Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Η θημωνιά

Αποτέλεσμα εικόνας για η θημωνιά

Η ΘΗΜΩΝΙΑ

Στοίβαζε η μάνα μ' ένα διχάλι τα δεμάτια
κι εγώ μες στην καρδιά μου τις ματιές της
σαν μου 'γνεφε να της τα δίνω
κι άλλο βλέμμα
κι άλλο δεμάτι
κι όλο δουλεύαμε
κι όλο αισθήσεις κινούσανε το κάρο


κανένα κενό δε χώριζε τα δώδεκά μου χρόνια
απ' τα δικά της.


Κι ήταν η θημωνιά μας τελειωμένη
αλώβητα να μείνουνε τα στάχυα
φυλάγανε το ένα τ' άλλο με το στήθος.

Μα ένα φίδι ξαφνικά
έφερε τα πάνω κάτω
γυρίζανε στον αέρα οι τροχοί


Ανάποδα το διχάλι, τα δεμάτια κι οι ματιές της
το καλοκαίρι εκείνο.

Ένα απέραντο κενό.


Ψηλαφητά ψάχνω ακόμα μες στο χωράφι


κι έρχεται τις νύχτες
και μου γνέφει για τ' άλλο δεμάτι.


Σωτήρης Βαρνάβας- Εν Πάτραις

(Από τη συλλογή "Γράμματα Εμπράγματα" )
...................................................................................................
...................................................................................................
ΜΑΖΕΥΩ ΤΑ ΠΕΣΜΕΝΑ ΣΤΑΧΥΑ




Μαζεύω τὰ πεσμένα στάχια
Ποίηση:  Νικηφόρος Βρεττάκος


Μουσική: Θανάσης Τσίρος
Ερμηνεία: Σταύρος Μωραϊτης



Μαζεύω τὰ πεσμένα στάχια νὰ σοῦ στείλω λίγω ψωμί,
μαζεύω μὲ τὸ σπασμένο χέρι μου ὅ,τι ἔμεινε ἀπ᾿ τὸν ἥλιο
νὰ σοῦ τὸ στείλω νὰ ντυθεῖς. Ἔμαθα πὼς κρυώνεις.

Τὴν πράσινή σου φορεσιὰ νὰ τὴν φορέσεις τὴν Λαμπρή!
Θὰ τρέξουν μ᾿ ἄνθη τὰ παιδιά.Θὰ βγοῦν τὰ περιστέρια,
κ᾿ ἡ μάνα σου μὲ μιὰ ποδιά, πλατιά, γεμάτη ἀγάπη!

Πάρε ὅποιο δρόμο, ὅποια κορφή, ρώτα ὅποιο δένδρο θέλεις
Μ᾿ ἀκοῦς; Οἱ δρόμοι ὅλης της γῆς βγαίνουνε στὴν καρδιά μου!
Μὴν ξεχαστεῖς κοιτάζοντας τὸ φῶς. Τ᾿ ἀκοῦς;... Νἀρθεῖς!


πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου