Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

"Κάθε που αγκαλιάζω έναν άνθρωπο, Κύριε, θαρρώ πως κρεμιέμαι από το λαιμό σου" - Νικηφόρος Βρεττάκος

Posted by Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου at 12:02 π.μ.

15 σχόλια:

  1. Ανώνυμος11 Σεπτεμβρίου 2012 στις 5:04 μ.μ.

    Αν δεν κάνω λάθος , σήμερα γιορτάζεις Σαλογραία . Εύχομαι από καρδιάς , χρόνια πολλά και ευλογημένα , νάσαι πάντα καλά και να μας θέτεις ενδιαφέροντες προβληματισμούς με τα όμορφα κείμενά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου11 Σεπτεμβρίου 2012 στις 5:11 μ.μ.

    :-)
    Ανων. φιλ.
    Ευχαριστώ για ευχές.

    Εξήγησα στα τελευταία σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης, ότι σήμερα ναι, εορτάζει η αγία Ευανθία της οποίας έχω την τιμή να φέρω το όνομα, αλλά...εορτάζω μια άλλη μέρα

    ( να μην εξηγούμε, δεν είναι της παρούσης οι εξηγήσεις, θα μπλέξουμε χαχα...)

    Η αγάπη πάντα κάνει τα λόγια ευπρόσδεκτα.

    Αντεύχομαι και γω για σένα τα καλύτερα.

    Πώς σου φάνηκε το κομμάτι της μουσικής του Αχαλινωτόπουλου, που έπαιξε το βίντεο;
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος12 Σεπτεμβρίου 2012 στις 12:50 μ.μ.

    Νομίζω ότι ότι ή ηχοληψία δεν είναι καλή (κατά πάσα πιθανότητα) ή η ενορχήστρωση. Για την ακρίβεια, το εξαιρετικό κλαρινέτο (κλαρίνο παρ ημίν) σκεπάζει ολόκληρη την ορχήστρα. Ιδιαίτερα από την μέση και μετά. Πολύ καλή η ιδέα βέβαια του συνδιασμού ελληνικής μουσικής με δυτική ορχήστρα καθώς και το τελικό αποτέλεσμα. Συνολικά πολύ θετικό. Δεν είχα κάτι τέτοιο υπόψιν μου!
    Στέλιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος12 Σεπτεμβρίου 2012 στις 4:13 μ.μ.

    Ναι θα μπλέξουμε...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιάννης Τσίγκρας14 Σεπτεμβρίου 2012 στις 10:45 π.μ.

    Γιατί, μωρέ, να μπλέξουμε;Τί πειράζει αν γιορτάζουμε δυό φορές; ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ.
    Από νεοημερολογίτη.

    Σχόλιο για την, υψηλή του Βρεττάκου, Ποίηση ουδέν.
    Σημείο κι αυτό των καιρών.
    "κι οι ποιητές τί χρειάζονται σ' ένα κόσμο σαν τον δικό μας;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου14 Σεπτεμβρίου 2012 στις 12:05 μ.μ.

    ;-)
    Ευχαριστώ για την επίσκεψη Στέλιο,

    ανών. των 4:13 μ.μ.

    και φίλτατε

    Γιάννη Τσίγκρα
    .....................
    Οι ποιητές -για μένα-
    λάμπουν σαν το Φως
    και νοστιμίζουν, βίους ανθρώπων, σαν το Αλάτι της Γης,
    όταν με τα κείμενα
    αλλά ΚΥΡΙΩΣ με τη ζωή τους,
    οδηγούν ψυχές,
    στην Αλήθεια της Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης.

    Ως εκ τούτου, υπάρχουν -για μένα πάλι-

    και αληθινοί, τρισμέγιστοι ποιητές

    κρυμμένοι απ'τα μάτια των πολλών

    που ποτέ τους

    δεν έγραψαν ούτε καν, μια λέξη σε τοίχο!

    Είναι εκείνοι που πίστευαν βαθιά για τον εαυτόν τους, τα λόγια του τραγουδιού του Νίκου Παπάζογλου:

    "Εγώ δεν είμαι ποιητής, είμαι στιχάκι.
    Είμαι στιχάκι, πάνω σε τοίχο φυλακής και σε παγκάκι"

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος16 Σεπτεμβρίου 2012 στις 1:33 π.μ.

    Ναί, πολλά μπορούμε να διδαχτούμε και από ποιητάδες ,απο τραγουδιστάδες και υποκριτάδες. Σήμερα είχαμε την εξέχουσα τιμή να έχουμε ως κύριο ομιλιτή δια μέσου Skype (τηλεδιάσκεψης) στη συνάντιση των νέων μας εδώ εις τας Αμέρικας εις την
    αίθουσα του Τ.Προδρόμου τον ορθόδοξο και θαραλέο ομολογητή της ορθοδόξου μας πίστεως και μεγάλης φήμης ηθοποιό του Αμερικάνικου Hollywood Jonathan Jackson. Απολαύσατε την θαραλέα ομολογία του εδώ(http://youtu.be/ZuyP9upZ_mI)
    fr.c.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου16 Σεπτεμβρίου 2012 στις 11:33 π.μ.

    fr.c.
    Ευτυχώς που ο νέος ηθοποιός, θεωρείται και ωραίος και διάσημος και έτσι άντεξαν οι...διεθνείς, να ακούσουν την ομολογία του, χωρίς να τον κατασπαράξουν με άμεσα σχόλια κακίας.

    Περίμενε τώρα να δείς και πόσο ΘΑ ΘΑΦΤΕΙ στη συνέχεια η σταδιοδρομία του.
    ;-)
    Επειδή πρέπει ΝΑ ΘΑΒΕΤΑΙ ΠΑΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΩΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος16 Σεπτεμβρίου 2012 στις 12:34 μ.μ.

    Δεν ξέρω εάν μπορούν να παντρευτούν ,Ομολογία πίστεως και Θέατρο διότι πως μπορείς να κάνεις τα έργα της ανομίας ομολογώντας Πίστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος16 Σεπτεμβρίου 2012 στις 12:36 μ.μ.

    Καλημέρα!Δε θα συμφωνήσω μαζί σου σήμερα.Ούτε ο Τομ Χανκς θάφτηκε ούτε ο Τζ.Μπελούσι ούτε εκείνος ο αθλητής του αμερικάνικου ποδοσφαίρου.Στις ΗΠΑ το παιχνίδι δεν παίζεται όπως στην Ελλάδα των πάσης φύσεως "προοδευτικών"!
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου16 Σεπτεμβρίου 2012 στις 9:57 μ.μ.

    ανων. και παπα Κώστα μου
    Καλησπέρα!
    Αυτά είναι μεγάλες κουβέντες.
    Δεν θα τις ανοίξω τώρα.
    Θα πω μόνο ότι ο Τομ Χανκς βαφτίστηκε Ορθόδοξος σχετικά πρόσφατα, ενώ ΠΛΕΟΝ είχε κάνει μεγάλη σταδιοδρομία.
    Οι Αμερικάνοι ναι, είναι πιο αγαθοί σε πολλά από τους Έλληνες, αλλά...δεν αποφασίζουν οι Αμερικάνοι μόνοι τους.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος16 Σεπτεμβρίου 2012 στις 10:21 μ.μ.

    Τρόι Παλομάλου λέγεται ο αθλητής,παντρεμένος με Ελληνίδα.Όσο υπάρχουν γυναίκες θα υπάρχει και Ορθοδοξία.Αυτό είναι το συμπέρασμα.Κολλάει και με τα προηγούμενα!
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος18 Σεπτεμβρίου 2012 στις 10:11 μ.μ.

    Σαλουλα μου, περιμενω το ποστακι σου για την υπακοή ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου18 Σεπτεμβρίου 2012 στις 11:19 μ.μ.

    (Έσβησα και ανεβάζω πάλι το σχόλιο διορθώνοντας κάποιες λεπτομέρειες)
    ..................
    ;-)
    Ανων. φιλ. των 10:11 μ.μ.
    θα ήθελα πολύ να σε ευχαριστήσω, αλλά...δε βρίσκω ευκαιρία.

    Βασικά αδυνατώ να γράψω για ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, προγραμματισμένα.

    Συχνά άλλα έχω στο μυαλό μου και άλλη ανάρτηση ανεβάζω τελικά- νομίζω πραγματικά είμαι τρελόγρια, με όλη τη σημασία της λέξης.

    Εδώ που τα λέμε, όμως, έχουν διατυπωθεί τα μύρια για την αναγκαιότητα της υπακοής.

    Άνοιξε Ιωάννη της Κλίμακος και θα διαβάσεις τα άγια των αγίων της πατερικής εμπειρίας.

    Αν θες να βοηθήσεις να καταλάβω τι ειδικότερα σε απασχολεί, θα μπορούσες να θέσεις μερικά ερωτήματα, να τα συζητήσουμε;

    Περιμένω τη γνώμη σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου3 Απριλίου 2014 στις 11:27 μ.μ.

    Tρομερός αυτός ο στίχος του Βρεττάκου.
    Κάθε φορά που τον ξαναβλέπω...παθαίνω!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)