Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Οι τρεις τύποι των αχαρίστων


Ένας σοφός, ώριμος  άνθρωπος, πολλά μαθών και πολλά παθών,

 εν τω ματαίω τούτω βίω,

περιέγραψε  τα τρία είδη  των αχαρίστων, ως ακολούθως:

-Πρώτο είδος αχάριστου, αυτός που θα ξεχάσει ό,τι καλό του έκανες.
-Δεύτερο είδος αχάριστου αυτός που θα σε βρίσει για το καλό που του έκανες!
-Τρίτο και φαρμακερότερο είδος αχάριστου, αυτός που θα σε εκδικηθεί κιόλας άγρια
για το καλό που του έκανες!

Όταν λοιπόν, εκείνος ο θυμόσοφος,  κάποιον ευεργετούσε 
και αυτός ο κάποιος- ευγνωμόνως
-τουλάχιστον τη στιγμή της ευεργεσίας- 
ανεφώνει:

-Κυρ Αντώνη μου, χίλια ευχαριστώ! δεν θα ξεχάσω ποτέ το καλό που μου έκανες!

Ο κυρ Αντώνης, πανικόβλητος,  απαντούσε:

-Σε παρακαλώ, σε θερμοπαρακαλώ, σε ικετεύω φίλε,
 ό, τι καλό σου έκανα, να το ξεχάσεις! 

Να το ξεχάσεις το συντομότερο!

με  την τελευταία  φράση, προσπαθώντας ο ευεργέτης,  να αποφύγει
του ευεργετουμένου αχαρίστου,  τα μελλοντικά εκδικητικά  φερσίματα- τα τρισχειρότερα!


Σαλογραία 








13 σχόλια:

  1. Έτσι όπως το λες είναι Σαλογραία μου! Σε θυμούνται και μάλιστα τόσο έντονα ώστε να μη θέλουν να σε δουν στα μάτια τους...γιατί θυμούνται ότι κάποτε αποκαλύφθηκε σ αυτά η αδυναμία τους, ώστε να σπεύσεις να τους συνδράμεις. Κι ενώ τους έσωσες, θυμούνται πάντα ότι σου χρωστούν πάρα πολλά και εσύ ξέρεις μια άλλη τους εικόνα που δεν αντέχουν να την ξέρει κανένας.. Κι ακόμα, εσύ τους τη θυμίζεις και μόνο που σε βλέπουν.. Βρέθηκες μια χρονική στιγμή σ ένα κατάλληλο κεφαλόσκαλο ώστε να τους σηκώσεις από κάπου και να τους τραβήξεις από ένα γκρεμό. Αλλά για να έχει συμβεί αυτό, τους είδες πεσμένους.. Κι αυτό δεν θα σου το συγχωρήσουν ποτέ! Οι εχθροί που κάνουμε, οι πιο λυσσαλέοι είναι εκείνοι που μας χρειάζονται για να σταθούν. Και δεν μας το συγχωρούν αυτό βέβαια ποτέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρεγγίνα μου

    έκανες ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ!

    Έγραψες:

    "Βρέθηκες μια χρονική στιγμή σ' ένα κατάλληλο κεφαλόσκαλο ώστε να τους σηκώσεις από κάπου και να τους τραβήξεις από ένα γκρεμό.

    Αλλά για να έχει συμβεί αυτό, τους είδες πεσμένους..

    Κι αυτό δεν θα σου το συγχωρήσουν ποτέ!"

    Υποκλίνομαι στη διορατικότητα της περιγραφής σου!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν αυτός που περιγράφει τα τρία είδη των αχαρίστων, ήταν πραγματικά σοφός και ώριμος άνθρωπος, δεν θα θεωρούσε κανέναν αχάριστο.

    Ότι καλό προσφέρουμε στόν πλησίον, δεν είναι δικό μας, αλλά του Θεού. Όποιος το θεωρεί ως δικό του, έστω και ελάχιστα, είναι ο ίδιος αχάριστος και είναι φυσικό επακόλουθο να δεχτεί κάποια στιγμή..."του ευεργετουμένου αχαρίστου, τα μελλοντικά εκδικητικά φερσίματα- τα τρισχειρότερα!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Iωάννη

    το πας ...ψυχαναλυτικά, με έναν ωραίο τρόπο σκέψης κατά τον οποίο αν διαμαρτυρηθεί κάποιος για οτιδήποτε, δεν θα φταίει ποτέ ό άλλος, θα φταίει πάντα ο ίδιος ο διαμαρτυρόμενος.
    ;-)
    Αυτό ακούγεται ΠΟΛΥ ΒΟΛΙΚΟ για όσους, με διάφορους τρόπους ΑΔΙΚΟΥΝ τους συνανθρώπους τους.

    Επιστρατεύουν και το Χριστιανισμό να καλύπτει την αδικία τους...

    Περίμενα μια τέτοια άποψη, αλλά θα σου θυμίσω ότι
    ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ, ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ,
    ΣΧΟΛΙΑΣΕ ΠΟΛΥ ΑΡΝΤΗΤΙΚΑ ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ

    των εννέα λεπρών ανθρώπων, που θεράπευσε, οι οποίοι "ξέχασαν"να Του πουν ένα "ευχαριστώ"

    και ΤΟΝΙΣΕ:

    -Οι άλλοι εννέα πού είναι να πουν "ευχαριστώ" σε Εκείνον που τους θεράπευσε;
    .............

    Όποιος διαμαρτύρεται για την Αχαριστία και τη ΦΟΒΑΤΑΙ,για τους λόγους που επιγραμματικά θίγει η ανάρτηση, πιστεύω ΔΕΝ νοιάζεται να ακούσει ντε και καλά το "ευχαριστώ",

    αλλά, όταν ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΑΚΟΜΑ, ως ανταπόδοση της καλής του διάθεσης, τότε αναλύει τα ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΩΝ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΩΝ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΧΑΡΙΣΤΟΥ,
    ο οποίος αχάριστος, ΘΕΩΡΕΙ ΩΣ ΑΠΕΙΛΗ τον ευεργετούντα, ενώ ο ευεργετών μπορεί ΑΠΛΑ να προσφέρει δροσιά στην ψυχή του διπλανού, με τη χάρη, την απλότητα και την καθαρότητα
    τής φθινοπωρινής βροχής που πέφτει και κάνει τα χωράφια να πλουτίζουν.

    Πέφτει η αγαθή βροχή, όχι για να της πούν "ευχαριστώ" αλλά επειδή έτσι την ωθεί η βρόχινη φύση της να κάνει.

    Το αν κάποιος δεί το έργο της βροχής και το αναγνωρίσει, είναι ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ.

    Και βέβαια η βροχή πέφτει διότι ο Θεός τη ΔΙΕΤΑΞΕ να πέσει στη γη των ανθρώπων.

    Εννοείται ότι "πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον, ΑΝΩΘΕΝ ΕΣΤΙ ΚΑΤΑΒΑΙΝΟΝ, εκ του ΠΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ"

    Ανθρωπίνως όμως, στην περίπτωση της καραμπινάτης αχάριστης και παγκάκιστης συμπεριφοράς,
    η ΠΙΚΡΙΑ ΔΕΝ αποφεύγεται.

    Εδώ Ο ΘΕΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ, ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΗΚΕ...

    Προσωπικώς ΔΕΝ διανοούμαι να παριστάνω τον υπεράνθρωπο,διότι μια απλή τρελόγρια είμαι, που κουβεντιάζει χασομέρικα, στο ηλεκτρονικό της καφενείο με τους καλούς πελάτες...
    ;-)
    Αντε να πάω να φτιάξω και για μένα το ελληνικό καφεδάκι μου τώρα.

    Θα πιω και ένα ποτήρι νερό στην υγειά σου Ιωάννη.
    ;-)

    Καλη κι ευλογημένη μέρα να έχεις!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Την αχαριστία την αισθάνονται μόνο εκείνοι που όταν κάνουν ένα καλό υπολογίζουν στην ανταπόδοσή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να υποθέσω ΑΝΏΝ. ΦΙΛ. ότι κάποιοι δεν αισθάνονται την αχαριστία διότι δεν έκαναν ΠΟΤΕ τους κανένα καλό;
    ;-)
    Να υποθέσω ότι ο Χριστός που ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΕ για την ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ ΛΕΠΡΩΝ που ΦΕΡΘΗΚΑΝ ΓΑΙΔΟΥΡΙΝΑ, ΗΘΕΛΕ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ;
    ;-)
    Πολλά μπορεί να υποθέσει κάποιος ...
    ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΟΤΙ Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΠΛΗΓΩΝΕΙ.
    ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΓΙΟΙ ΠΛΗΓΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΚΛΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ.

    Ο Κύριος ας λυπηθεί το ΑΧΑΡΙΣΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...
    Μας προτρέπει να ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ και εμείςς ΞΕΧΝΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ Ή ΤΟΝ ΠΡΟΔΙΔΟΥΜΕ, Ή ΚΑΙ ΤΟΝ " ΕΚΔΙΚΟΥΜΑΣΤΕ" κιόλας για ό,τι καλό μας πρόσφερε και μας προσφέρει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπάρχει βέβαια, κι ένα οξύμωρο στην ιστορία Σαλογραία μου. Παρακαλώντας τον ευεργετημένο να ξεχάσει το καλό που του έκανα, αυτομάτως τον κατατάσσω στην πρώτη κατηγορία.

    Δηλαδή παραπονούμαι για τον αχάριστο, τον οποίο εγώ δημιουργώ με αυτό που του ζητώ.

    Και πρόσεξε, η αποφυγή των χειρότερων, δεν μπορεί να δικαιολογήσει το ότι αν ο άνθρωπος αυτός ακολουθήσει τη συμβουλή μου, δημιουργώ έναν αχάριστο!

    Είναι σαν να του λέω, εγώ να μην έχω συνέπειες κι εσύ ας είσαι αχάριστος!

    Συμφωνώ κατά τ' άλλα με το προφανές του πράγματος όπως είπες κι εσύ. Η αχαριστία υπάρχει και πληγώνει. Κι ενώ λίγα ίσως μπορούμε να κάνουμε για να την εξαλείψουμε, μπορούμε να κάνουμε πολλά στο κομμάτι που μας πληγώνει.

    Ήλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ;-)

    Ήλε, χρυσό μου καρφάκι

    (τυχερή η γυναίκα που θα σε πάρει βρεεε!)
    ;-)

    σ'ευχαριστώ για το σχόλιο.

    Το ποστ που ανέβασα, ΥΠΑΙΝΙΣΣΕΤΑΙ και πλευρά ενός τεράστιου θέματος, που έχει σχέση με την
    -εν βαθεία καρδία-
    ΑΙΣΘΗΣΗ του ΟΦΕΙΛΕΤΗ,
    η οποία αίσθηση του οφειλέτη προς τους
    συν-ανθρώπους (πνευματικώς και υλικώς)ΣΥΧΝΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ,
    απ' τις ψυχές
    των ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΩΝ χριστιανών
    όπως ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΜΕ ότι είμαστε- οι περισσότεροι εμείς.

    Ένας κοσμικά γυμνασμένος νους και,
    με την υπερπαραπληροφόρηση της εποχής μας,
    γερά εξοπλισμένος,

    θαυμάσια μπορεί,
    σε ΚΑΘΕ λογο που του προτείνει,
    ο όποιος απέναντι,

    να ΑΝΤΙΠΡΟΤΕΙΝΕΙ
    -με κρυφή υπερηφάνεια ευφυίας δήθεν-

    έναν σοφιστικώς ορθόν, ΑΝΤΙλογο

    και έτσι φαινομενικά, να μην τελειώνει ΠΟΤΕ εποικοδομητικά,
    μια περί του Πνεύματος, κουβέντα.

    Όσοι γράφουμε και διαβάζουμε σχόλια στα μπλογκς αυτό το βιώνουμε κάθε μέρα.

    Έτσι, δια των αντιφατικών και αντιτιθεμένων σχολίων, επί του ιδίου θέματος, ΣΥΧΝΑ, κατορθώνει ο Εξαποδώς,

    να ΜΗΝ υπάρχει σταθερή, μια ΣΩΖΟΥΣΑ,θεολογική απόφανση, μές στον εγκέφαλό μας, με ό,τι αυτό στην ΠΡΑΞΗ του βίου μας, συνεπάγεται.

    Ξαναθυμούμαι αυτή τη στιγμή

    ΚΑΙ ότι ο Χριστός στη Γεθσημανή ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΗΚΕ- κιόλας

    ( κρύβει άραγε αυτό το παράπονό Του, και μομφή Αχαριστίας;)

    στους μαθητές Του, ΌΤΑΝ ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΗΚΑΝ
    τη ΦΟΒΕΡΗ Νύχτα εκείνη στον κήπο των Ελαιών.

    Δυστυχώς, οι ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ αγιώτατοι μαθητές,
    εκεί και τότε,

    ΔΕΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ

    την οποία ο Ιησούς, βίωνε ανθρωπίνως,
    μια και γνώριζε ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ
    ΤΟΝ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΟΝΟ
    ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ,
    ένεκα του ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ,
    στο οποίο ως Άκακο ΑΡνίο τον έσυραν,
    και επάνω στον οποίο Σταυρό, τον εσφαγίασαν, οι Φαρισαίοι, τις επόμενες ώρες.
    ........
    Πολλά θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς...ΠΟλλά.

    Προσωπικώς αναπαύομαι ιδιαίτερα-το έχω ξαναδηλώσει- με τη φράση της Γερόντισσας Γαβριηλίας:

    -Να ΜΗ ζητάτε ευγνωμοσύνη από κανέναν,
    ΕΣΕΙΣ, όμως,ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ,
    ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ!

    Αυτή η συμβουλή, μού ακούγεται ως μεγάλη ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ του νοός
    όταν ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΤΑΙ από τις ΕΠΙΒΟΥΛΕΣ του Αιώνιου Εχθρού και ΠΑΡΑΚΙΝΕΙΤΑΙ από τις νοερές αόρατες φριχτές οντότητες, να ΜΙΣΗΣΕΙ τον ΑΧΑΡΙΣΤΟ-ΒΛΑΚΑ, άνθρωπο-σύνδουλό του.

    Χτες ξαναδιάβαζα κείμενο του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά που το έχω ανεβάσει σε αυτό το μπλογκ,
    κάτω από τον τίτλο:

    "ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΚΟΥΣΙΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ"

    :http://salograia.blogspot.gr/2012/02/blog-post_25.html

    Αν θεωρήσουμε την ΕΊΣΠΡΑΞΗ της Αχάριστης συμπεριφοράς ως ΑΚΟΥΣΙΟ πειρασμό, ως πειρασμό δηλαδή
    που ΔΕΝ θα τον θέλαμε "με την καμία",
    αλλά που ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΑ, μας ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΑΤΑΚΕΦΑΛΑ, ΚΑΙ την ψυχή, μάς την ΚΟΜΜΑΤΙΑΖΕΙ,

    τότε, κατά την προτροπή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, οφείλουμε, ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ
    ΝΑ ΤΟΝ ΥΠΟΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ,
    και ας σχολιάσει για τη -χριστιανικά επιλεγμένη- ΓΑΙΔΟΥΡΙΝΗ ΥΠΟΜΟΝΗ μας, ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΤΙΚώς, ο παρατηρών τα γεγονότα, "σώφρων" γείτονας:

    -ΤΟΥ ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΑΘΛΙΑ, τον ΦΤΥΝΟΥΝ, ΤΟΝ ΠΑΤΑΝΕ, ΤΟΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΥΠΟΜΕΝΕΙ;

    -Α, ΤΟ μαζοχιστή! Α το ...ΛαλάΚΑΑΑΑΑ!
    ..........................

    ;-)
    Αγαπημένε μου Ήλε, εν τέλει,
    ο πιο ισχυρός πειρασμός όλων των πειρασμών, νομίζω,
    δεν είναι τόσο το βίωμα της κακίας εκ των αδελφών

    -ΌΣΟ των δαιμονίων η ΑΔΥΣΩΠΗΤΗ ΧΛΕΥΗ!

    Αλλά για το θέμα του ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ της Χλεύης θα χρειαζόταν μια άλλη μεγάλη ανάρτηση!
    ;-)

    Προς το παρόν...

    σας ασπάζομαι μητρικώς,θυγατρικώς και αδελφικώς και εύχομαι να έχετε απαξάπαντες ένα πνευματικώς μεστό Σαββατοκύριακο,

    είτε μαγειρέψτε νόστιμη σκορδομακαρονάδα, είτε όχι!

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. κυρια μου μια και μενετε εις τας Πατρας σας συνιστω να συνομιλησετε περι θεολογικων με τον Τερεζη. Δινει οριζοντες,τεκμηριωμενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όταν μας πικραίνει η αχαριστία των άλλων, αυτό είναι σημάδι ότι η αγάπη μας γι' αυτούς είναι ιδιοτελής, γι' αυτό και πληγωνόμαστε.

    Οι ακούσιοι πειρασμοί είναι όπως ένα εμμετικό φάρμακο, μας δείχνουν το πραγματικό μας πρόσωπο που υπάρχει μέσα μας. Όσο και να το αποστρεφώμαστε, είναι εκεί. Και ο Θεός μπορεί να σώσει αυτό το πρόσωπο, όσο απουκρουστικό κι αν φαίνεται, διότι είναι αληθινό!

    Δεν μπορεί Ευανθία ο Θεός να σώσει το φανταστικό πρόσωπο που προσπαθούμε να Του δείξουμε, ή να δείξουμε στούς άλλους και στόν εαυτό μας.

    Αυτό είναι το παράπονο του Χριστού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είπε ο Κύριος,όποιος δέχεται εσάς εμένα δέχεται.

    Αυτό, ως ανταπόδοσή Του στο ευχαριστώ σου!

    Όταν το Πνεύμα το Άγιον καλύπτει την ψυχή σου αισθάνεσαι μιά πληρότητα και μιά ταπείνωση. Δεν επηρεάζεσαι από την αδικία, την αχαριστία, την ειρωνεία ή τον επαίνο.
    Ζης σε μιά ατμόσφαιρα πνευματική που δεν εισέρχεται εύκολα το μικρόβιο της αμαρτίας. Ο πνευματικός ανακρίνει τα πάντα, αυτός όμως από κανέναν δεν ανακρίνεται.

    Το Πνεύμα το Άγιον σου δίνει άλλα μάτια και άλλη κρίση...

    Πότε θα έρθεις εκεί που ανήκεις Ευανθία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή