Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Διακοπή Ανθρώπινων Σχέσεων: εν δυνάμει ευλογία(;)

Separation
Του π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Δεν είναι άγνωστο το γεγονός του χωρισμού δύο ανθρώπων, μετά από μακροχρόνια σχέση. Πόσοι σύζυγοι, φίλοι, ακόμα και πνευματικοί, δεν γεύτηκαν τον πόνο της διακοπής των σχέσεων τους με σύζυγο, φίλο, πνευματικά τους παιδιά;
Αυτή η διακοπή, κατά τον Επίσκοπο Κάλλιστο Ware, είναι μια μορφή θανάτου. 

Γιατί χωρίζει, αφαιρεί τη δυνατότητα της επικοινωνίας, της άνεσης, της οικειότητας. 

Στην καρδιά της ύπαρξης διενεργείται ο θάνατος. 

Κι όπως στο βιολογικό θάνατο δεν μπορείς να φέρεις πίσω τον αγαπημένο, έτσι και στην απόφαση για τερματισμό της μακροχρόνιας αγαπητικής σχέσης, 
δεν μπορείς να αλλάζεις τα δεδομένα. 

Γιατί η ελευθερία του προσώπου καθορίζει την αγάπη ή την αδιαφορία, όπως γράφεται και στο βιβλίο «Όρια Ζωής»:

 «Το μοναδικό κίνητρο που μπορεί να κάνει κάποιον να εξακολουθεί να μας τηλεφωνάει, να ενδιαφέρεται για εμάς και να θέλει να βρίσκεται κοντά μας, ακόμη και να ταλαιπωρείται για χάρη μας, είναι η αγάπη. 

Αυτό όμως είναι το κάτι που δεν είναι στο χέρι μας να το ελέγχουμε».
Τέτοια μορφή θανάτου-χωρισμού δεν συμβαίνει μόνο στους ενήλικες, αλλά σε όλες τις ηλικίες, από τη βρεφική μέχρι τη γεροντική.

 Συχνά ή σπάνια, ο κάθε άνθρωπος θα βιώσει, λίγο ή πολύ, την απογοήτευση από αυτούς που αγάπησε, δόθηκε, θυσιάστηκε. 

Γιατί όμως;
Ο Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος αναφέρει ότι «Ο Θεός, όταν θέλει κάποιον να γίνει δικός Του και αυτός έχει άλλους ως προτεραιότητα αγάπης, κάνει τους άλλους να μην τον θέλουν για να στραφεί προς Εκείνον». 

Αυτό ακούγεται σκληρό, έχει όμως και ένα μεγαλείο: 

Σε θέλει ο Θεός!
Ασφαλώς ο άνθρωπος έχει ανάγκη όχι απλά να επικοινωνήσει αλλά να κοινωνήσει με άνθρωπο, να μοιραστεί τα βαθύτερά του βιώματα, τον πόνο, τη χαρά, την απόγνωση, την επιτυχία.

 Όμως η πραγματικότητα μάς μιλά για την αδυναμία του ανθρώπου να ικανοποιήσει πλήρως τις ανάγκες τού άλλου ανθρώπου. 

Όταν αναμένουμε κάτι τέτοιο είναι ως να θεοποιούμε τον άνθρωπο κι ασφαλώς ακολουθεί η απογοήτευση.
Νομίζω ότι ο Θεός, μέσα στη μεγάλη Του αγάπη, θέλει να οδηγήσει τον κάθε άνθρωπο σε ωριμότητα. Να μπορέσει, δηλαδή, να έχει τη σωστή σχέση με τον εαυτό του και το συνάνθρωπό του.

 Οι διάφορες δοκιμασίες στις διαπροσωπικές σχέσεις, όσο και να πονούν, οδηγούν σε ωριμότητα, ανάλογα, βέβαια, με το πώς θα αντιμετωπιστούν.
Μέσα από την πείρα της ζωής μαθαίνουμε την αστάθεια των ανθρωπίνων σχέσεων και τη σταθερότητα του Θεού προς εμάς.

 Μαθαίνουμε πως «Εάν δεν πεις ότι στον κόσμο ο Θεός και εγώ είμαστε μόνο, δεν θα βρεις ανάπαυση», κατά τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος.
Έτσι, οι όποιοι χωρισμοί μεταξύ αγαπημένων προσώπων, που αναπόφευκτα δημιουργούν πόνο και πίκρα, μπορεί να ετοιμάζουν τη μεγάλη γλυκύτητα της ελευθερίας από ανθρώπινες εξαρτήσεις και την ουσιαστική σχέση με το Θεό, που γίνεται τότε, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, «πατέρας, αδελφός, νυμφίος, φίλος». 

Δεν είναι αυτό μια μεγάλη ευλογία;



11 σχόλια:

  1. Το κείμενο χτύπησε φλέβα. Εκεί έχω καταλήξει και εγώ, μετά απο πολλούς θανάτους που έχω ζήσει για την ακρίβεια βιώνω την απόλυτη μοναξιά, την απόλυτη ματαίωση και εκεί εάν πιστεύεις ότι ούτε τρίχα απο το κεφάλι σου δεν πέφτει χωρίς να το θέλει ο Θεός ψάχνεις την αιτία. Ή τρελαίνεσαι ή αρρωσταίνεις απο θλίψη ή μπορεί να συμβούν απο λίγο και τα δύο και καταλήγεις "στο τι θέλει,επιτέλους, ο Θεός";;;Και βέβαια δεν ζεις μόνο τον θάνατο των άλλων ανθρώπων , ως σχέσεις, αλλά και τον θάνατο του εαυτού σου , με την εμπιστοσύνη σου σε αυτόν να έχει καταρρακωθεί. Γίνεται τότε μια κοσμογονία-ο κόσμος περιλαμβάνει εσένα και τον Θεό. Με πολύ πόνο δεν έρχεται η ευλογία; Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. " εκεί εάν πιστεύεις ότι ούτε τρίχα απο το κεφάλι σου δεν πέφτει χωρίς να το θέλει ο Θεός ψάχνεις την αιτία. Ή τρελαίνεσαι ή αρρωσταίνεις απο θλίψη ή μπορεί να συμβούν απο λίγο"
    ...............
    Όπως τα γράφεις αγαπημένο μου Ε.

    Με πολύ πόνο έρχεται η ευλογία, μόνο που για να το νιώσει αυτό ο Πιστός στο Θεό άνθρωπος μπορεί να περάσουν κάμποσες δεκαετίες, επειδή το ειδωλολατρικό μοντέλο ζωής μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε μας προσανατόλισε προς υλιστικές συντεταγμένες.
    Επειδή πρόσφατα ξαναδιάβασα το βίο της άγιας ασκήτριας Σοφίας Μυρτιδιώτισσας, θυμήθηκα ότι μετά το θάνατο του άντρα της και μετά το φριχτό θάνατο του παιδιού της, εκείνη κόλλησε επάνω στο Όνομα του Θεού και της Παναγίας, όπως κολλάνε τα στρείδια πάνω στο βράχο.
    Και εκεί...ΑΛΛΟΙΏΘΗΚΕ...με το μυστικό τρόπο, το σιωπηλό, τον σε ελάχιστους ορατό, με τον οποίο αλλοιώνει το Άγιο Πνεύμα, σε ΒΑΘΟΣ χρόνου, τα σώψυχα των ανθρώπων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οσοι έχουν στηριγμένην ακλόνητον την πεποίθησίν των στον Θεόν, θα γνωρίσουν και θα κατανοήσουν την αλήθειαν· και οι πιστοί με αγάπην θα υπομένουν τας δοκιμασίας και θα παραμένουν πλησίον του Θεού, διότι η θεία χάρις και το έλεος δίδονται στους οσίους του Θεού και η στοργική του εποπτεία και προστασία στους εκλεκτούς του.
    Οι δε ασεβείς, σύμφωνα με τας αμαρτωλάς αυτών επιθυμίας και σκέψεις και πράξεις, θα πάρουν την δικαίαν τιμωρίαν· αυτοί, που κατεφρόνησαν τον δίκαιον και απεμακρύνθησαν από τον Θεόν.
    Διότι εκείνος, που εξουθενώνει και καταφρονεί την θείαν σοφίαν και παιδαγωγίαν, είναι ταλαίπωρος και δυστυχής. Η ελπίδα των προς μίαν άνετον και χαρμόσυνον ζωήν είναι κούφια και ανόητος. Οι κόποι των ανωφελείς, τα έργα των άχρηστα.
    Αι γυναίκες των άμυαλοι και ασύνετοι, όπως αυτοί, και τα τέκνα των ασεβή και αμαρτωλά· κατηραμένοι θα είναι και οι απόγονοί των.
    Σοφία Σολομώντος 3,9-12
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή μου Σαλογραία. Μετά από πολλά χρόνια, είδα πάλι απόψε την ταινία "Στη Χώρα της Σκιάς". Ήθελα να καθαρίσω κάτι σκουπίδια που μπαίνουν επιμόνως τώρα τελευταία στα μάτια μου.

    Λέει ο αγαπητός ήρωας της ταινίας στην αρχή, ότι ο πόνος είναι η σμίλη του Θεού. Αν θυμάμαι καλά παλιότερα, κάτι σχετικό είχα γράψει κι εγώ εδώ στο μπλοκάκι σου. Πόσο διαφορετικό όμως είναι να το λες ή να το γράφεις και πόσο να το νιώθεις στο πετσί σου!

    Ο Θεός ας μας δίνει το έλεος του, κι ας μας συγχωρεί που αγαπάμε τον άνθρωπό μας περισσότερο από Εκείνον, όπως λέει κι ο ήρωας.

    Ήλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ήλε μου
    μιλάς για θάνατο, ή για χωρισμό εν ζωή από προσφιλές πρόσωπο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το δεύτερο καλή μου Σαλογραία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ήλε μου, Ο χωρισμός προκαλεί κορυφαίο ψυχικό πόνο, συχνά, αλλά...
    σκέψου ότι μπορεί να σε φύλαξε αυτός ο πόνος από κάτι άλλο, που αν δεν συνέβαινε ο χωρισμός, θα ήταν για σένα πολύυυυυ χειρότερο.

    Ο σοφός λαός τονίζει:" ΚΑΘΕ εμπόδιο για καλό".
    Ειδικά για συναισθηματικούς χωρισμούς, ΜΠΟΡΕΙ να αληθεύει.

    Σαν έξυπνο παλληκάρι που είσαι, θα το ερευνήσεις...

    Θα σου πάρει βέβαια, κάμποσο χρόνο, αλλά θα γίνει...
    Είσαι εξάλλου, τόσο νέος ακόμη...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όπως το λες είναι καλή μου Σαλογραία, δεν έχω καμία αμφιβολία. Η μέχρι τώρα πορεία των πραγμάτων, αυτό ακριβώς μου έδειχνε.

    Ωστόσο η συνειδητοποίηση αυτή δε βελτιώνει ιδιαίτερα την κατάσταση. Γνωρίζω ότι καλύτερος γιατρός από τον χρόνο σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχει.

    Υπομονή λοιπόν κι εμπιστοσύνη στον... γλύπτη!

    Ήλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ήλε μου
    η συνειδητοποίηση που αναφέρεις είναι περισσότερο ψιλή, εγκεφαλική, ενώ ο εσωτερικός πόνος εκφράζεται περισσότερο χειροπιαστός, βαθύτερα συναισθηματικός, επειδή πηγάζει από μια τραυματική εμπειρία ακούσιου αποχωρισμού.

    Θυμάμαι στις ελάχιστες ελληνικές μελό ταινίες που είδα όταν ήμουν μικρή ότι ο βιομήχανος π.χ. επηρμένος πατήρ, έστελνε την ερωτευμένη κόρη, για ένα εξάμηνο ας πούμε στις Ευρώπες, προκειμένου να... ξεσκάσει, και να ξεχάσει το φτωχόπαιδο το Νίκο Ξανθόπουλο ας πούμε, που αγαπούσε.

    Στην πραγματικότητα, έβγαζε ο μπαμπάς την κόρη από το σκηνικό του έρωτά της και την τοποθετούσε μέσα σε διαφορετικό σκηνικό εικόνων και εμπειριών, ώστε δια της διαφορετικής εμπειρίας να γίνει η συναισθηματική θεραπεία της και αποδεύσμεσή της από τον παλιό έρωτα, πιο γρήγορα.

    Συχνά συνέβαινε στις παλιές ελληνικές ταινίες.

    (Τώρα δια του φατσομπουκιού, τα καμάκια και τα ξεκαμακώματα, άλλαξαν στυλ χαχα..)

    Αν πάλι ο σκηνοθέτης δεν ήθελε, δεν γινόταν και μεις χαιρόμασταν πολύ όταν δε γινόταν χαχα...ήμασταν τόσο αγαθομαρίες τότε οι περισσότεροι...αθώοι άνθρωποι.

    -Βούρλα κανονικά και με βούλα!
    ;-)
    Μπορείς, άραγε να πάς κάπου αλλού για ένα δυο μήνες;
    Μπορείς να αλλάξεις περιβάλλον;

    Να ξεφορτωθείς αναμνήσεις με κάθε τρόπο;

    Ό,τι δεν το ενθύμουμαστε, το πεθαίνουμε μέσα μας έως και δια παντός το πεθαίνουμε, ειδικά όταν βρεθεί και ένα νέος έρωτας.

    "Έρωτι έρωτα διακρούσασθαι"διάβασα κάποτε στον άγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό.
    Βέβαια εκείνος αναφερόταν στο θείο έρωτα, αλλά ...ισχύει και για τους καθαρά ανθρώπινους...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πραγματικά συγκινητικό...
    Δεν υπάρχει χειρότερο σε αυτή τη ζωή από το να χάνεις κάποιον άνθρωπο από τη ζωή σου, είτε από θάνατο, είτε από χωρισμό (και αυτό μια μορφή θανάτου είναι, όπως αναφέρει και το κείμενο).
    Δεν περιγράφεται ο πόνος...

    Ήλε μου, σε νιώθω και σε καταλαβαίνω απόλυτα... στο ίδιο σημείο νιώθω πως βρισκόμαστε...
    μερικές φορές νιώθω πως ΤΙΠΟΤΑ δε μπορεί να απαλύνει τον πόνο που νιώθω...

    Όμως ο Θεός είναι μεγάλος, ΠΟΛΥ μεγάλος! Και αυτά που δε γνωρίζουμε εμείς, τα γνωρίζει Εκείνος πολύ καλύτερα από εμάς! Υπάρχει έλεος και ελπίδα και ΔΕ θα μας αφήσει! Εξάλλου, ποιος γνωρίζει καλύτερα την ψυχούλα μας από τον Κύριο; Κανένας!

    Οπότε, πρέπει να Τον εμπιστευόμαστε σε κάθε βήμα της ζωής μας, και δε θα μας αφήσει... ΠΟΤΕ!

    Κουράγιο σε όλες τις πληγωμένες καρδιές που υποφέρουν από χαμό, οποιασδήποτε μορφής...
    Ο Χριστός πάντα μαζί σας!

    Ευανθία μου...τα λόγια σου όπως πάντα, πολύ όμορφα, ενθαρρυντικά και σοφά!
    Πάω να ρίξω ένα κλάμα όμως τώρα που το χρειάζομαι!

    Φιλιά πολλά!
    Laura

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ;-) Laura ξαναδιαβάζω τα σχόλια μετά από καιρό...
    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή