφτηκε- και φονιαδες, μπορεί να συχωρήσει και εκμεταλλευτες και ο,τι θες.

    Αν ομως αυτος που εκανε την ζημια ΔΕΝ την επανορθωσει οσο γινεται,

    ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ να τον ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ ΑΥΤΟΣ που ΕΠΑΘΕ την ΒΛΑΒΗ, τοτε η εξομολογηση σε εναν αδιαφορο παπα ΕΙΝΑΙ ΣΑ να ΜΗΝ εγινε.

    Αυτα λεει το ευαγγελιο αυτα λεει και η κοινη λογικη.

    Την καταλλαγη οι εξομολογοι να την κρατησουν/
    για τον εαυτο τους, ΑΝ τους βλαψει καποιος ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΕΚΕΙ να τους δουμε

    Α.Μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ;-) Α.Μ.
    Ρεσιτάλλλλλ!
    ;-)

    Μακάρι κάποιοι να άκουγαν.
    Αλλά...όλοι εμείς, καταντήσαμε ΜΕΓΑΛΑ κουφάλογα...δυστυχώς!

    Στο μυστήριο της εξομολόγησης πάντως, στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ Εκκλησία ΔΕΝ συγχωρεί ο ιερέας-ο Θεός συγχωρεί ΔΙΑ του ιερέα,

    σε ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΡΣΗ των παπικών

    που λένε "Io (ego) te absolvo"
    (ΕΓΩ δηλαδή,σε συγχωρώ)

    Ωστόσο, ναι, καμία ΕΚΔΗΛΩΣΗ Μετανοίας από μέρους μας ΔΕΝ είναι επαρκής,
    ΟΥΤΕ λυτρώνει μαγικά,
    ΑΝ ΔΕΝ προσαγάγουμε ΚΑΙ ΕΡΓΑ Μετανοίας.

    Ας θυμηθούμε τον τελώνη Ζακχαίο, όταν Γνώρισε τον Κύριο, πώς ΈΜΠΡΑΚΤΑ μετανόησε, δηλαδή ΑΠΕΔΩΣΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑ στους αδικημένους τα ΧΡΗΜΑΤΑ τους κ.λπ. και ΑΦΟΥ πρόσφερε ΑΥΤΑ τα ΕΡΓΑ,

    ΤΟΤΕ, είπε ο Κύριος, "σωτηρία εγένετο εν τούτω τω οίκω τούτω"

    Με αυτό μας διδάσκει το Ευαγγέλιο ότι όταν ΑΔΙΚΗΣΕΙ ένα άνθρωπος τον συνάνθρωπό του,

    ο ΚΑΡΠΟΣ της ΑΔΙΚΙΑΣ, ΒΑΡΑΙΝΕΙ

    ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του αδικούντος, είτε ο ίδιος ο άδικος και η οικογένειά του, το συνειδητοποιούν αυτό, είτε όχι.

    Δυστυχώς όλοι εμείς, που ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΜΕ τους χριστιανούς, ΑΔΥΝΑΤΟΥΜΕ να καταλάβουμε
    ότι ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ των κακών λόγων
    και των κακών πράξεων μας,
    ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΝΤΑΙ ΕΤΣΙ ΕΥΚΟΛΑ,
    ΌΣΟ ΚΑΙ ΑΝ λυπηθούμε ή και ντραπούμε, γι αυτές.

    Και ο Ιούδας Μεταμελήθηκε, αλλά αυτό ΔΕΝ τον έσωσε. Τον ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ μάλλον.

    Σε αντίθεση με τον Ιούδα, ο Πέτρος,
    με τις ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ
    που ΔΗΛΩΣΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ,
    απαντώντας στην ερώτηση αν Τον αγαπάει, με το:

    -Ναι Κύριε, Συ οίδας ότι Φιλώ Σε!

    απαντώντας και με την ΟΛΗ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΠΟΡΕΙΑ της επίγειας ζωής ΤΟΥ,

    ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ και την ίδια τη ζωή του για την αγάπη του Κυρίου, αυτός ΈΚΑΝΕ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ και ανεδείχθη Απόστολος των Εθνών, μέγιστος.

    Μας συγχωρεί ο Θεός εφόσον
    ΠΡΩΤΟΙ ΕΜΕΙΣ ΚΆΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗΣ, ΜΕ ΛΟΓΙΑ
    ΚΑΙ Ε Ρ Γ Α, Μετανοίας και Αγάπης Κυρίου, είτε απέναντι στην Αλήθεια του Θεού, είτε απέναντι στον ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ αδελφό μας.

    Πίστη ΑΝΕΥ ΕΡΓΩΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, νεκρά εστι, ας μη βαυκαλίζουμε εαυτούς, διότι όπως λέει η Γραφή:"και τα δαιμόνια πιστεύουσι και Φρίττουσι"

    αλλά παρόλη την ΤΟΣΗ ΠΙΣΤΗ
    με την οποία φρίττουν,
    τα δαιμόνια ΔΕΝ ΣΩΖΟΝΤΑΙ,
    τουτέστιν ΔΕΝ θα δούν ΠΟΤΕ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ,
    ΕΠΕΙΔΗ τους λείπουν τα ΈΡΓΑ της Μετανοίας και της Εν Κυρίω αγάπης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ;-) Α.Μ. Το προηγούμενο σχόλιο των 4:18 μ.μ. ήταν δικό μου, το κατάλαβες...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Σωστότατο σχόλιο Α.Μ!
    Αν δεν τα βρεις με τον άνθρωπο που έχεις την όποια διαφορά δεν τα βρίσκεις με το Θεό ακόμα κι αν εξομολογείσαι και μετά τη Δευτέρα Παρουσία!Η μετάνοια,που προηγείται της εξομολόγησης,δηλώνει αλλαγή τρόπου ζωής.Έτσι ο Ιούδας δεν μετανόησε,δεν είχε σκοπό να αναγνωρίσει τα λάθη του και να αλλάξει ζωή,αλλά συνθλίφτηκε(μου αρέσει η Δημοτική) από την απελπισία και τις τύψεις του.
    ΥΓ.Και μόνο που ανέφερες τον π.Φιλόθεο Φάρο συμφωνώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Των 8:11 το σχόλιο ήταν δικό μου
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Όλα όμορφα και ωραία αλλα στο τελος μου τα χαλασες!

    Είναι ενα που αγνοήσατε: ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ!!!

    Ο Απ.Πέτρος τρεις φορες δήλωσε την αγάπη του στον Κύριο, πλην ομως ,τρεις φορες και Τον ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΕ.

    Οταν ομως θυμήθηκε τα λόγια του Χριστού στο Μυστικό Δείπνο,κατάλαβε το σφάλμα του ΜΕΤΑΝΙΩΣΕ και ΕΚΛΑΨΕ πικρά!

    Και ο Ιούδας εαν έκαμνε το ίδιο δεν θα αυτοκτονουσε.

    Το οτι μεταμελήθηκε δεν ήταν η καταστροφή του,αλλά το οτι δεν εκλαψε.

    Όσο για τα δαιμόνια, πιστεύουν γιατι κάποτε ζούσαν με τον Θεό.

    Θα δουν κι αυτοί πρόσωπο Θεου όπως και οι κολασμένοι, ως πυρ καταναλίσκον και σαν φωτιά που θα τους καιει!)καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αναξαγόρα Μακεδόνα
    που έστειλες το σχόλιο των 9:42 μ.μ.

    ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι όποιος μετανοεί από την καρδιά του έχει και ΘΕΡΜΑ δάκρυα.

    Είναι ΧΑΡΗ αυτά τα δάκρυα.

    Δεν καθαίρεται το ένδυμα της ψυχής χωρίς δάκρυα ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ.

    Όλη η Αγιοπατερική εμπειρία το καταθέτει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλημερα Σαλογραια μου! Πολυ σοφα τα λογια σου οπως παντα... πιστευω το να συγχωρουμε και να δεχομαστε τη συγνωμη του αλλου ειναι βασικο!

    Οντως, Πως μπορει να νιωσει, να αγαπησει ενας ανθρωπος, αν δεν μπορει πραγματικα να συγχωρεσει τον συνανθρωπο του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Kαλημέρα, Λάουρα, πρόσφατη φίλη αυτής της σελίδας!
    Να είσαι πάντα καλά.
    ;-)
    Νομίζω ότι τόσ η επίγνωση των δικών μας λαθών, όσο και η επίγνωση του ΠΟΣΟ βλάψαμε του άλλους με τα λάθη μας, είναι ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ, και ουδείς το λαμβάνει επί της ΟΥΣΙΑΣ...

    (διότι ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ, πολλοί θρησκευάμενοι υποκριτές, ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΜΕ ότι το λάβαμε)

    ...ουδείς λοιπόν το λαμβάνει επί της ΟΥΣΙΑΣ,
    αν δεν ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ,
    με τους ΤΡΟΠΟΥΣ που διδάσκει η Εκκλησία, να ΕΛΚΥΣΕΙ τη Χάρη,

    -διότι ΚΑΙ η θεία Χάρη Έλκύεται,
    ακριβώς όπως ένας εκλεκτός εραστής
    είναι δυνατόν να ελκύεται από ένα πρόσωπο
    σχετικά αντάξιό του.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Aγαπητή Ευανθία,

    μου έγραψες να ακούσω ολόκληρη την ομιλία και μετά να εκφράσω την γνώμη μου. Προσπάθησα να την ακούσω, αλλά το βίντεο κόλλαγε συνεχώς.

    Χθές στην προηγιασμένη κοινώμησα των Αχράντων Μυστηρίων και άκουσα σήμερα την καρδιά μου...

    Σου ζητώ συγνώμη που σου φέρθηκα κάποτε, στο ιστολόγιο και στο μπλόγκ σου εδώ, με υπερηφάνεια (κακία) τόσο άσχημα και έγινα αιτία για πολλά κακά όχι μόνο σ΄εσένα αλλά και σε όσους μας παρακολουθούσαν.

    Όντως η επίγνωση το πόσο βλάψαμε τους άλλους είναι δώρο του Θεού σε εκείνους, που αναγνωρίζουν την αναξιότητά τους μέσω της αξίας του Σωτήρα Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

    Την χάρη του Κυρίου, την ελκύει ο έμπρακτος αγώνας Του γιά κάθε ψυχή ξεχωριστά, και η ταπεινωσή Του.

    Στην ουσία, δεν προσφέρουμε τίποτα γιά την σωτηρία μας, παρά μόνα τα δικά Του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Iωάννη φίλε,
    είναι η ΠΡΩΤΗ φορά που αναγνωρίζεις ΔΗΜΟΣΙΑ, εκείνο τον ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ (για Χριστιανό) τρόπο σου στο ξένο ιστολόγιο.
    Μακάρι ο Θεός να δίνει σε όλους μας, τη Φώτιση της μετα-νοίας,και της αγάπης.
    Σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή