Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

" O Θεός αγαπάει το χαβιάρι" η νέα ταινία του Γιάννη Σμαραγδή που μακάρι να την έβλεπαν σχεδόν όλοι...






....μακάρι το ξαναλέω αυτή την ταινία να την έβλεπαν, όλοι, λατρεμένο μου

από κυρίες εργαζόμενες σε οίκους χμ ...κοινωνικών... προσφορών μέχρι και παντρεμένοι παπάδες.

Μάλιστα! 
Τόσο πολύ με συγκίνησε!

-Για ανύπαντρους παπάδες;

Τι λες; μωρή σαλογραία,  να πάνε να την δουν την ταινία:
"Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι" 

 και παπάδες ανύπαντροι;

- ΌΟΟχιιιι! 
Όοοοχι για ανύπαντρους παπάδες!

-Με την καμία! 

Μόνο σε παντρεμένους τη συστήνω  και μην επιμένεις , μην επιμένεις σου λέω! 
δεν πρόκειται να  εξηγήσω τους λόγους, 
που να με κάνεις τόπι  στο ξύλο, και  μαύρη σαν το  χαβιάρι!

Αν, όμως,  σε τρώει  πολυυυυυύ η περιέργεια, τρέχα αύριο, μεθαύριο  να δεις την εργάρα
στη μεγάλη οθόνη, 

και μετά  εδώ,  θα ξαναλέμε  τις εντυπώσεις...

-Αχ,  αυτός ο μακαρίτης  Γιάννης Βαρβάκης! 

Με την κινηματογραφική  αφήγηση του καταπληκτικού  Γιάννη Σμαραγδή, 
στον πρώην πειρατή και μετέπειτα  ευεργέτη Γιάννη Βαρβάκη,
έβγαλα το καπέλο! 

Ο Θεός ας τον αναπαύει! 

Σαλογραία 
..............................................................

51 σχόλια:

  1. Αν είναι σαν το "Ελ Γκρέκο" θα είναι αριστούργημα.Και μόνο που το "θάβουν"συγκεκριμένοι κύκλοι φτάνει!
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Kαλησπέρα παπα -Κώστα μου.
    Να είσαι καλά!

    Και μόνο που το "θάβουν" ορισμένοι κύκλοι φτάνει!
    Έχεις δίκιο.

    Προσωπικά, το βρήκα πολύ πιο μεστό σε νοήματα και συναίσθημα από το Ελ Γκρέκο.

    Είχε και υπέροχους διαλόγους. Συγχαρητήρια σε όποιον επιμελήθηκε τους διαλόγους.

    Αντέγραφα μερικούς διαλόγους στο σκοτάδι -χωρίς να βλέπω το μπλογκάκι μου- εντελώς με τυφλό σύστημα γραφής, μιλάμε, για να τους μελετήσω μετά, χαχα!

    Και δικοί μου άνθρωποι που το είδαν σήμερα, το έργο, βγήκαν από την αίθουσα με ανάταση πνεύματος.

    Το μόνο που φάνηκε κάπως άκυρο ως διανομή, ήταν ο ρόλος του Ρώσου ασκητή, στο Λάκη Λαζόπουλο!

    Αυτή την επιλογή ομολογώ δεν την κατάλαβα και βεβαίως ουδόλως με έπεισε.
    Ε όχι και Ρώσος ασκητής ο Λαζόπουλος, ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ!
    ;-)

    Ενώ η σκηνή η συγκεκριμένη ήταν πολύ ατμοσφαιρική, τα πονηρούτσικα ματάκια του ...Ρώσου ασκητή-Λαζόπουλου, τα γελαστά, τα παιγνιδιάρικα, μου θύμιζαν γύφτικα τσαντήρια και με πιάσαν τα γέλια...λες να ήθελε να με πιάσουν τα γέλια ο σκηνοθέτης;

    ;-0

    Δεν ξέρω. Δύσκολο να μάθουμε. Ας μας πληροφορήσει κάποιος, αν ξέρει.

    Οι άλλοι, όλοι, ο καθένας στο πόστο του, μού φάνηκαν άψογοι και ο πρωταγωνιστής συναρπαστικός.

    Εξαιρετικός και ο άλλος ο νέο καλλιτέχνης που έπαιζε τον ιεροεξεταστή στο Ελ Γκρέκο.

    Και το φινάλε δυνατό.

    Θα ξαναπάω να το δω άλλη μια φορά, γιατί θέλω να το ...εμπεδώσω!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι σκηνοθέτες,όπως και οι προπονητές,έχουν συμπάθειες τις οποίες προσπαθούν να χωρέσουν ακόμα και σε αταίριαστους ρόλους.Ελπίζω να δω το έργο
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ;-)
    Καλό βράδυ παπα-Κώστα μου.
    Ο Θεός ας βοηθήσει και όσους αγαπάνε το χαβιάρι και όσους δεν το αγαπάνε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βρέ νά πάρει ἡ εὐχή, τό σαββατόβραδο εἴδαμ μιά παρακουμπάρα πού εἶχε βγεῑ ἀπ΄τό σινεμά, ἀλλά δέν τήν ἀφήσαμε νά μᾶς πεῖ γιά τό ἔργο. Τόσο καλό εἶναι Σαλογραῖα μου; (Μήπως εἶναι γυναικεῖο ἔργο;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. εγω παντως διαβασα κυριως αρνητικες κριτικες απο διαφορους κριτικους και δημοσιογραφους. κριτικες κοινου δε διαβασα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. cummulus περιστεράκι μου

    (είδες; είμαι ακόμη τόσο καλοδιάθετη εκ της καλλιτεχνικής εμπειρίας, που από...γάιδαρο που σε ...αναγορεύω συνήθως, σε είπα σήμερα "περιστεράκι" ;-))

    από ένα έργο τέχνης έκαστος λαμβάνει,Ό,τι προαιρείται η καρδία του.

    Αποκαλύπτεται η ταινία ΚΑΙ ως γυναικείο έργο -αν προσέξεις τις πάνυ ενδιαφέρουσες σχέσεις του Βαρβάκη με τις γυναίκες (μάνα και συζύγους) τα παιδιά, και τους φίλους του

    (αυτά μάς εξιτάρουν - τις μανταμίτσες- περισσότερο, "διατί να το κρύψωμεν άλλωστε" που όλο μουρμουράει ο Μητσοτάκης )

    τυγχάνει ΚΑΙ κυρίαρχα αντρικό έργο, αν δεις το πάθος του για την Ελευθερία

    (από Τούρκους από...γυναίκες ;-) και όχι μόνον...η σκηνή του τέλους το φανερώνει...)

    -διαχέεται σαν υπέροχο μουσικό άρωμα σε όλο το χώρο της ταινίας, η ρήση του Θουκυδίδη: "το εύδαιμον το ελεύθερον,το δε ελεύθερον το εύψυχον"- μα σου λέω ΕΓΡΑΦΑ ατάκες από τους διαλόγους, μέσ'στο ΣΚΟΤΑΔΙ του σινεμά,πάνω στο μπλοκάκι μου, ΧΩΡΙΣ να κοιτάω τα χέρια μου,προκειμένου να μη χάσω εικόνα από την οθόνη- κοίταγα την οθόνη και έγραφα στο μπλοκάκι η τρελή-για ελάχιστα έργα πράττω το τοιούτον ;-)

    Πάνω από όλα, το έργο εκ μέρους μου, προσελήφθη ως ένα πανανθρώπινο μήνυμα,
    αγάπης για τον συν-άνθρωπο,

    όποιος και αν είναι αυτός ο συν-άνθρωπος,

    διότι ο ΘΕΟΣ ο ίδιος, ο Σταυρωμένος και Αναστημένος Κύριος Ιησούς Χριστός
    ρατσιστικές ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΔΕΝ κάνει...

    (παράλληλα εντυπωσιάστηκα με τη συγκινητική αγάπη του Γιάννη Βαρβάκη για όλους τους συνεργάτες τόσο στο σπίτι όσο και στις επιχειρήσεις του,
    όπως και το άγιο πάθος του, για την ΠΡΟΚΟΠΗ και ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της ΠΑΤΡΙΔΑΣ, απ'τους Δυνάστες).

    Δύσκολος συνδυασμός αλλά ΟΧΙ ακατόρθωτος.

    Το Οικουμενικό, Ελεύθερο πνεύμα της Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης στην Αληθινή-Γνησία του κορύφωση.

    Τέλος πάντων...ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου δεν άντεξα να δω ολόκληρη ποτέ μου- όσο μεγάλος και αν λένε ότι είναι- δεν την αντέχω αδερφάκι μου την ΑΡΓΟΣΥΡΤΗ κουλτούρα- τα νεύρα μου- ΕΛΕΟΣ-

    αλλά ο ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ- εμένα την ανάποδη- κατάφερε και με καθήλωσε, με ανύψωσε και με απογείωσε...

    Αυτό το είχα νιώσει άλλη μία φορά εδώ και χρόνια βλέποντας τη ΦΟΝΙΣΣΑ του Παπαδιαμάντη σε σκηνοθεσία ΘΕΑΤΡΙΚΗ του ΧΑΤΖΑΚΗ- με την ανεπανάληπτη ΛΥΔΙΑ ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ, στο ρόλο της ΦΟΝΙΣΣΑΣ.

    Εκείνη η εμπειρία ήταν για μένα θεϊκή, διότι ΤΟΤΕ, ΟΥΤΕ ο Παπαδιαμάντης μου άρεσε, όσο για το θέατρο, γενικώς, το ΒΑΡΙΕΜΑΙ ακόμα.

    (Έχω φύγει μέσα από θεατρικές ακριβοπληρωμένες παραστάσεις, διαφόρων- ΔΕΝ άντεχα...)

    Εξαιρετικός και ο Τζων Κληζ στη συγκεκριμένη ταινία, αυτός ο φοβερός κωμικός, σε σοβαρό ρόλο αλλά με αδιόρατες ανταύγειες σατιρικού πνεύματος στις ατάκες του.

    (Ο Τζων Κληζ έγραψε και εξαιρετικό βιβλίο ψυχολογίας μαζί με κάποιον άλλον-δε θυμάμαι το όνομα του άλλου- και μεταφράστηκε και στα ελληνικά πριν χρόνια- το έχω διαβάσει)


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ρέ Σαλογραῖα, ἄμα εἶναι νά μέ λές περιστεράκι, λόγω σινεμά, θά σέ στέλνω πληρωμένα εἰσητήρια γιά νά πηγαίνεις σινεμά κάθε βδομάδα χά, χά!
    Τέλος πάντων, ἀπό τήν κριτική σου, μοῦ φαίνεται πώς ἡ τανία εἶναι ψιλο-γυναικουλίστικη, καί μᾶλλον δέν μέ ἐνδιαφέρει. Θά προτιμήσω νά δῶ καμπόϋκο σέ σι-ντί. Ἄντε γειά τώρα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. προς "ανήσυχο μπλογκάκι"

    που διάβασε κριτικές για την ταινία του ΣΜΑΡΑΓΔΗ "επαϊόντων" θα ΘΥΜΙΣΩ ότι και οι κριτικοί έχουν ψυχή!

    Εφόσον, λοιπόν, και οι κριτικοί έχουν ψυχή, δηλαδή διάφορα πάθη ΕΝΤΟΣ της ψυχής,
    ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να κρίνουν το ο,τιδήποτε, ΑΠΑΘΩΣ,

    τουτέστιν ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τις ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ τους ΚΛΙΣΕΙΣ, επιλογές και εμ-πάθειες.

    Δηλαδή ανάλογα με το τι έχει κάποιος ΜΕΣΑ του,
    ως ΒΙΩΜΑ, ως τάση, κρίνει και τα ΑΠΕΞΩ του.

    (Και γω κάποτε, όταν ήθελα να δείρω την πεθερά μου, έβρισκα καλές τις ταινίες με κλοτσοπατινάδες του Βαντάμ... χαχα...με πιάνεις;)

    ;-)

    Ιδού, λοιπόν, το δικό μου το αφελές ερώτημα, το προκύπτον:

    -Ποιος θα κρίνει τους κρίνοντες κριτικούς;

    Το ρωτώ αυτό διότι με τριβελίζει η ΦΡΙΚΤΗ υποψία ότι ΑΝ ζούσε σήμερα ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Αριστοτέλης και άλλοι ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΙ αρχαίοι δημιουργοί και κριτές,
    ΕΙΣ ΤΟ ΠΥΡ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΟΝ, θα πέταγαν σχεδόν τους περισσότερους ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ κριτές τέχνης,

    για έναν και μόνο απλούστατο λόγο:

    Επειδή οι σημερινοί κριτές μεγαλύνουν έργα κάθε λογής,

    που στο όνομα της "Τέχνης",

    δείχνουν ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ και ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ
    ΤΟΥ ΚΑΚΟΜΟΙΡΟΥ ΘΕΑΤΗ, ό,τι αισχρότερο, και... αρρωστημενότερο εστί και λέγειν.

    Ως γνωστόν ΟΙ ΣΟΦΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΜΩΝ ΠΡΟΓΟΝΟΙ,

    ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΔΕΝ παρουσίασαν ΠΟΤΕ
    ενώπιον των ΟΦΘΑΛΜΩΝ των θεατών
    ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ.

    Τα τραγικά γεγονότα, μπορεί να γίνονται στη ζωή των ηρώων του έργου, όμως, απλώς κάποιος ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ, τα
    ΑΦΗΓΕΙΤΟ, δια ΛΕΞΕΩΝ στο κοινό.

    ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΑΠΑΡΙΣΤΟΥΣΕ ΜΕ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΩΜΑΤΩΝ, και ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ τρόπους
    όπως ΠΑΓΚΑΚΙΣΤΩΣ συμβαίνει

    ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΩΣ(χάριν κακής πλύσης εγκεφάλου) σήμερον.

    Γιατί το έπρατταν αυτό οι ΣΟΦΟΤΑΤΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ημών;

    Επειδή ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ
    ΤΗν ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ.

    Γνώριζαν ΑΡΙΣΤΑ ότι ο κάθε άνθρωπος,
    ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ,
    ΓΙΝΕΤΑΙ (μεταμορφώνεται σε) Ο,ΤΙ ΒΛΕΠΕΙ.

    Επομένως αν ο άνθρωπος ΒΛΕΠΕΙ αισχρά και εγκληματικά ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ,
    ΑΙΣΧΡΟΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ
    κινδυνεύει να ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ
    ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ εγγύς ή μακρινότερο ΜΕΛΛΟΝ.

    Επομένως; επομένως τους σημερινούς δημιουργούς τέχνης που δείχνουν ξαναλέω τα βιαιότερα και αισχρότερα επί σκηνής, οι ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΜΩΝ,

    τους οποίους ΑΚΟΜΗ ΘΑΥΜΑΖΕΙ ΣΥΜΠΑΣ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ,

    αυτούς ξαναλέω τους σημερινούς κριτές, εκείνοι, οι αρχαίοι ημών,

    ΑΝ ΖΩΝΤΑΝΕΥΑΝ ξαφνικά και ΑΝ ζητούσαμε την κρίση τους,

    τους σημερινούς αποθεούμενους από τους "κριτές" ως "ὑπέροχους"

    θα τους ΑΠΑΞΙΩΝΑΝ πάραυτα,
    ως εγκληματούντες
    εις ΒΑΡΟΣ ΝΕΑΝΙΚΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ.

    Πού θέλω να καταλήξω λοιπόν;

    Θέλω να καταλήξω ότι οι πολύ κουλτουριάρηδες τάχαμ κριτές, εμένα προσωπικώς, ΣΥΧΝΑ με αφήνουν ΑΔΙΑΦΟΡΗ.

    Καμιά φορά, μπορει να λένε και αλήθειες,δεν θα το αρνηθώ.

    Συχνά όχι.
    Για λόγους ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥΣ πάντοτε και πολύ καλά και βαθιά κρυμμένους κάτω από προφάσεις "τέχνης"

    Το θέμα της ΑΥΘΕΝΤΙΑΣ της κριτικής και των κριτικών, λοιπόν, σηκώνει ΜΕΓΑΛΗ κουβέντα, αγαπημένο μου.

    Δεν θα επεκταθώ. Δεν θέλω να σε κουράσω.

    Το καλύτερο να πας να δεις την ταινία και εσύ ο ίδιος να αποφασίσεις, να κρίνεις...

    ;-)

    Σε ασπάζομαι εν αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ;-(

    -Γάιδαρε!
    Κούμουλε!

    Που θα χαρακτηρίσεις εμένα την κριτική μου γυναικουλίστικη!

    Δεν θα σε ξαναπώ "περιστεράκι" στον αιώνα τον άπανταααα, εσύ θα χάσεις αν δεν πάς, ορίστε μας!

    ;-(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ;-)
    Και τώρα που -ελαφρώς- ξεθύμωσα
    ω γενναίε Γάιδαρε
    Κούμουλους που δεν ντρέπεσαι να υποτιμάς τις γριές διαδικτυακές φιλενάδες σου
    ;-)

    και για να μην αδικήσω, πράγματι, το έργο στα καουμπόυκα ματάκια σου, να σημειώσω ότι

    ΒΕΒΑΙΩΣ και διαθέτει πάμπολλες
    ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΝΥΞΕΙΣ ευστοχότατες,

    (άσε τα μπουρλότα που βάζει ο πειρατής και καίγεται το πελεκούδι! )

    σε όλη την ταινία.

    Δεν το άφησε αυτό απέξω ο σκηνοθέτης.

    -ΠΏς ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ;

    Ίσα ίσα που δείχνει τα ΚΟΙΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ
    των εποχών.

    Αν ακούσεις το βίντεο με τη συνέντευξη του Σμαραγδή που πρόσθεσα στην ανάρτηση, θα αντιληφθείς ότι το μεγαλείο του Βαρβάκη, βρισκόταν στο ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟ, ΡΩΜΕϊΚΟ φρόνημά του.

    Το φρόνημα του "ΕΜΕΙΣ", ΠΟΥ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙΤΑΙ από τη σχέση με το Θεό των ΑΠΕΙΡΩΝ δυνατοτήτων.

    Ο Βαρβάκης φαινόταν να κατανοεί την ισχύ της ΕΝΟΤΗΤΑΣ των ανθρώπων που ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ τους, και την αναγκαιότητα του ΑΔΙΑΠΤΩΤΟΥ αγώνα για ένα ΚΟΙΝΟ, ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΧΟ.

    Βρισκόταν στο "ΕΜΕΙΣ" ο μακαρίτης.

    Κάτεχε τη σημασία του "ΕΜΕΊΣ".

    Ημείς, οι νεότεροι, "οι περιλειπόμενοι ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας", ημείς οι φλούφληδες των καφετεριών και ΕΓΩ-κεντρικότεροι, αυτή την αξία του "Εμείς" φοβούμαι ότι την έχουμε χάσει.

    Ας είναι καλά οι αμερικανιές στα έργα με το φλεγματικό ύφος του στιλ :" oh! darling its your problem!"

    -Μάγκα μου, νεοέλληνά μου,
    ΤΙΠΟΤΑ,
    ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ,
    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ, "my problem"!!!

    -Για κούνα λίγο την αργόστροφη βοΪδοκεφαλή σου!

    Tο ΚΑΘΕ ΔΙΚΟ ΜΟΥ πρόμπλεμ τυγχάνει
    ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ,
    και αν δεν το καταλάβΕΙΣ ΕΓΚΑΙΡΩΣ αυτό,
    όταν το εισπράξΕΙΣ ΟΔΥΝΗΡΑ στο ΠΕΤΣΙ σου,
    ΘΑ ΕΙΝΑΙ:

    "πολύ αργά για δάκρυα Στέλαααααα! "
    ............................

    Υπέροχα η ταινία εκτός των άλλων, αποκαλύπτει και την πολιτική ίντριγκα, της ίντριγκας, ω ίντριγκα και το ότι οι ξένες δυνάμεις ΠΑΝΤΑ έπαιζαν με τους δικούς τους ρουφιάνους- τους λύκους με τα ενδύματα των προβάτων- ΚΥΡΙΑΡΧΟ ρόλο σε αυτόν τον μαύρο τόπο, τα νεότερα χρόνια.

    Μου άρεσε ιδιαιτέρως και η λερή φουστανέλα του Κολοκοτρώνη, στην ακρόπολη!
    ;-)

    Γάιδαρε, θα στο ξαναπώ.

    Πρώτον: ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ αν δεν πας να το δεις την ταινία "Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ", σε μεγάλη οθόνη!
    Δεύτερον: ΔΕΝ γνωρίζω κανέναν από τους παράγοντες της ταινίας ούτε με πληρώνει κανείς
    για να τους διαφημίσω!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χμ...βασικά, τήν ταινία εἶπα γυναικουλίστικη καί ὄχι τήν κριτική σου, ἀλλά δέν πειράζει. Βασικά (πάλι) πανικοβάλλομαι τώρα γιατί σάν νά μέ πείθεις νά δῶ τήν ταινία, ἀλλά παίζω ἄμυνα ἀκόμη. Ὁ λόγος εἶναι, ὄτι δέν ΘΕΛΩ ΠΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙΙΙΙΙΙ! καί ὅπως περιγράφει τήν ταινία θά μέ βάλει ΣΕ ΣΚΕΨΕΙΣ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ! Δέν κέρδισα ποτέ τίποτε μέ τήν(λογική) σκέψη. Μικρός ὅταν ἤμουν πού λές, εἶχα γνωρίσει ἕνα κύριο ἀστυνομικό, γιά τόν ὁποῖο ἔλεγα ὅτι εἶναι τρελλός. Μέ φαίνονταν πολύ μυστήριος τύπος. Ὁ λόγος; Μ΄ἔλεγε συνέχεια, "μικρέ δέν θά σκέφτεσαι λογικά" κι΄ἐγώ πάθαινα κάτι τις. -Μά εἶναι δυνατόν ἔλεγα; Καί δώστου προσπαθοῦσα νά σκεφθῶ λογικά. Κάποτε τόν ἄνθρωπο αὐτόν τόν ἔχασα καί τόν ξέχασα. Τελευταῖα ὅμως τόν θυμᾶμαι ὅλο καί ποιό συχνά. Ἦταν τελικά, ἡ πιό φρόνιμη τρέλλα πού ἔχω ἀκούσει ποτέ. "Μικρέ μήν σκέφτεσαι λογικα". Γι΄αὐτό βγάζω ἄμυνες. Οὔτε νά σκεφθῶ θέλω στό σινεμά, οὔτε νά προβληματισθῶ γιά τό μέλλον τό παρον ἤ τό παρελθόν ἤ γιά τίς κοινωνικές συνθῆκες ἤ γιά τήν ἐξέλιξη τοῦ μπλά-μπλά προτσές η...ἤ... Ὅσοι μποροῦν καί βλέπουν τέτοια πράγματα, καί βάζουν ἔτσι τό μυαλό τους σέ φυγόκεντρο κίνηση πολύ καλά κάνουν. Ἠ κοινωνία μας, ὅπως καί νᾶναι ἔχει ἀνάγκη ἀπό διανοούμενους. Ἐγώ, προτιμῶ νά δῶ τό καμπόηκο, κι΄ἄμα τό ἔργο τύχει νά ἔχει τέτοιες προεκτάσεις -συγνὠμη -ἀλλά θά μείνω στό πιστολίδι καί στό τόξο τοῦ ἰνδιάνου. Καί δέν ντρέπομαι πού τό λέω.
      Συγνώμη γιά τήν ρηχότητα μου, ἐντάξει; :-))

      Διαγραφή
    2. ...α, νά σέ πῶ. Πέρασα τό πρωΐ ἀπ΄οτύς σινεμᾶδες καί πῆρα ἔνα προγραμμα. Ξέρεις τί θέλω νά παώ νά δῶ; Ἀστερίξ καί Ὀβελίξ στήν Βρετανία, μέ τόν Ζερά ντέ Παρτιέ στόν ρόλο τοῦ Ὀβελίξ. Παίζει ταυτόχρονα σ΄ἄλλη αἴθουσ ακάι τό χαβιάρι. Γιά πές μου τί νά κάνω;

      Διαγραφή
  12. ;-)
    Κουμουλάκι μου

    αειντε άειντε! σε αγάπησα πάλι με αυτό το... διορθωτικό σχόλιο που μου έστειλες!
    ;-)

    Κοίτα:

    Τρελαίνομαι και γω για τον Ζεράρ στο ρόλο του Οβελίξ, τον έχω ξαναδεί στο παρελθόν, ήταν υπέροχος, αλλά...και να τον δεις τον Οβελίξ σε βίντεο αργότερα, σε μικρότερη οθόνη κάποια στιγμή (αν δεν τον προλάβεις στις αίθουσες),

    δεν νομίζω ότι θα χάσεις κάτι ιδιαίτερο.

    Αν είναι να διαλέξεις, ανάμεσα στα δύο, προτείνω το Βαρβάκη.

    "Για την Ελλάδα ρε γαμώτο"! (αντε ξαναθυμήθηκα και την ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ).

    Και μη φοβού,αν δεις το χαβιάρι.

    ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ (φθοροποιές) ΣΚΕΨΕΙΣ.
    ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ, ΧΩΡΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.
    ΜΕ ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΟΝΟ ΣΥΝ-ΑΙΣΘΗΜΑ.

    ;-)

    Ο σκηνοθέτης Σμαραγδής ως καλός και έξυπνος γατούλης που είναι, φρόντισε ΚΑΙ γι αυτό.
    ;-)

    Λοιπόν, θα μπεις στην αίθουσα...

    (προσωπικώς πήγα το ντάλα μεσημέρι, δεν εύρισκα χρόνο άλλη ώρα )

    και απλώς θα παρακολουθήσεις την πλοκή, με καλή χαλαρωτική μουσική, προσεγμένη φωτογραφία και τις εξαιρετικές ερμηνείες.

    Όταν θα βγεις από την αίθουσα ΔΕΝ θα έχεις προβληματισμούς, όχι υποχρεωτικά.

    Καταλαβαίνω καλά, τι εννοείς για την τρέλλα που μας απειλεί όλους την σήμερον.
    ;-)
    Αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ κουβέντιαζα, χτες, με τον... σύντροφό μου( για να πω και γω μια έκφραση της μοδός)

    χαχα...Θυμάμαι μάλιστα και έναν παπά που μου συνιστούσε- ενοχλημένος μαζί μου, τα μάλα:

    "μη σκέφτεσαι. Σκέφτεσαι πολύ"

    Πραγματικά τότε έψαχνα να βρώ ΛΟΓΙΚΕΣ απαντήσεις σε διάφορα θεολογικά ερωτήματα.

    Και ο εν λόγω ενοχλημένος ( και μεταξύ μας,ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΑ ανεγκέφαλος) παπάς, ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ, είχε δίκιο.

    Ο Κύριος δεν είπε να σκεφτόμαστε πολύ.
    Μας τόνισε να ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ.

    Με την προσευχή ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ η φθοροποιός ΣΚΕΨΗ και μπαίνεις σε υπαρξιακή κατάσταση ηρεμίας,ελπίδας και εμπιστοσύνης, δηλαδή μπαίνεις σε αυτό που λέει ο λαός μας :"χαζό παιδί χαρά γεμάτο!"

    Όταν ο άνθρωπος περιφρουρείται από την ευχή της Παναγίας και της μάνας του, ΚΑΝΕΝΑΣ Κερατάς εξαποδώς, ΔΕΝ μπορεί την ψυχή του να του την πειράξει...




    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εἶπες τήν μαγική φράση ὅτι δέν θά μέ βάλει νά σκεφθῶ. Καλό αὐτό, ὀπότε θά τό πῶ στήν κουμμουλίνα γιά νά μέ πάρει μαζί της, γιατί θά πάει ὀπωσδήποτε νά τήν δεῖ. Τά λέμε...

      Διαγραφή
    2. ;-)
      Θα πάει η Κουμουλίνα να το δεί;
      Δώσε της ένα ζεστό,ενθουσιασμένο φιλί από μέρους μου!
      ;-)

      Διαγραφή
    3. ;-)
      Με συγκινούν ποοοολύ οι γάιδαροι όταν γίνονται τρυφεροί με την καλή τους παρέα
      ;-)

      Διαγραφή
  13. "Άλλη μια προσπάθεια για το αδύνατο!"... που θα το κάνει δυνατό..
    Ανυπομονώ να παρακολουθήσω την ταινία κι ας μην είμαι παπάς παντρεμένος............!!!
    Έχεις έναν τρόπο να περνάς ανάλαφρα τα πιο βαριά πράγματα Σαλογραία μου..
    Μάλλον θα έπρεπε να την έβλεπαν οι Πλούσιοι των Ελλήνων, κι όσοι έχουν αγοράσει το μισό Λονδίνο ενώ θα καταλήξουν σε κάτι λιγότερο από δυό μέτρα γης.. το οποίο και σκοπεύει και να συρρικνώνεται ολοένα..
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ;-)
    Ρεγγίνα, αρχόντισσά μου

    Αυτή υπήρξε μια σπουδαία διαφορά των τότε με τους νυν.
    Οι τότε ασχολούμενοι με τα κοινά ήταν πλούσιοι και φτώχαιναν εκουσίως, για τη μάνα πατρίδα, οι νύν ήταν φτωχοί και έγιναν βρόμικα πλούσιοι χάρη στην πατρίδα...και έτσι τους έμαθαν πια και οι θυρωροί της πολυκατοικίας τους- όπως ομολογούσε σε μια κρίση ειλικρίνειας κάποιος γνωστός πολιτικαντούλης.

    Περιμένω να ακούσω εντυπώσεις μετά που θα δεις την ταινία.

    Καλό ξημέρωμα να έχουμε όλοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ο Θεος αγαπα το χαβιαρι!! προσεγγιση ενδιαφερουσα. απο τον τιτλο..τους πλουσιους η τους πενητες αγαπα ο Θεος; εδειξε ποιους..εσας σας αγαπα; εσεις αυτον; το χαβιαρι,η ανετη ζωη,μηπως τον φερνει πιο κοντα; ο τιτλος χρηζει αναλυσεως. κι η ταινια κι οσα βαζουν εξιδανικευοντας προσωπα και μην αναδεικνυοντας τα κινητρα που ναι παντα αγνωστα. τα παραμυθια αρεσουν παντα.την πραγματικοτητα ζουμε και δεν εχει χαβιαρι ουτε θεο. μονο πονο κι οδυνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ;-)
    Τον αντίλογο τον περίμενα φιλενάδα!
    Μου άργησες κιόλας!
    ;-)

    Ευφραίνεσαι, εδώ που τα λέμε, μεταξύ μας, πάντα με τον ΑΝΤΙ-λογο.
    Έχασε η νομική μια δόξα με σένα, χαχα!
    τεσπά...

    Θα μου κάνεις τη χάρη να πας να δεις το έργο πρώτα και ΜΕΤΑ, να μιλήσουμε;

    Προσωπικώς ΔΕΝ τρώω χαβιάρι.
    Το βρίσκω...μπλιαχ! όπως και τον παστουρμά.

    ( Το γράφω ότι αντιπαθώ τον παστουρμά και στενοχωριέται ο αγαπημένος Γάιδαρος Κούμουλος...)
    ;-)
    Το χαβιάρι, φιλτάτη είναι η ΠΡΟΦΑΣΗ του Θεού, και η ΑΦΟΡΜΗ του σκηνοθέτη...

    Και δίχως παραμυθία ΠΟΤΕ ΔΕΝ έζησε το ανθρώπινο πνεύμα, από χρόνων αρχαιοτάτων...

    Και μέσα ή έξω από την ΚΑΘΕ ψυχή, ΑΟΡΑΤΩΣ, και ΑΕΝΑΩΣ, με ΜΥΡΙΟΥΣ μυστικούς τρόπους, και φοβερά σκηνικά, απίστευτα, Ο ΜΈΓΑΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ της προσωπικής ιστορίας εκάστου προσώπου,
    ο Παράκλητος, λέγω, τουτέστιν
    το Άγιο Πνεύμα της Αληθείας,
    ΟΔΗΓΕΙ στο ΦΩΣ,όποιον επιθυμεί
    να ανα-βλέψει.

    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ;-)
    Υ.Γ. προς ηλεκτρονικό κάθε ενδιαφερόμενο...

    Να θυμίσω ότι τη συγκεκριμένη ταινία οι κουλτουριάρηδες τάχαμ κριτικοι την ΕΘΑΨΑΝ με πάρα πολύ χώμα.

    Την τίμησαν όμως και την τιμούν ΟΙ ΑΠΛΟΙ άνθρωποι που ΔΕΝ πιστεύουν στους κουλτουριάρηδες κριτικούς.

    Πιστεύουν τη φωνή της καρδιάς που όλο επικαλείται και κάποια φιλενάδα.

    Πιστεύουν μόνο στα ΜΑΤΙΑ τους και στο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ τους το αίσθημα.

    ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ ΑΠΟΜΕΝΕΙ.

    Και για μένα τυγχάνουν ΒΑΡΕΩΣ ΥΠΟΠΤΟΙ
    ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, όλοι όσοι ασκώντας μια πολιτική στο όνομα τάχαμ του λαού, ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΑΝ τις περιουσίες τους με πολλά "δωράκια" κάτω από ύποπτα τραπέζια, και λοιπούς απάνθρωπους τρόπους.

    Ο Βαρβάκης ΔΟΥΛΕΨΕ με τα χερια του, έκανε βιός και μετά, σοφά και χριστιανικά πράττοντας, τη ΣΚΟΝΗ που ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ περιουσία, τη ΜΟΙΡΑΣΕ χἀριν ΚΟΙΝΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ.

    ΔΕΝ γνωρίζω πολλούς που να ακολουθούν αυτό το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΩΝ φιλόΤΙΜΩΝ ανθρώπων, στις μέρες μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἄν ἔμενες στάς Ἀθήνας, φαντάζομαι θά ψώνιζες πλέον, μόνο ἀπ΄ τήν Βαρβάκειο Ἀγορά, ὅπου παρεπιπτόντως, δέν θά μύριζε καί...παστουρμά!

      Διαγραφή
  18. Μια ένσταση στα προλεχθέντα:ο παστουρμάς είναι μια από τις μεγαλύτερες γαστρονομικές ανακαλύψεις!Μεγαλύτερη και από το χαβιάρι.
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. παπα-Κώστα μου

    τα ίδια με σένα υποστηρίζει μετά πάθους και ο Κούμουλους αλλά...το πρόβλημά μου είναι-όπως τα περισσότερα προβλήματα βεβαίως- συναισθηματικό.

    Κάπου πολύ βαθιά στο παρελθόν, μια εμπειρία οσμής με παστουρμά υπήρξε για μένα απωθητική.

    Έκτοτε...δεν ξαναδοκίμασα ώστε την πρώτη αρνητική εικόνα να την ανατρέψω...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. πάτερ μου,
    πόσο προσπάθησα νάξερες νά τήν ἀλλάξω γνώμη, ἀλλά ...φεῡ! Γι΄ αυτό μήν κουράζεσαι, ὅτι καί νά πεῖς δέν ἀλλάζει γνώμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γυναίκες,τι να πεις!Πάντως ο αρμένικος ειναι ο νοστιμότερος!Παρά τη μονοφυσίτικη στάση του(το θεολογικοποίησα!).
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Οταν ο γνωστός κριτικός Δημήτρης Δανίκας χαρακτήρισε την ταινία "φασολάδα ελληνική" και την βαθμολόγησε με 3...και πρόσθεσε....

    "Καρικατούρα και ηθογραφία από παλιό ελληνικό σινεμά. Χωρίς ρυθμό. Χωρίς κορυφώσεις. Χωρίς συγκρούσεις. Χωρίς βιωμένα αισθήματα. Χωρίς περιπέτεια. Χωρίς εκτυφλωτικές λάμψεις. Χωρίς ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Χωρίς ερμηνευτικές επιδόσεις. Αν κοντά σε όλα αυτά προσθέσεις τη βαριεστημένη Κατρίν Ντενέβ και τον γραφικό Τζον Κλιζ, τότε λαμβάνεις μετάλλαξη συνταγής: το χαβιάρι ως φασολάδα ελληνική!»

    Για την σκηνοθεσία, το καστ των ηθοποιών και την παραγωγή είπε: «Κάθε σκηνή μάχης ή ναυμαχίας μοιά-ζει με παιχνίδι παιδικό. Έτσι και με την εξαίρεση του Γερμανού πρωταγωνιστή Σεμπάστιαν Κοχ, αλλά και του Αργεντινού Χουάν Ντιέγκο Μπότο, ακατάλληλο το καστ των ηθοποιών. Για παράδειγμα, δηλαδή, σε καμία σκηνή δεν υπάρχει ίχνος ελκυστικής γυναικείας παρουσίας. Ούτε ακόμα στο πολυτελές πορνείο της Αγίας Πετρούπολης. Λόγου χάρη, η Έλενα, η δεύτερη γυναίκα του Βαρβάκη, είναι κατ’ εκείνον «όμορφη». Στην πραγματικότητα τίποτα πάνω της δεν σε συγκινεί. Έτσι, δεύτερο και μικρομεσαίο το επίπεδο της παραγωγής. Τουτέστιν, με πορδές δεν βάφονται αυγά»

    μου δημιουργήθηκε αυτομάτως η επιθυμία να δω την ταινία!
    Πολύ καλύτερη απο τον El greco! Απλά Κορυφαία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ;-)
    Ο κ.Δανίκας, νομίζω, διαθέτει ένα τόσο αριστοκρατικό και ψαρωτικό ύφος κουλτουριάρη ψαγμένου που πραγματικά, δύσκολα μπορεί κανείς να αγνοήσει τα λόγια του, αν δεν είναι κάμποσο... ενήλικος.

    Όταν είμαστε πολύ νέοι, θεοποιούμε κάποια ονόματα κριτικών και δημιουργούν και μετά...ό,τι γράψουν ή πούν αυτοί, τα θεωρούμε θέσφατα και μας κατεβαίνουν τα βρακιά πάραυτα έτσι και ακούσουμε κάποιον να προφέρει το ονοματάκι τους.

    -ΠΣυχραιμία, αδελφοί
    ΠΣΥΧΡΑΙΜΙΑΑΑ!

    Και ο κριτικός άνθρωπος είναι και δικαιούται να έχει την δική του γνώμη "όπως έχει και τη δική του κωλ....δα" που λένε και οι άγγλοι -και σόρυ αν σοκάρεται κανένας πολύ θεούσος παπάς, αλλά ΔΕΝ το λέει, από μόνη της, το παλιόλογο η αφεντιά μου, εγγλέζικη παροιμία τυγχάνει!
    ;-)

    Προσωπικώς, το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης βάζει το Βαρβάκη να ξετρελαίνεται με μια γυναίκα

    (25 τουλάχιστον χρόνια μικρότερή του)

    με την οποία-από άποψη σωματικού κάλλους- δεν θα μπορούσε να ξετρελαθεί ο κ. Δανίκας, διότι βεβαίως κάποια σύζυγος του κ. Δανίκα, ιδίως με κρητικό αξάν, θα ήτο απείρως ωραιότερα της συζύγου του Βαρβάκη (κατά την άποψη του κ. Δανίκα πάντοτε, βεβαίως, βεβαίως)
    αυτό προσωπικώς το θεώρησα μεγάλη μαγκιά του κ. Σμαραγδή, διότι στην πραγματική ζωή ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΌ συμβαίνει.

    Κάποιος σπουδαίος ανήρ, συχνά τρελαίνεται με κάποια που ο περίγυρος μπορεί να την σνομπάρει και να λέει κακεντρεχώς:" καλέ συ , τι της βρήκε της άνοστης, τι της της βρήκε της ασχημομούρας! Δεν έπαιρνε εμένα που είμαι χίλιες φορές καλύτερή της σε όλα;"

    -Χα! Τι της βρήκε χρυσούλι μου , ζηλιάρικό μου;
    Της Παναγιάς τα μάτια τής βρήκε,
    Δόξα δόξα στον Κύριο, γκλόρυ, γκλόρυ, αλλληλούιααα!

    Ναι.
    Και γω βρήκα την ταινία στο σύνολό της ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΗ από τον ΕΛ ΓΚΡΈΚΟ, παρόλο που και εκείνη η ταινία με είχε ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ συγκινήσει.

    Όσους φίλους ρώτησα που την είδαν, άνθρωποι με μόρφωση και επίπεδο, ου το τυχόν, ήταν ενθουσιασμένοι επίσης και ήθελαν κάποιοι να πάνε να την ξαναδούνε.

    Ναι, η αλήθεια είναι ότι ΜΑΛΛΟΝ ο σκηνοθέτης δεν είχε ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ χρήματα για χλιδάτα σκηνικά ανατινάξεων πλοίων και πειρατείας.

    Νομίζω, όμως, ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός του.

    Τον κ. Σμαραγδή, το γατούλη, ενδιέφερε ο χαρακτήρας του Βαρβάκη, οι ανθρώπινες σχέσεις του με όλο τον περίγυρο και η ψυχολογία του σε μια εποχή που η Ελλάδα καταδυναστευόταν, από παγκακίστους δυνάστες...

    Ο οίκος ανοχής που περιγράφεται...

    (γι αυτό τόνισα να ΜΗΝ τη δούνε την ταινία ανύπαντροι παπάδες, καλέ, για να ΜΗΝ τους πονηρέψει ο ...οίκος , άντε, το ξεστόμισα το μυστικούλι!)
    ;-)

    ήταν ΠΟΛΥ ρεαλιστικός για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο- είναι η δική μου ταπεινή άποψη, η οποία βεβαίως ουδόλως συγκινεί τον κ. Δανίκα,

    - δεν πειράζει ομορφόπαιδο, Δανίκα μου, ΟΛΟΙ θα ζήσουμε βρε, μια ταινία πάνω μια ταινία κάτω, αν συμφωνήσουμε αν διαφωνήσουμε, δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας, εμένα πάντα με ενδιαφέρει η γνώμη σου, αλλά...δεν σε έχω και θεό μου Δανικάκι μου, έλεος δηλαδή, έλεος, ΕΝΗΛΙΚΙΩΘΗΚΑ και γω κάποτε η καλτάκα!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Οι γνωστοί κύκλοι που λέγαμε...Ξέρει κανείς πώς πάει εισπρακτικά η ταινία;
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. παπα-Κώστα
    αν μάθω θα σου πώ.
    Αν μάθεις, να μου πεις.
    Φιλησέ μου την πρεσβυτέρα.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μέχρι την Πάνια έφτασα!
    http://www.ofono.gr/article.php?id=53316&category_id=2
    Πάρα πολύ καλά πάει
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. παπα-Κώστα μου
    μέχρι την Πάνια έφτασε η χάρη σου;

    Μέχρι τη συμπατριώτισσά μου;

    -Για Όνομααα!
    ;-)
    Και εκείνη κατάγεται απ' το Μελιγαλά Μεσσηνίας, που ήταν το χωριό του πατέρα μου.

    Χαίρομαι, ωστόσο, που πάει πολύ καλά, η ταινία τού Σμαραγδή.

    Επιτέλους μάς ταίζουνε τόση ανωμαλία, τόσο σκουπίδι στο όνομα της κουλτούρας που...ΑΜΑΝΝΝΝΝ!

    Ας δει ο κόσμος και ένα έργο με μήνυμα ανυψωτικό, ξανά για Όνομααααα!
    ;-)

    Προσεχώς, θα πάω να το ξαναδώ το έργο.

    Θέλω να ξαναπροσέξω το δαιμόνιο Λαζόπουλο και όχι μόνον.

    ;-)

    Σκεφτόμουν για το Λαζόπουλο- στο ρόλο του Ρώσου ασκητή- ότι ΜΠΟΡΕΙ ο Σμαραγδής ΝΑ ΗΘΕΛΕ μια ανάλαφρη φάτσα σ' αυτή τη σκηνή.

    Εξάλλου, αν το πάμε θεολογικά, ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ασκητής, συχνά εκδηλώνεται ως ένας ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ άνθρωπος που ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΓΕΙΑ καταστροφή επειδή ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ κυριότατα για το πώς θ' αποφύγει την αιώνια...

    Και ακόμη σκεφτόμουνα ότι ο Λαζόπουλος στο συγκεκριμένο ρόλο, ίσως δεν πείθει εμένα που τον έχω συνηθίσει με άλλη περσόνα, αλλά...οι ξένοι που θα τον δούν, δεν έχουν τις ελληνικές προσλαμβάνουσες, δεν είναι επηρεασμένοι από τις δικές μας και παραστάσεις, και σίγουρα οι εντυπώσεις τους θα είναι διαφορετικές.
    ..............................

    Συνέβη πριν χρόνια, να μου δοθεί η ευλογία
    τού να γνωρίσω από κοντά τον αγιώτατο πατέρα ΑΔΡΙΑΝΟ του ΣΙΝΑ.

    Λοιπόν εκείνος ο μικροκαμωμένος, αδυνατούλης γεροντάκος με την άθλια άρθρωση, που σχεδόν δυσκολευόμουν να καταλάβω τα ελληνικά του- τόσο ξεδοντιασμένα τα μίλαγε και μπουρδουκλωτικά-
    αυτός, επαναλαμβάνω, ο μικροκαμωμένος που έμοιαζε περισσότερο παιδί με άσπρα μαλλιά παρά γέροντας,

    έκπεμπε τόσο φως και χαρά τριγύρω του, που δεν περιγράφεται!

    Και στην Πάτρα που μένω, έμαθα από κοντινούς μου, δυο θαυμαστά γεγονότα που έγιναν με τη μεσιτεία της ταπεινότατης προσευχής του.

    Δυστυχώς, τον Ομολογητή παπα- Αδριανό τον Σιναϊτη, τον "έθαψε" η καθεστηκυία τάξη των Φαρισαίων όταν ο παπα-Αδριανός προέβη σε Ομολογία Πίστεως.

    Και τότε, οι Φαρισαίοι, είπαν ότι...επλανήθη.

    Αλίμονο! Τι άλλο θα έλεγαν;

    ( Ο κύριος Βαρθολομαίος που αγκαλιάζει με λατρεία ό,τι νά ναι, από τον πάπα μέχρι τη γιουροβιζιονική Ελενάρα μας και τον κύριο Τσίπρα και ΜΟΝΟ τους ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥΣ καλογέρους Αγιορείτες - Εσφιγμενίτες, ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ, καταδιώκει με το Χωροφύλακα- α! εκείνος, βεβαίως, βεβαίως... δεν επλανήθη!
    ;-(

    Χάλια ΑΔΙΟΡΘΩΤΑ, άσε!

    Μην τα θυμάμαι διότι...ΠΟΛΥ ΣΥΓΧΥΖΟΜΑΙ και δεν επιτρέπεται ο εκνευρισμός στην ηλικία μου!)
    ;-(

    Λοιπόν, τον παπα-Αδριανό το ΣιναΪτη, τον έθαψαν οι κρατούντες, δια της σιωπής τους.

    Δεν επιθυμώ να επεκταθώ.

    Δεν είναι αυτό το θέμα μας σήμερα, απλά το ανέφερα για να καταλήξω , ότι λόγω της μακριάς θητείας μας, στην ψευδαίσθηση των στερεοτύπων του σινεμά και της τυφλεόρασης, είμαστε σχεδόν απαξάπαντες -οι έστω και κάπως φιλότεχνοι- υπνωτισμένοι από εικόνες που ΔΕΝ εκφράζουν υποχρεωτικά, την πραγματικότητα, όλως το ενάντιο μάλιστα.

    Αν ξέχναγα το τι αγιότητης κρυβόταν ΠΙΣΩ από τη μορφή του παπα Αδριανού του Σιναϊτη και πρόσεχα ΜΟΝΟ την ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ του σώματος που βλέπαν τα μάτια μου, τότε, ίσως, ένα αστείο στρουμφάκι-σχεδόν ένα απολειφαδάκι ανθρώπου- θα μου θύμιζε ο μεγάλος ασκητής εκείνος με το ΑΔΑΜΑΣΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ φρόνημα-
    ας έχουμε την ευχή του από τους κήπους της Ειρήνης όπου αναπαύεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Σμαραγδής,Λαζόπουλος,Σιναϊτες μοναχοί,Οικ.Πατριάρχης,Εσφιγμενίτες,Μελιγαλάς σε μια ανάρτηση!Απλά υποκλίνομαι...
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ;-)
    Κοινώς τουρλουμπούκι

    παπα-Κώστα μου,

    και για να προσθέσουμε και το κερασάκι στην Τούρτα, να θυμίσω την ΔΥΝΑΤΗ ταινία:


    "ΤΑ ΠΑΘΗ", σε σκηνοθεσία Μελ Γκίμπσον.

    Να πω ότι ΔΙΑΦΩΝΩ ΕΝΤΟΝΑ με τις κινηματογραφήσεις της ζωής του Χριστού και τα θέατρα τα σχετικά, όσο καλά και αν υποθέσουμε ότι είναι.
    ΔΙΑΦΩΝΩ αλλά μια και κυκλοφόρησε εκείνη η ταινία πήγα και την είδα.

    Την είδα ΠΕΝΤΕ φορές στη μεγάλη οθόνη, για έκτη δεν πρόλαβα!
    ;-)
    Για μένα εκεί ο Μελ, ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕ.

    Η ιδέα του να βάλει το Χριστό και τους μαθητές να μιλάνε αραμαϊκά, η ιδέα του να βάλει τους Ρωμαίους στρατιώτες να μιλάνε λατινικά ήταν δυο απλά σημεία που με συγκίνησαν με ιδιαίτερο τρόπο, ένιωσα λες και μπήκα σε χρονομηχανή, χώρια η λοιπή αφήγηση, με τα συγκλονιστικά παράλληλα πλάνα, η μουσική, οι ερμηνείες, εκείνη η γυναίκα που παρίστανε τον Εωσφόρο, τι να πρωτοθυμηθώ...είχα μείνει ξερή.

    Και όχι μόνον εγώ η γραία, αλλά και ροκάδες, και χεβυμεταλλάδες και άθεοι που είδαν το έργο, έπαθαν ένα λαλά απερίγραπτο από την υψηλή αισθητική και την ποιητικότητα της φόρμας του.

    Λοιπόν, αυτό το χριστιανικότατο έργο και πανθομολογουμένως η καλύτερη ταινία παθών του Χριστού, όλων των εποχών ως τώρα, αυτή η ταινία ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ δια ροπάλου, ως προβολή στη Γαλλία παρακαλώ, διότι...οι Γάλλοι κριτικοί κουλτουριάρηδες βρήκαν ότι δείχνοντας τα καρφιά που χώνονταν στη σάρκα του Ιησού και το πολύ αίμα που έτρεχε από τα μαστιγώματα, είχε βρε παιδί μου, αυτή η ταινία, ανατριχιαστική βία!!! και με αυτή την πρόφαση την απαγόρευσαν την προβολή της, οι κουλτουριάρηδες κριτικοί της Γαλλίας.

    "Τη σιωπή των Αμνών", με σκηνές κανιβαλισμού, ας πούμε, δεν σκέφτηκαν π.χ. να την απαγορεύσουν και ένα σωρό άλλες με μύρια ΆΡΡΩΣΤΑ σκηνικά.

    Τα πάθη του Χριστού, τούς ...σόκαραν.

    Ω της ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΥ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ...

    Γι αυτό σου λέω...
    Ποιος θα κρίνει τους κριτικούς;

    Είναι ένα ΠΟΛΥ σοβαρό ερώτημα και όσο θα περνάει ο καιρός θα γίνεται και σοβαρότερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Τι μου θύμησες!Το είχα δει σε dvd σε εποχή που η σχέση μου με την Εκκλησία ήταν το λιγότερο εχθρική(από 1η Λυκείου μέχρι και τα 25 μου,μετά τη λογιστική).Αφού τέλειωσε η ταινία έκανα περί τα 45 λεπτά να συνέλθω!Ο Χριστός σοκάρει κάποιους,όχι τα πάθη του.Ξέρω Κάποιον που θα κρίνει και τους κριτικούς...
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ;-)
    παρότι δεν είμαι καλή στην αριθμητική, με αυτά που έγραψες παπα-Κώστα μου, κατάλαβα ότι είσαι νιάτο ακόμαααα!
    Να μου ζήσεις!
    Να αξιωθείς να γίνεις και ένας άγιος, μπαμπούγερας!
    Και ο Λατρεμένος Χριστός να δυναμώνει την Πίστη, την Ελπίδα, την Αγάπη σε κάθε ψυχή καλοπροαίρετη...
    Το άλφα και το ωμέγα η ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ παπα-Κώστα μου.
    Επρεπε να διαβάσω ανάλυση περί προαίρεσης στο βιβλίο Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ του Σκοτ Πεκ για να το καταλάβω.
    ΣΤα κατηχητικά που πήγαινα, κανένας δεν μου είχε εξηγήσει κάπως ικανοποιητικά τα του μυστηρίου της προαιρέσεως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. 34!Όπως πάει το πράγμα ούτε άγιος ούτε μπαμπούγερας!Χαχα!Ελπίζω να λυθούν γρήγορα τα θέματα που μου φορτώθηκαν!Τα κατηχητικά είναι μεγάλη κουβέντα.Τεράστια!
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. παπα-Κώστα μου
    χαίρομαι πολύ που μιλάω με τόσο ώριμο νέο ιερέα.

    Με κάνεις να αισθάνομαι ευχάριστη έκπληξη, πραγματικά.

    Η Παναγία να στερεώνει και εσένα και την γυναίκα σου.

    Τα κατηχητικά κάποτε τα σνόμπαρα, τα έλεγα δημιουργία οργανώσεων... αλλά τώρα νομίζω ότι αν υπάρχει το ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ πρόσωπο, αποτελούν ΜΕΓΑΛΗ πνευματική βοήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Οι οργανώσεις είναι ακόμα μεγαλύτερο θέμα.Προσωπικά πάντως δεν είμαι υπέρ του κατηχητικού.Sunday school,όπως το λένε οι προτεστάντες.Θα προτιμούσα να υπάρχει συνεργασία με θεολόγους και να επισκέπτεται ο ιερέας τη τάξη δυο φορές το μήνα για παράδειγμα.
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. παπα-Κώστα μου

    είναι μεγάλες συζητήσεις αυτές και γω πρέπει να πάω να κάνω κανα οικιακό, η ακαμάτρα!
    ;-)
    αν έχεις λίγο χρόνο κοίτα την παλιότερή μου ανάρτηση με τίτλο:"Σοφία η πνευματική μας μητέρα"
    http://salograia.blogspot.gr/2010/07/blog-post.html
    εκεί μιλάω για μια παλιά κατηχήτρια που είχα.

    Σε χαιρετώ πάντα με την εν Κυρίω συμ-πάθεια
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. ;-)
    Λοιπόν, πήγα και ξανάδα το έργο για ΔΕΥΤΕΡΗ φορά σήμερα!!!
    Και το βρήκα ΚΑΛΥΤΕΡΟ από την πρώτη φορά, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!

    Μέχρι που βρήκα και ΑΨΟΓΗ τη σκηνή με το Ρώσο ασκητή-Λαζόπουλο, στο Βόλγα!

    Υπάρχει μια ΔΕΥΤΕΡΗ σκηνή, λίγο αργότερα και σ' ΕΚΕΙΝΗ τη σκηνή, τα ματάκια τα γελαστά τα Ρώσου, μου θύμισαν το Λαζόπουλο και ευθύμησα -η καλτάκα!

    Άρεσε πολύ το έργο και στον κολλητό μου, που ΔΕΝ είναι κινηματογραφόφιλος, και ο οποίος βαριέται γενικώς με τις ταινίες- τις θεωρεί μπίτι του πεταμάτου, στην πλειονότητά τους.

    Και η επιλογή της γυναίκας του Βαρβάκη, μάς φάνηκε επίσης εξαιρετική.

    Άλλη μία φορά ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε ΟΛΟΥΣ τους συντελεστές αυτής της δημιουργίας....
    ;-)


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Σαν να σου άρεσε η ταινία...
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Τίμιε πάτερ μου
    ;-)
    με ντροπαλό και χαμηλοβλεπούσικο ύφος
    θα σου την εξομολογηθώ την αμαρτία μου:

    Σε πρώτη ευκαιρία μάλλον θα ξαναδώ την ταινία "ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ" για τρίτη φορά!

    Είναι και τα γονίδια

    (από τη μεριά του πατέρα μου) κινηματογραφόφιλα...δύσκολα να γλιτώσω...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Ούτε ο Σμαραγδής δεν την είδε τόσες φορές!
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. ;-)
    Πάντως, αυτή τη φορά, στο σκοτάδι κατάφερα να αντιγράψω στο μπλοκάκι μου ακόμη μερικές ωραίες ατάκες...
    Ξαναμπράβο σε αυτόν που επιμελήθηκε τους διαλόγους της ταινίας και το σενάριο...και όσοι φίλοι και γνωστοί την είδαν βγήκαν από την αίθουσα...αναπεπταμένοι!

    ( ;-Ο "αναπεπταμένοι"; Μωρή Σαλογραία!
    Για Όνομααα!")

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. (ρέ μάγκα μου, ἐγώ ἀκόμα σκέφτομαι νά πάω νά τήν δω, καί τό Σαλοκομεῖο τήν εἶδε δεύτερη φορά καί πάει γιά τρίτη. Πάει..τά 'χασε γιά τά καλά, τάβαλε καί μ΄αὐτόν τόν κριτικό, τόν πῶς τόν λένε...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Φίλε Γάιδαρε,
    άμα με προσφωνείς "σαλοκομείο" σε λατρεύω!

    Περιμένω λοιπόν τις εντυπώσεις...
    ;-)


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. ..καλά, θά σέ τίς πῶ, ἅαααααμα πάω νά τό δῶ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή