Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Η δυσκολία του Πάτερ Ημών



Η συγνώμη προς κερατάδες, δεν είναι το φόρτε μου, αγαπημένο μου.

(Στα έλεγα και στην παλιότερή μου ανάρτηση, με Το φως της Συγνώμης, αυτήν που άλλοτε έγραψα και πρόσφατα διάβασες).

Ένα από τα ακαταλαβίστικα -έως και ενοχλητικά- για μένα σημεία στη διδασκαλία του Χριστούλη, ήταν και η διδασκαλία περί συγνώμης, θέλω να το πιστέψεις, να το εξηγήσω λίγο περισσότερο να το συλλάβεις το ζήτημα.

Προσωπικά, είμαι ένας απλός και φιλήσυχος πολίτης.

Κοιτάω τη δουλειά μου, το χωράφι μου, βοηθάω όπου μπορώ και δεν πειράζω κανένα.

Λοιπόν, φίλε, αφού δεν πειράζω κανέναν και περνάω τη ζωή μου, βαστώντας μέχρι και την αναπνοή μου, προκειμένου να μη σε θίξω σε οτιδήποτε, έχω τη φάκεν
α π α ί τ η σ η, να φερθείς και συ έ τ σ ι σε μένα.

-Με πιάνεις;

Αν μου φερθείς ωραία και καλά και ήσυχα όπως σου φέρομαι, its o.k! που λέει και ένα πελελό κοριτσάκι που ξέρω.

Αν όμως μου ξηγηθείς παράφωνα, τότε...α τότε...δεν εγγυώμαι για τη δική μου αντίδραση, τι... δρακουλικά μούτρα θα έχει!

Αυτό μου φαίνεται ως σκέψη, λογικό και πρέπον και νομίζω ότι κάθε ισορροπημένος και αξιοπρεπής άνθρωπος, θα συμφωνούσε μαζί μου.

Τώρα που κάθομαι και το σκέφτομαι το όλο θέμα λιγάκι, νομίζω ότι μπορώ κάπως να καταλάβω, διατί δυσκολευόμουν επί χρόνια να απαγγείλω ως προσευχούλα, το Πάτερ Ημών, και προτιμούσα κάποιες άλλες, ας πούμε, προτιμούσα καλύτερα, το "Βασιλεύ Ουράνιε Παράκλητε..."

Με το Πάτερ Ημών, ανέκαθεν, υπήρχε μια αντίσταση.

Μάλλον ίσως είχα πρόβλημα και με την έννοια του πατρός, θα έλεγε ο φίλος ψυχίατρος(εκείνος ντε, που στα γραφα στην ανάρτηση για την ξεκαρδιστική κηδεία της μανας του).

Ήμουν για πολλά χρόνια, περισσότερο από ό,τι φανταζόμουν,θυμωμένη με τον πατέρα μου-ο Θεός ας τον αναπαύει!

Δεν θα εξετάσω εδώ, αν είχα δίκιο ή άδικο να τρἐφω θυμό.

Αυτό το δικαίωμα ΔΕΝ μας το δίνει η φύση της ανθρώπινης κατασκευής μας.

Η φύση της ανθρώπινης κατασκευής μας, μου απαγορεύει να οργίζομαι.

Όχι να υποκριθώ ότι δεν οργίζομαι ενώ μέσα μου θα κοχλάζει το πάθος, όοοοχι πουλάκι μου!

Μου απαγορεύει να οργίζομαι,απαγορεύει να μνησικακώ, ακόμα και αν ο άλλος μου βγάλει και τα δύο τα μάτια, που τονίζει και ένας αββάς- ποιος ακριβώς δε θυμάμαι, και ούτε και έχει σημασία ιδιαίτερη.

Αυτή η απαγόρευση, πραγματικά, μου φαινόταν εξοργιστική έως και ανυπόφορη .

-Συγνώμη, Κύριε, δηλαδή, πώς την έχεις καταλάβει έτσι τη δουλειά;

Εγώ θα είμαι το ΚοροΪδάκι της Δεσποινίδος της ιστορίας;

Εγώ θα κάθομαι να με αδικούνε, να με φτύνουνε να με ξεπουπουλιάζουνε, να με ποδοπατάνε στα πατητήρια των σταφυλιών της Οργής, και δεν θα ανταποδώσω;

Θα κάθομαι, μόνο, σαν αποβλακωμένο και θα λέω:

-Σφάξε με, μουσουλμάνε μου να αγιάσω;

Πώς τη βλέπεις τη δουλειά;

Είσαι με τα καλά σου;

-Μα...!

-Δεν έχει μα και ξε-μά!

Είπαμε να είμαστε χριστιανοί δεν είπαμε να είμαστε θύματα και μαζόχες, για Όνομαααα!

-Ναι, αλλά...ο Χριστούλης...

-Ο Χριστούλης, τι;

-Δε βλέπεις; Σαν αρνάκι κάθισε ο Λατρεμένος μου και τον σφάξανε οι κακούργοι!

-Αυτός ήτανε Θεός!


Για κοίταξέ με καλά! Ίσα κι όμοια φαινόμαστε;

Εγώ είμαι ένας μικρός, αμαρτωλός άνθρωπος, που δεν έχω το κουράγιο, ούτε να γίνω άγιος, ούτε να γίνω οσιομάρτυρας.

Βασικά, δεν επιθυμώ να γίνω άγιος, ούτε καν οσιομάρτυρας, διότι το εν λόγω...άθλημα περικλείει ΠΟΛΥ πόνο, και για Όνομααα! γιατί πρέπει καλά και σώνει να υποφέρουμε σε αυτή τη ζωή;

-Μανδάμ, η απάντηση κατά τους Αγίους Πατέρες είναι απλή.

Αν δεν υποφέρουμε σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή, αν δε δώσουμε αίμα, δε θα λάβουμε Πνεύμα, και το δόσιμο αίματος, είναι συνδεμένο πάντα με πόνο, με ταπείνωση βαθύτατη και εκκοπή του ιδίου θελήματος.

Και δε γίνεται να λάβουμε χάρη από το Θεό, αν δεν αφήσουμε
εκ κ α ρ δ ί α ς τα παραπτώματα του πλησίον μας.

Άργησα αλλά...μια ωραία πρωία, αυτή η εικόνα με το χέρι, υπήρξε αρκετή, προκειμένου να καταλάβω.

Όταν κρατάω κακία στον συνάνθρωπο- όποιος και αν είναι αυτός,για όποιο λόγο- μοιάζει σαν να ἐχω πολύ σφιχτά κλεισμένο το χέρι μου.

Αν -ο Κύριος -επιθυμώ- να μου δώσει χάριτες, το χέρι πρέπει να ανοίξει, να αφήσει την κακία που κρατώ για τον αδελφό, να την σκορπίσει ο αέρας του Πνεύματος της Συγνώμης, να αδειάσει το χέρι από κακό και μαύρο φορτίο.

Τότε, ο Κύριος αυτή την χούφτα- που άδεια, σε στάση ικεσίας απλώνεται στην αγάπη Του- θα την πληρώσει με τις λυτρωτικές δωρεές του χρυσαφένιου Φωτός Του.

Είναι τόσο απλό, περιστέρι μου.

Είναι τόσο απλό.

Άμα τον ζορίσεις το μουτρωμένο, εαυτό σου, να ανοίξει την κλειδωμένη παλάμη, αφήνοντας τις οφειλές του πλησίον, τότε πια, δε θα απαγγέλεις πρόθυμα μόνο το Βασιλεύ Ουράνιε -που είναι η λατρεμένη προσευχή σου.

Αν επιθυμήσεις να συχωρέσεις πραγματικά τους όποιους κερατάδες σε έχουν πικράνει,θα σου δοθεί άνωθεν θεία βοήθεια, και τότε θα αρχίσεις να απαγγέλεις με προθυμία το "Πάτερ ημών"...χωρίς να κομπιάζεις...χωρίς να ντρέπεσαι να κοιτάξεις τα μάτια του Κυρίου, στο στίχο που λέει:

-Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ώς και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέτες ημών...

Υπάρχει μεγαλύτερη αίσθηση ελευθερίας από αυτήν -της Συγνώμης;


Σου θυμίζω πάλι εκείνη την υπέροχη ποιητική εικόνα που έδωσε ο στοχαστής:

Συγνώμη είναι το άρωμα που αφήνει η βιολέτα στη φτέρνα που τη συνθλίβει.

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ


......................................................................

23 σχόλια:

  1. Μου ήλθαν στο νου, τα λόγια του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ «Αν ήξερες χαρά μου, τι ευτυχία περιμένει στον ουρανό την ψυχή του δικαίου, θα υπέμενες μ’ ευγνωμοσύνη, εδώ κάτω, δοκιμασίες, διώξεις και συκοφαντίες.» Για μένα είναι δύσκολο το μάθημα αυτό, απλά το μεταφέρω αγαπημένη Σαλογραία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάρα πολύ ωραίο!
    καλημέραααααααααααααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχή μου Σαλογραία!!! Πάλι μας χάρισες ένα υπέροχο πρωινό!!! Κρατώ το Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο απ'το χέρι και φεύγω με ένα τόόόόόόόσο χαμόγελο για δουλειά!!!!!
    Σε ευχαριστούμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπημένοι άγγελοι των σχολίων, σας ευχαριστώ για την εμψυχωτική σας κουβέντα...

    Τη διάβασα ακούγοντας ένα ρώσικο χερουβικό.
    Σας το αφιερώνω:

    http://www.youtube.com/watch?v=b3y-C6BqHSM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αναστάσιε περιστεράκι μου
    την αλήθεια αυτού που δηλώνει ο άγιος Σεραφείμ, την κατάλαβα από την εμπειρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τον Άγιο Νεκτάριο.

    -Τι συκοφαντίες υπέμεινε ο άνθρωπος αυτός, από ΦΘΟΝΟ δαιμόνων και ανθρώπων όσο ζούσε;
    Τι εξορίες;
    Τι πείνα;
    Τι κατατρεγμό από ρασοφόρους;

    Με τι σιωπή, με τι ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, με τι δάκρυα ΜΥΣΤΙΚΑ ΥΠΕΡ των ΕΧΘΡΩΝ και ΔΙΩΚΤΩΝ του;

    Και τι Δωρεά, φανερώθηκε πάνω στο νεκρό του σώμα, που ίδρωνε με άγιο ΜΥΡΟ, ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ εμπρος στα μάτια του κόσμου οι οποίοι κατάπληκτοι αντίκρυζαν το υπερθαύμαστο φαινόμενο;

    (Τα περιέγραψαν και οι κοσμικές εφημερίδες της εποχής...)

    Σκούπιζαν το μύρο με βαμπάκια και άφατη συγκίνηση, και καινούργιο μύρο ανάβλυζε ΜΠΡΟΣΤΑ στα έκπληκτα μάτια τους, άσε το θαύμα της ΙΑΣΗΣ, με το διπλανό ασθενή-στον νοσοκομείο- τον ανάπηρο απο τη μέση και κάτω- που σηκώθηκε και περπάτησε όταν τον άγγιξε η φανέλα του αγίου ( μέσα στη φούρια της, πέταξε τη φανέλα απάνω του, η καλογριά που κλαίγοντας, φρόντιζε στο δίπλα κρεβάτι το άψυχο σώμα του Αγίου- υπέροχα τα περιγράφει ο Σώτος Χονδρόπουλος).

    Εξι μέρες έμεινε σε λαικό προσκύνημα το σώμα του Αγίου Νεκταρίου,χωρίς την παραμικρή αλλοίωση, έξι μέρες μυρόβλυζε... επί είκοσι χρόνια παρέμεινε άφθορο και ευωδιάζον...ΑΜΕΤΡΑ τα θαύματά του, οι φανερώσεις του σε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο...

    Τι ήταν ο Αγιος Νεκτάριος μέχρι που πέθανε;

    Ένας ΦΤΩΧΟΤΑΤΟΣ, ΑΦΑΝΗΣ,ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΜΕΝΟΣ κατατρεγμένος δεσπότης, που οι ελάχιστοι άνθρωποι στην Αίγινα τον γνώριζαν.
    Και μετά, από τη Χἀρη που του χορήγησε- για την Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη του- ο Κύριος, οι εκκλησίες που του αφιερώθηκαν σε όλο τον κόσμο, είναι δεύτερες σε αριθμό, εκείνων που αφιερώνονται στην Υπεραγία Θεοτόκο...
    Ετσι ΔΟΞΑΖΕΙ ο Κύριος των Δυνάμεων ΟΣΟΥΣ από τα βάθη της καρδιάς τους, ΣΥΧΩΡΑΝΕ ΤΟΥΣ ΣΤΑΥΡΩΤΗΔΕΣ ΤΟΥΣ,και απαγγέλουν το Πάτερ Ημών, δίχως να ψεύδονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ώς και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέτες ημών...
    και πού να πιάσουμε κι εκείνο το γεννηθήτω το θέλημά Σου...
    όλα τα δύσκολα, μα και τα καλύτερα, μας βάζει ο Καλός μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κάποια από τα νεοεισαχθέντα δεδομένα επεξεργάστηκαν από τον εγκέφαλό μου, ενώ κάποια άλλα [π.χ. αυτά για τον Αγ. Νεκτάριο] [π.χ. πότε να λέω "ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΝΟΧΛΗΣΕ" πότε όχι] περιμένουν ήσυχα τη σειρά τους μέχρι να έρθει η ώρα να επεξεργαστούν.

    Πολλές πολλές ευχαριστίες ΚΑΙ από εμένα για την ανταπόκρισή σας..!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σαλογραία αγαπητή

    Ευχαριστώ για την υπέροχη ανάρτηση.
    Ανελκύοντας το Πάτερ Ημών από τον βυθό της καθημερινότητας δείχνετε το απλησίαστο του πλησιέστατου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. XRISTOS ANESTH +

    EMENA DEN ME PTOOYN OI SYKOFANTIES
    KAI OI DIWKSEIS KAI TA PIKROHOLA LOGIA...

    emena -EKEINO POU ME STENAXWREI KAI ME THLIVEI
    APERIGRAPTA EINAI H AITIA AYTWN POY FERONTAI ETSI.
    EINAI H ELLEIPSH AGAPHS.-

    DEN ME NOIAZEI AN ME VRIZOUN
    AN ME LENE XAZH,TRELH KAI ASXHMH.
    ADIAFORW.
    TO KSERW ALLWSTE.
    EKEINO POU DEN MPORW NA KATANOHSW
    EINAI PWS ENAS AN8RWPOS
    FTANEI SE TETOIO SHMEIO
    PWS AFHNEI THN PSYXH TOU
    NA GINEI ETSI
    PWS AFHNEI THN KARDIA TOU NA GINEI PETRA...

    SYGXWRESTE ME,
    ALLA DEN MPORW NA KATALABW
    PWS ENA AN8RWPOS-KAI EIDIKA XRISTIANOS-
    MPOREI NA GINEI OMOIOS ME TOYS daimones...
    DEN VLEPEI PWS H AGAPH -H EMPRAKTH AGAPH-
    EINAI TO PAN?
    EINAI H ZWH,TO FWS,H ALH8EIA,O XRISTOS?

    H ZWH EINAI MIKRH.
    EMENA O XRONOS MOU TELEIWSE...
    KAI DEN ANTEXW ALLO NA BLEPW AMETANOHTOUS EGWISTES POU DEN THELOUN N'AGAPOUN TON DIPLANO TOUS. TON OPOION DIPLANO TOUS.
    HMARTON KYRIE.
    DEN ANTEXW ALLO.
    +EULOGHSON.
    agapi aggeliki+
    (SAS PARAKALW NA EYXESTE YPER ANAPAYSEWS THS PSYXHS MOU=NA M'ELEHSEI O KYRIOS+EUXARISTW)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @heart n soul
    ευχαριστώ θερμά για την αγάπη!

    Τι δείχνει αυτή η φωτό σου, καλό μου; δε με βοηθάνε τα ματάκια μου να καταλάβω...και μένα πάντως μου αρέσουν τα πολύ βαριά Ηπειρώτικα!(είδα το σημείωμα)

    Άμα τα ακούω θέλω να πεθάααανωωω και ποιος μπορεί να κρατάει κακίες, και να μη συγχωρεί και τους εχθρούς άμα στα αυτιά του χορεύει αργά η μνήμη θάνατου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γωγούλα με κάνεις να χαμογελάω.
    Μου θυμίζεις το Σιθριπιό...ενίοτε! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ΑΝΏΝΥΜΟ...
    ΕΧΩ ΧΤΥΠΗΘΕΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΘΕΤΕΙΣ...
    ΕΧΩ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΚΑΙ ΓΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ.
    ΕΧΩ ΚΛΑΨΕΙ ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΔΑΚΡΥ ΚΑΙ ΚΑΥΤΟ...
    ΔΕ ΒΡΙΣΚΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...
    ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ, ΑΣ ΠΕΙ...ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα, Σουηδός Στούρε
    > > Λιννέρ, στο βιβλίο του «Η
    > > Οδύσσειά μου» γράφει για το Δίστομο:
    > >
    > >
    > >
    > >
    > >
    > > Παντρευτήκαμε στις 14 Ιουνίου. Ο
    > > υπεύθυνος της ελληνικής επιτροπής, Έμιλ Σάντστρομ, παρέθεσε γαμήλιο γεύμα προς
    > > τιμήν μας. Αργά το βράδυ με πλησίασε και με απομάκρυνε από τα γέλια και τις
    > > φωνές, προς μια γωνιά όπου θα μπορούσαμε να μιλήσουμε οι δυο μας. Μου έδειξε
    > > ένα τηλεγράφημα που μόλις είχε λάβει: οι Γερμανοί έσφαζαν για τρεις ημέρες τον
    > > πληθυσμό του Διστόμου, στην περιοχή των Δελφών, και στη συνέχεια πυρπόλησαν το
    > > χωριό. Πιθανοί επιζώντες είχαν ανάγκη άμεσης βοήθειας. Το Δίστομο ήταν μέσα
    > > στα όρια της περιοχής την οποία, την εποχή εκείνη, ήμουν αρμόδιος να τροφοδοτώ
    > > με τρόφιμα και φάρμακα. Έδωσα με τη σειρά μου το τηλεγράφημα στην Κλειώ να το
    > > διαβάσει, εκείνη έγνεψε κι έτσι αποχωρήσαμε διακριτικά από τη χαρούμενη
    > > γιορτή.
    > >
    > > Περίπου μα ώρα αργότερα ήμασταν καθ' οδόν
    > > μέσα στη νύχτα. Απαιτήθηκε ανυπόφορα μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου διασχίσουμε
    > > τους χαλασμένους δρόμους και τα πολλά μπλόκα για να φτάσουμε, χαράματα πια,
    > > στον κεντρικό δρόμο που οδηγούσε στο Δίστομο. Από τις άκρες του δρόμου
    > > ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που
    > > πλησιάζαμε. Σε κάθε δέντρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα,
    > > κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των
    > > οποίων ήταν ακόμη ζωντανά. Ήταν οι κάτοικοι του χωριού που τιμωρήθηκαν με
    > > αυτό τον τρόπο: θεωρήθηκαν ύποπτοι για παροχή βοήθειας στους αντάρτες της
    > > περιοχής, οι οποίοι επιτέθηκαν σε δύναμη των Ες-Ες.
    > >
    > > Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη. Μέσα στο
    > > χωριό σιγόκαιγε ακόμη φωτιά στα αποκαΐδια των σπιτιών. Στο χώμα κείτονταν
    > > διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογέννητα.
    > > Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα με την ξιφολόγχη και αφαιρέσει τα
    > > στήθη, άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες, με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από το
    > > λαιμό. Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς.
    > >
    > > Μα να! Ένας παππούς στην άκρη του χωριού!
    > > Από θαύμα είχε καταφέρει να γλιτώσει τη σφαγή. Ήταν σ ο κ α ρ ι σ μ έ ν ο ς
    > > από τον τρόμο, με άδειο βλέμμα, τα λόγια του πλέον μη κατανοητά. Κατεβήκαμε
    > > στη μέση της συμφοράς και φωνάζαμε στα ελληνικά: «Ερυθρός Σταυρός! Ερυθρός
    > > Σταυρός! Ήρθαμε να βοηθήσουμε».
    > >
    > > Από μακριά μας πλησίασε διστακτικά μια
    > > γυναίκα. Μας αφηγήθηκε ότι ένας μικρός αριθμός χωρικών πρόλαβε να διαφύγει
    > > προτού ξεκινήσει η επίθεση. Μαζί με εκείνη αρχίσαμε να τους ψάχνουμε. Αφού
    > > ξεκινήσαμε οι τρεις μας, διαπιστώσαμε ότι [η γυναίκα] είχε πυροβοληθεί στο
    > > χέρι. Τη χειρουργήσαμε αμέσως με χειρουργό την Κλειώ. Ήταν το ταξίδι του
    > > μέλιτός μας.
    (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα, Σουηδός Στούρε
    > > Λιννέρ, στο βιβλίο του «Η
    > > Οδύσσειά μου» γράφει για το Δίστομο:
    > >
    > >
    > >
    Ελληνικός Πολιτισμός:
    > >
    > >
    > >
    > >
    > > Λίγο καιρό αργότερα η επαφή μας με το
    > > Δίστομο θ' αποκτούσε και έναν αξιοσημείωτο επίλογο. Όταν τα γερμανικά
    > > στρατεύματα κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, δεν πήγαν και
    > > τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια γερμανική μονάδα κατάφερε να περικυκλωθεί από
    > > αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου. Σκέφτηκα
    > > ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία για αιματηρή εκδίκηση, πόσο
    > > μάλλον που η περιοχή εδώ και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε
    > > τρόφιμα. Ετοίμασα λοιπόν φορτηγά με τα αναγκαία τρόφιμα, έστειλα μήνυμα
    > > στο Δίστομο για την άφιξή μας και έτσι βρεθήκαμε στο δρόμο για εκεί, για άλλη
    > > μια φορά, η Κλειώ και εγώ.
    > >
    > > Όταν φτάσαμε στα όρια του χωριού, μας
    > > συνάντησε μια επιτροπή, με τον παπά στη μέση. Έναν παλαιών αρχών πατριάρχη, με
    > > μακριά, κυματιστή, λευκή γενειάδα. Δίπλα του στεκόταν ο αρχηγός των ανταρτών,
    > > με πλήρη εξάρτυση. Ο παπάς πήρε το λόγο και μας ευχαρίστησε εκ μέρους όλων που
    > > ήρθαμε με τρόφιμα. Μετά πρόσθεσε: «Εδώ είμαστε
    > > όλοι πεινασμένοι, τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι. Τώρα,
    > > εάν εμείς λιμοκτονούμε, είμαστε τουλάχιστον στον τόπο μας. Οι Γερμανοί δεν
    > > έχουν χάσει μόνο τον πόλεμο, είναι επιπλέον και μακριά από την πατρίδα τους.
    > > Δώστε τους το φαγητό που έχετε μαζί σας, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους». Σ' αυτή του τη φράση γύρισε η Κλειώ το
    > > βλέμμα της και με κοίταξε. Υποψιαζόμουν τι ήθελε να μου πει με αυτό το βλέμμα,
    > > αλλά δεν έβλεπα πλέον καθαρά. Απλά στεκόμουν κι έκλαιγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ευχαριστώ τον εκλεκτό φίλο που μου έστειλε το παραπάνω απόσπασμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλησπερα πολυαγαπημενη μου και αξεχαστη Σαλογραια!και σε ολους τους ιστιοφιλους.
    Η αναρτηση σου σημερα παιρνει φωτια.
    Παρα πολυ σημαντικα αυτα που μας ειπες και δεν απεχουν απο ολους θαρρω τους ανθρωπους.
    Ειναι παρα πολυ δυσκολο πραγμα να σε βριζουν και εσυ να λες ''ΑΦΕΡΙΜ ΑΦΕΝΤΗΜ''...
    Και εχω περασει απο αυτα τα σταδια καθε φορα ομως που γινοταν αυτο ειχα για μερες ταραχη και οχι μονον αλλα και καθε φορα που συναντουσα αυτο το προσωπο που με κοροιδευε για την θρησκεια μου...και δυστυχως επειδη ανηκε στο οικογενειακο μου περιβαλον και το εβλεπα συχνα πειραζομουν.
    Εκεινο που μου εκανε εντυπωση ηταν πως καθε φορα που με συναντουσε ταραζοταν και εκεινο το προσωπο.
    Σκεφτηκα γιατι να γινομαι αφορμη να ταρασσεται ο αλλος διοτι το να κανει κανεις αγωνα να μην ταρασσεται στην υβρη καποιου μπορει να συΜβει με την προσευχη ..το να γινεις ομως αιτια να ταρασσεται ο αλλος εκει με πειραζει..
    Δεν μπορουσα πραγματικα να το χειριστω καθως εβλεπα στο προσωπο του την ταραχη.
    Ειναι οι σχεσεις παρα πολυ δυσκολες σημερα γιαυτο εχω βγαλει το συμπερασμα πως η φιλια μεταξυ των ανθρωπων[ακοΜη και συγγενων]πρεπει να εχει ομοφροσυνη,κοινο αγωνα,και τροπο ζωης που να συγκλεινει.
    Μια διαφορετικη σχεση οσο και αν κρατειται μονον απο την υπομονη του ενος ,ειναι καταδικασμενη να πεθανει.
    Γιαυτο τΊναξε τα παπουτσια σου και φυγε[εκφραση μου]...
    ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΕΝ ΚΥΡΙΩ--

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σαλογραία μου ,έθιξες ένα πολυ ευαίσθητο θέμα,αυτό της συγνώμης....πόση αρχοντιά πρέπει να διαθέτει ο άνθρωπος για να ξεστομίσει αυτή τη μαγικη λεξούλα που όλα τα αλλάζει!
    Πόσο πρέπει να τσαλακώσει το θεόρατο εγώ του και να την πει...

    Αυτό όλα τα αλλάζει...όλα όμως!
    Οι άνθρωποι πολλές φορες θεωρούμε πως χάνουμε λέγοντας τη και πέφτουμε στα μάτια του άλλου.
    Πόσο λάθος όμως είναι αυτό ...ίσα ίσα εκεί δείχνουμε το μέγεθος του ''είναι'' μας στην προφορά αυτης της τόσο μικρης λέξης...

    Όλα διαφορετικά θα ήταν σε τουτη τη ζήση αν ο καθένας διέθετε το σθένος να την πει όποτε ήταν αναγκαίο....σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας...

    Χαιρετώ την όμορφη παρέα σου!
    Σωτηρία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πηνελόπη αγαπημένη, ο καθένας αγωνίζεται όπως μπορεί και όσο καταλαβαίνει και ο καθένας μας κατά συνείδηση θα κριθεί...
    Αυτή η σκέψη είναι η παρηγοριά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σωτηρία μου,
    πράγματι, είναι απολύτως ψυχοθεραπευτικό το να μας ζητήσει ο φταίχτης συγνώμη, αλίμονο όμως αν περιμένουμε να ζητήσει ΠΡΩΤΑ τη συγνώμη για να τον συχωρέσουμε, ΕΠΕΙΤΑ.
    Χαθήκαμε!
    Η συγνώμη πρέπει να δοθεί,ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ, είτε τη ζητήσει ο φταίχτης, είτε όχι...

    Συνήθως δεν τη δίνουμε τη συγνώμη επειδή έχουμε μια ψευδή υπόληψη στον εαυτό μας και πιστεύουμε ότι σε ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΆΞΙΖΕ Τ Ο Σ Ο ΚΑΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ.

    Στην πραγματικότητα ΔΕΝ ξέρουμε τι μας αξίζει...

    Σε αφήνω προς το παρόν...θα επανέλθω...

    Πάντα με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. (Μην εκδικείσαι τον κακούργο, όπως δεν εκδικείσαι ένα αδύναμο παιδί. Διότι εκείνος δεν είναι κακούργος κατά την δύναμή του, αλλά, κατά την αδυναμία του.) Με αυτόν τον τρόπο θα συσσωρεύσεις δύναμη μέσα σου και θα είσαι σαν θάλασσα, η οποία δεν πλημμυρίζει για να καταπιεί το κάθε μικρό παιδί το οποίο ρίχνει χαλικάκια σε αυτήν.
    Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γωγούλα
    είσαι...ΘΕΆ!
    Αυτήν ακριβώς τη φράση του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς ήθελα να την βάλω πρώτο τραπέζι πίστα σε μια νέα ανάρτηση.
    Με πρόλαβες.
    Μπορείς να μου την ξεπατικώσεις ΑΚΡΙΒΩΣ όπως είναι γραμμένη στη μετάφραση μαζί με την παραπομπή και να μου τη στείλεις;χίλια ευχαριστώ!
    Μου έχει συμβεί και ένα φοβερό προσωπικό σκηνικό με αυτή τη φράση, ανήμερα την Κυριακή των Αγίων Πάντων, όταν είχα ενοχληθεί από τον κακό ηλεκτρονικό τρόπο ενός προσώπου.
    ΦΟΒΕΡΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΟΤΙ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΥΝΑΜΗ.
    ΜΟΝΟ ΜΕ ΦΩΤΙΣΗ ΑΠΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΥΤΟ!

    ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ξαναδιαβάζοντας, περαστικέ μου αναγνώστη, τώρα τα σχόλια μου μετά από καιρό, αδυνατώ να θυμηθώ το φοβερό σκηνικό που γράφω στο σχόλιο της 28 Ιουνίου του 2010.

    Ίσως έπρεπε να το περιγράψω εκεί και τότε, αμέσως.

    Χάνονται μερικές σημαντικές λεπτομέρειες αν τις αφήσουμε χωρίς να τις αποθηκεύσουμε στο χαρτί της περιγραφής μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή