Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Πίστη εξ ακοής και Πίστη εξ εμπειρίας- αφήγηση πρώτη.



Λατρεμένο μου, θα το πιστέψεις,
αν σου εξομολογηθώ ότι υπήρξα ΤΟΣΟΝ βούρλο σε αυτή τη μάταιη ζωή που- παρόλο ότι πήγα κάποιες τάξεις σχολείο- ΠΟΤΕ μου -και για πολλά χρόνια- δεν είχα κατανοήσει την έννοια της
ε μ π ε ι ρ ί α ς;

Ντρέπομαι, ντρέπομαι, αλλά...τώρα στα γεράματα μόλις...συνέλαβα το νόημα της.

Τι γράφει και ο κύριος Μπαμπινιώτης στη λεξικάρα του;
-Τι σημαίνει η λέξη εμπειρία;
-Σημαίνει, ότιδήποτε καταγράφεται ως προσωπικό ΒΙΩΜΑ(ξανά μανά φυλλομέτρημα λεξικών για το τι θα πει ΒΙΩΜΑ...ΒΙΩΝΩ...ΒΙΟΣ...) και εντυπώνεται ως γνώση , προσωπικά επεξεργασμένο ερέθισμα...
Εύκολο να το διαβάζεις στο λεξικό, να ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι το καταλαβαίνεις, να είσαι απόλυτα βέβαιη ότι το κατανοείς, να δίνεις και εξετάσεις επάνω στη γλώσσα, να παίρνεις και καλό βαθμό και...στην π ρ ά ξ η...ΝΑ ΜΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΧΡΙΣΤό! που φώναζε εξοργισμένος και ο συχωρεμένος ο πατέρας μου, κάθε φορά που μπουρίνιαζε για ψύλλου πήδημα...

Είναι άραγε, τόσο άσχετοι και οι άλλοι όσο εγώ; δεν το νομίζω.
Τουλάχιστον από διερευνητικές ερωτήσεις που κάνω ντροπαλά σε νεότερους, καταλαβαίνω, ότι τα παιδιά ξέρουν -σε πολλά, πολύ καλύτερα από μένα- τι τους γίνεται.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ευλαβικέ αδελφέ εν Κυρίω, πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, και στο θέμα της πίστεως, χωρίς να γνωρίζω αν η πίστη μου ήταν εξ ακοής ή ήταν πίστη εξ εμπειρίας.

Ανανοήθηκα επί του θέματος- ως κεκραιπαληκώς εξ ύπνου εξεγερμένος που λέει και ο ψαλμός- για πρώτη φορά , όταν διαβάζοντας το βιβλίο Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ, είδα αναφορά στα θέματα της πίστεως, και άκουσα τον συγγραφέα να λέει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι διαθέτουν μια πίστη όχι από πρώτο χέρι αλλά μια πίστη απο δεύτερο χέρι.

Αυτή η μεταφορική φράση, παρότι κάτι καταλαβαίνω από συνυποδηλωτική χρήση της γλώσσας, ομολογώ ότι πάλι με βραχυκύκλωσε.
Πολύν καιρόν συγκεχυμένα γυρόφερνε στις σκέψεις μου, και δεν καταλάβαινα τι ήθελε πάλι να πει ο...ποιητής-ψυχίατρος Σκοτ Πεκ, επί του ζητήματος.

Με τα πολλά όμως, κάποτε, και αφού σε κάποιο πατερικό κείμενο συνάντησα τις φράσεις πίστη εξ ακοής και πίστη εξ εμπειρίας άρχισα να καταλαβαίνω.

Λοιπόν...πίστη εξ ακοής, εννοούσε ο άγιος ό,τι άκουσα περί ύπαρξης των θείων πραγμάτων από γονείς, δασκάλους, παπάδες, φίλους, βιβλία.

Ήταν αυτό η πίστη από δεύτερο χέρι που έλεγε και ο σπουδαίος ψυχίατρος.

Ενώ Πίστη εξ εμπειρίας ήταν ό,τι είχε γραφτεί, επάνω στο δικό μου σώμα, επάνω στη δική μου ψυχή, ως θεία επέμβαση.Αυτό ήταν η πίστη από πρώτο χέρι.

Και αυτό το είδος Πίστεως, ήταν το ισχυρότερο...

Και τότε, με την εν λόγω φλασιά- την κατανόηση δηλαδή- ευλαβικέ αδελφέ, εν Κυρίω, μπήκα σε καινούργια ταλαιπωρία-των διαολοουρών και των παθών συνεργούντων βεβαίως...

Διότι ξαφνικά, εκεί στην ηλικία που έρχονται οι μεγάλοι πειρασμοί της ωριμότητας, συνειδητοποίησα, ότι -η βιόλα- ΔΕΝ διέθετα Πίστη εξ εμπειρίας.

Κατάλαβα ότι υπήρξα όλη μου τη ζωή, ένα αγαθιάρικο βούρλο, που ΠΟΤΕ του, το ίδιο δεν είχε δει-ακούσει-οσφρανθεί-ψηλαφήσει, κάτι υπερφυσικό.

Κάτι υπερθαύμαστο.

Δυστυχώς, δυστυχέστατα, όλα τα υπερφυσικά και τα υπερθαύμαστα, είχαν συμβεί σε κάποιον άλλον, πάντως- όχι σε μένα την ίδια- αυτοπροσώπως...

Οι δικές μου εμπειρίες ήταν απόλυτα τετραγωνισμένες στην απλή, μπακάλικη λογική της καθημερινότητας που βίωναν και οι άλλοι συγκαιρινοί μου.

Η συνειδητοποίηση αυτή, άπαξ και εισέβαλε μέσα μου, υπήρξε ένα πρελούντιο λογισμών κολάσεως.


Ξαφνικά ο Κύριος της Δόξης άρχισε να μου φαίνεται...σπαστικά σιωπηλός έως και ως ανύπαρκτος!


Ξαφνικά... άρχισα να υποπτεύομαι ότι υπήρξα το μεγάλο Κορόϊδο της ιστορίας.

Συνειδητοποιώντας ότι η πίστη μου ήταν πίστη εξ ακοής, η ψυχή μου άρχισε να φρικάρει, διότι...τι να σου κάνει μια..πιστούλα από δεύτερο χέρι, λατρεμένο μου;

Με δαύτη το μόνο που μπορείς να πετύχεις είναι να είσαι ένας νερόβραστος(άΪντε και ψητός) καλός άνθρωπος, βασικά δούλος και υποστηρικτής του άδικου και αμαρτωλού συστήματος!

Με πίστη από δεύτερο χέρι, κατατάσσεις τον εαυτόν σου στους χλιαρούς, που τους βλέπει σαν ξερατό, το Πνεύμα στην Αποκάλυψη!

Ούτε άγιος, ούτε ομολογητής, ούτε κάν σωζόμενος!

Ας προχωρήσω όμως στο θέμα μου.

Όπως σου είχα αναφέρει, μεγάλωσα σε οικογένεια με σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας και της οποίας η πίστη φαινόταν ανενεργός.

Αρκεί να σου πώ, ότι ειδικά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα οι γονείς βρίσκονταν αγριότερα τσακωμένοι και έτσι ούτε τότε στην εκκλησία εσύχναζαν.

Βέβαια δήλωναν χριστιανοί αορίστως αν τύχει και ερχόταν κουβέντα.

Μεγάλωνα την εποχή του δημοτικού και του Γυμνασίου σε μια μικρή επαρχιακή πόλη...

Θυμάμαι ειδικά στις μεγάλες γιορτές, όλα τα παιδιά που πήγαιναν <οικογενειακώς> στην εκκλησία...

Εκείνο το <οικογενειακώς> στριφογύριζε σαν πυρωμένο καρφί στην καρδιά μου, τις άγιες, μεγάλες ημέρες.

Ήμουν και μοναχοπαίδι αλλά με ανέτρεφαν σαν να είχαν άλλα δεκαπέντε!

(Τόση στοργή και τρυφερότητα).

Και επειδή οι γονείς είχαν ή τα νεύρα τους(η μάνα μου)
ή τις γκόμενες(ο πατέρας μου)
και δεν άδειαζαν να πάνε με το ψυχικά σαφρακιασμένο κοριτσάκι τους
(της Τρίτης ή Τετάρτης δημοτικού )στην εκκλησία, με παρηγόρησα κάποια στιγμή, με την ακόλουθη σκέψη:

-Οι φιλενάδες μου πάνε <οικογενειακώς> στην εκκλησία.
Εμένα οι δικοί μου δεν έρχονται.
Δεν πειράζει.
Για να μη νιώθω μόνη μου,θα φαντάζομαι ότι δίπλα μου περπατάει ο Χριστός, ότι πάμε στην εκκλησία παρέα, και έτσι θα είμαι και γω σαν τους άλλους χαρούμενη αυτή την άγια ημέρα!


(Φοβερό πράγμα οι άμυνες αδερφέ μου.
Βοηθάνε στην επιβίωση).

Φανταζόμουν

(αργότερα έμαθα ότι απαγορεύονται οι φαντασιώσεις από τους μεγάλους Αγίους της Εκκλησίας και πολύ σοφά απαγορεύονται...)

λοιπόν, το Χριστό, με τα ρούχα της εποχής του, αυτά που τον έβλεπα να φοράει στις εικονίτσες της αδελφότητος Θεολόγων ο <Σωτήρ>, και σε ταινία με τα πάθη Του, από κείνες τις δακρύβρεχτες- πρωτόγονες σκηνοθετικά- που παίζανε μια φορά το χρόνο οι σινεμάδες στις επαρχίες.

Φανταζόμουν το Χριστό να περπατάει δίπλα μου σε όλο το δρόμο το μοναχικό για την εκκλησία, του μίλαγα κιόλας μυστικά, σαν στον καλύτερο φίλο, <τον κοίταζα, με κοίταζε, και ένιωθα ευτυχισμένη!>.


Όταν έμπαινα στην εκκλησία, ξέχναγα αυτό το παιγνίδι που έφτιαχνα με τη φαντασία μου, μέχρι να φτάσω...
(υποτίθεται εξάλλου ότι ο Χριστός κρυβότανε κάπου μέσα στο ιερό, και από κει άκουγε τυχόν αναπεμπόμενες προσευχές μας)
...όμως, το παιγνίδι δε μου χρειαζότανε και περισσότερο!

Μέσα στο ναό, εύρισκα τις καλές μου φιλενάδες, κρεμιόμαστε από το γυναικωνίτη σα τσαμπιά σταφύλια , κοιτάζαμε κουτσομπόλικα -ίδια αμετανόητες σαλογραίες- αυτούς που μπαινοβγαίνανε από κάτω ανάβοντας τα κεριά τους , τρώγαμε στα κρυφά - με πολύ ελαφριές τύψεις- και κανα στραγάλι κατά τη διάρκεια των μακρινών ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδας, και βεβαίως, με την όλη διαδικασία η συνείδησή μου, ένιωθε ανάπαυση.

Αυτή -και όχι μόνο- ήταν η θρησκευτικότητα της παιδικής μου ηλικίας, αγαπημένε μου, και τώρα που ξαναφέρνω στη μνήμη το αφελές κοριτσάκι που υπήρξα, τι να σου πώ!

Υποπτεύομαι ότι μπορεί πράγματι, να περπάταγε ο Κύριος τότε μαζί μου, και ίσως για πολλά χρόνια να εξακολουθήσει να περπατάει, μέχρι να συναντηθούμε πρόσωπο με Πρόσωπο για την Τελική Κρίση!

Τον ευχαριστώ για ό,τι έγινε και ό,τι θα γίνει!


Μεγαλώνοντας, η εκπαίδευση που πήρα ήταν μάλλον ορθολογιστική τα μάλα, τουτέστιν ορθολογιστική του...κερατά!

Που δηλοί, ότι -δήθεν- μορφωθήκαμε σε περιρρέουσα ατμόσφαιρα επηρεασμένη κατά βάθος από τη φιλοσοφία του θετικισμού.
Αυτό, όπως καλά γνωρίζεις, σημαίνει ότι δεν πιστεύουμε τίποτα αν δεν είναι ευρέως αποδεκτό και αποδεικνυόμενο από την επιστήμη , ήτις έχει περί πολλού την παρατήρηση και το πείραμα.

Αυτή τη δήθεν επιστημονική αντίληψη για τα πράγματα, εκμεταλλεύεται ο Αρχέκακος Δαίμων, προκειμένου να ζωγρήσει- δηλαδή να συλλάβει- ψυχές, κρύβοντας με επιμέλεια το αληθινό, φριχτό πρόσωπό του...

Για τον πόλεμο που μας κάνει διαρκώς, αυτή η Σκοτεινή δύναμη, γράφει παραστατικά ο διαπρεπής κριτικός λογοτεχνίας, στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Καθηγητής Λιούις:
......................................

Κατεχόμενη περιοχή-κάτι τέτοιο-είναι ο κόσμος. (Και συνεχίζει ο Λιούς):

Ο Χριστιανισμός είναι η ιστορία, του πώς κατέφθασε μεταμφιεσμένος θα λέγαμε, ο αγαθός βασιλιάς και της κλήσης που μας απευθύνει να πάρουμε μέρος σε μια μεγάλη εκστρατεία δολιοφθοράς.

Όταν πας στην εκκλησία, ακούς πράγματι το μυστικό ασύρματο των φίλων μας:αυτός είναι ο λόγος που ο εχθρός θέλει τόσο απεγνωσμένα να μας αποτρέψει από το να πηγαίνουμε.
Και τα καταφέρνει εκμεταλλευόμενος την έπαρση, την τεμπελιά και το διανοητικό μας σνομπισμό.
Ξέρω ότι κάποιος θα με ρωτήσει:
-Έχεις σκοπό , αυτή την εποχή, να μας επανεισαγάγεις τον παλιό καλό μας γνώριμο, το Διάβολο, με οπλές και κέρατα και τα συναφή;
-Πρώτον, δεν ξέρω ποια σχέση έχει μ'αυτό η εποχή στην οποία αναφέρεσαι.
Όσο για το άλλο, δεν ενδιαφέρομαι για οπλές και κέρατα.
Όμως, κατά τα άλλα, η απάντησή μου είναι <ναι>.
Δεν ισχυρίζομαι πως ξέρω κάτι σχετικά με την εξωτερική του εμφάνιση.
Αν κάποιος πραγματικά θέλει να τον γνωρίσει καλύτερα, θα του έλεγα:

<Μην ανησυχείς. Αν το θέλεις πραγματικά, θα τον γνωρίσεις. Το αν θα σου αρέσει όταν τον γνωρίσεις είναι ένα άλλο θέμα>.

(Από το βιβλίο του Λιούις, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΛΩΣ, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα)
........................................................................
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, αναφέρει ότι γύρω στα 35 του χρόνια, ο άνθρωπος περνάει από μεγάλη εσωτερική κρίση, εξ αιτίας της οποίας κινδυνεύει να χάσει όλους τους πνευματικούς κόπους που είχε συνάξει ως τότε, και αληθεύει απόλυτα ότι η πιο μεγάλη μαστοριά του Αντικειμένου στην αιώνια σωτηρία μας, είναι να μας πείσει πως οι υποβολές που τεχνηέντως -και δια πολλών μέσων- ρίχνει στο νου μας, είναι ...δικές μας, είναι της <ελεύθερης σκέψης>.

Μεγάλη προπαγάνδα κάνει ο Εξαποδώς, χρησιμοποιώντας τη φενάκη της <ελεύθερης σκέψης>.

ΔΕΝ υπάρχει όμως στ'αλήθεια <ελεύθερη σκέψη>.

Η σκέψη ή θα εμπνέεται από το Άγιο Πνεύμα, ή θα κατευθύνεται τεχνηέντως- αλλού φανερά αλλού κεκαλυμμένα- από το πνεύμα του Αρχοντα του Σκότους, του αιώνος τούτου.

Όταν ο νους δε βρίσκεται σε διαρκή νήψη, περιφρουρούμενος από προσευχή, εγκλωβίζεται σε παγίδα.
Αν δεν ελευθερωθεί εγκαίρως απ'αυτή, οι συνέπειες θα είναι τραγικές και απροσμέτρητες...


ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

13 σχόλια:

  1. Την πρώτη αφήγηση την διάβασα και την απόλαυσα. Έχεις ένα μοναδικό τρόπο να μεταφέρεις αυτά που θες να πεις με ζωντάνια και αμεσότητα. Περιμένω την συνεχεία της διδασκαλίας της τόσο εντυπωσιακής από τις εμπειρίες της ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μετά την ανάγνωση, θα παρατηρούσα ότι πλέον, θα πρέπει να έχεις και την εμπειρία της εκ νεκρών Εγέρσεως εν σώματι "τω αυτώ και ουκ αυτώ".

    Ως προς αυτό: "αργότερα έμαθα ότι απαγορεύονται οι φαντασιώσεις από τους μεγάλους Αγίους της Εκκλησίας και πολύ σοφά απαγορεύονται", θα παρατηρούσα:

    Η φαντασία δεν μπορεί να μας εγκαταλείψει ποτέ, οι φαντασιώσεις ναι. Την έχουμε όλοι και θα την έχουν και όσοι θα μας ακολουθήσουν. Τη νοσηρή και παθογόνο φαντασία (φαντασιώση) οφείλουμε να εξουδετερώνουμε διαρκώς και αυτό το νόημα έχει η νοερά προσευχή. Να μαστίζουμε τους δαίμονες με την επίκληση του ονόματος του Ιησού Χριστού, Κυρίου και Θεού ημών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κυπριανέ μου
    ομολογώ ότι το σχόλιο της πρώτης σου παραγράφου, δεν το κατάλαβα τι εννοεί.
    Τα σχόλια των άλλων δυο παραγράφων, με βρίσκουν σύμφωνη και σε ευχαριστώ που βοηθάς στο ξεκαθάρισμα της σκέψης μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αναστάσιε
    σ'ευχαριστώ για την αγάπη και την υπομονή, επειδή οι σκέψεις και η εμπειρία μου θα ξεδιπλωθούν σε παραπάνω από δυο τουλάχιστον συνέχειες.
    Βασανίστηκα πολύ πάνω στο άν έπρεπε να την παραθέσω αλλά τελικά θα την καταθέσω, χωρίς να με νοιάζει η αποδοχή του καλο(ή και κακο)προαίρετου αναγνώστη.
    Ο Θεός που λατρεύουμε ειναι Πρόσωπο πολύ συγκεκριμένο και η Σχέση που οικοδομεί με τον κάθε πιστό είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ.
    Λοιπόν, δεν έχει σημασία, αν ένα τρίτο αυτί συμμεριστεί τα δικά μου βιώματα.
    Σημασία έχει το αποτύπωμα των βιωμάτων επάνω στη δική μου την ύπαρξη, δι ευχών σου και δι ευχών Πάντων των Αγωνιζόμενων Ορθοδόξων , αμήν! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. φιλοι του Αγιου ορους..20 Φεβρουαρίου 2010 στις 12:28 π.μ.

    καλησπερα σας και σας ευχαριστουμε για αυτα που γραφετε.Αλλα δεν μας σκεπτεστε καθολου εσεις οι μπλοκερ εμας τους φτωχους που δεν εχουμε υπολογιστη και περναμε τα βραδια μας σε νετ-καφε παρακολουθωντας τετοιου ειδους μπλοκ ....και δεν μας σκεπτεστε γιατι γραφετε=γραφετε=γραφετε και το ρολοι του νοικιασμενου υπολογιστη γραφει .Για να διαβασω το κειμενο σας και διαβαζω και λιγο αργα ειδα και επαθα δεν μπορειται να εχετε λιγο πιο συντομα κειμενα;Το εχω δει και αλλου σε αλλα μπλοκ αυτο και το καναμε παραπονο και εκει αλλα τιποτα ...τελικα αγοειτε τελειως τον κοσμο των νετ-καφε....και σας ζητουμε συγνωμη ....οπωτε βλεπω κειμενα και εγω και ο φιλος μου μεγαλα τα προσπερνω γιατι δηλαδη μπορει αυτο το κειμενο να εχει κατι σημαντικο να πει...Αν γινεται να ειναι συντομα τα κειμενακια σας θα σας ειμασταν υποχρεοι...καληνυχτα σας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προς φίλους του Αγίου Όρους
    σας ευχαριστώ για την υπόδειξη.
    Μου λέτε κάτι που δεν το είχα σκεφτεί.
    Ο καθένας στα μπλογκς γράφει για κάποιο λόγο.
    Προσωπικά, βγήκα στο κλαρί του κυβερνοχώρου,
    κ υ ρ ί ω ς για κάτι λεβεντόπαιδα που έχουν βουλωμένα με στόκο τα αυτάκια τους- αυτοί διαθέτουν υπολογιστή και ελπίζω ότι κάποτε τα απλά που γράφει η μάνα τους θα τα διαβάσουν- έστω μετά την κηδεία...:-( έστω για να γελάνε...
    Αν υπάρχει, όμως, κάτι σημαντικό να μάθει ο καθένας από μας, ο Θεός δεν θα τον εγκαταλείψει.
    Θα του το φέρει από συγκυρίες απίστευτες, έως και παράδοξες, και ΔΕΝ θα το χάσει, ΑΝ είναι για την ψυχή του πολύτιμο.
    Αυτό το πιστεύω, διότι το έχω δει να συμβαίνει.
    Γι αυτό να ΜΗ λυπάστε που δεν μπορείτε να μείνετε πολλή ώρα μπροστά στον υπολογιστή.
    Αυτό μπορεί να είναι μεγάλη ωφέλεια για σας, και κέρδος...
    Και σημασία, αγαπημένοι μου, δεν έχει το ΤΙ διαβάζει κάποιος αλλά το ΤΙ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ...
    Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ και ΣΩΖΕΙ.
    ΟΧΙ Η ΨΙΛΗ ΓΝΩΣΗ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. φιλοι του αγιου ορους20 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:07 π.μ.

    Εχετε δικιο αυτη ομως ειναι η ψυχαγωγια μας και εγω και ο φιλος μου αλλα εχουμε και αλους που δυσανασχετουν εδω με τις σελιδες και σελιδες και σελιδες και καποιος μπλοκερ στα κειμενα του δεν ειχε σχολια και εγραψε ο ιδιος οτι τα κειμενα του ειναι σαν να τα περνει το κυμα αφου δεντα διαβαζει κανεις.Ποιος να γραψει σχολια θελει και σχολια ο τυπος μεχρι να διαβασει κανεις το κειμενο του ειναι η ωρα που λιγει ο χρονος σου και δεν σου μενει χρονος να γραψεις σχολια...τι σχολια να γραψεις διαβαζεις διαβαζεις και στη μεση δεν θυμασαι τι διαβασες ελεος δεν ειμαστε και του πανεπηστιμιου γυμνασιο βγαλαμε μετα βιας...ανθρωποι της βιοπαλης .μερικοι νομιζουν οτι θα μιλησουν σε κανενα εδρανο. Δεν ειναι μονον τα χρηματα που ξοδευουμε γινεται και το μυαλο λασπη να πουμε απο το μπλα-μπλα.χιλια συγνωμη και παλιν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Κυπριανέ μου,
    ομολογώ ότι το σχόλιο της πρώτης σου παραγράφου, δεν το κατάλαβα. Τι εννοείς;"

    ΚΧ : Μην ανησυχείς και μη βιάζεσαι. Όταν έρθη η ώρα θα το καταλάβεις και θα το εννοήσεις. Οι εμπειρίες, οι αγιοπνευματικές εμπειρίες, δεν δίδονται δια της ακοής, όταν οι αισθήσεις δεν έχουν γίνει συναισθήσεις. Ομοίως και οι γραπτές ειδήσεις, παραμένουν ειδήσεις, αν δεν γίνουν συνειδήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Φίλους του Αγίου Ορους
    κατανοώ τη βαρεμάρα σας.
    Και γω ίδρωσα να το τελειώσω το σχολείο ΤΟΣΟ κουμπούρας που ήμουνα με την αριθμητική.
    Ευτυχώς που ο μαθηματικός αγάπαγε πολύ μια φιλενάδα μου, και για χάρη της, πέρναγα και γω με άβρεχτα ποδαράκια - αβρόχοις ποσίν το λέγανε οι αρχαίοι- τις τάξεις.
    Μπαίνω και γω - από μαζοχισμό μάλλον- σε κάτι κουλτουριάρικες σελίδες και δεν καταλαβαίνω ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ...ΚΑΙ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΠΑΝΙΚΟΣ...ΟΤΙ ΕΦΤΑΣΕ ΤΟ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ...ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ...άμα βγω γρήγορα από κει, ΣΥΝΕΡΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝΑ ...στούπαλο (έτσι με αποκαλούσε η μαμά) στην αριθμητική!
    ΟΛΟΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ, ΚΑΛΕΕΕ! :-)
    Λοιπόν...ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕΛΙΔΕΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ...
    ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΚΑΤΕ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ.
    Φιλάκιααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καταλαβαίνω κι εγώ τους φίλους του Αγίου όρους. Αν όμως καταπιάνονται με αναγνώσματα θρησκευτικά, οι ανγνώσεις αυτές απαιτούν ειδικές ικανότητες. Κι αυτές χρειάζονται υπομονή και πείσμα. Για να ανακαλύπτουν το θησαυρό και να πετάνε τη σαβούρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Υπομονή και(κατά Θεόν) πείσμα;
    Ποίος τα έχασε την σήμερον, δια να τα βρούμε εμείς, Κυπριανέ μου;
    Εμείς τα θέλουμε όλα ΓΡΗΓΟΡΑ!
    Δεν είδες και τη γρια φιλενάδα σου;
    Θέλει και αυτή γρήγορες απαντήσεις, από τον Κύριο της Δόξης, ΜΑ ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΑΑ!
    Θυμούμαι μια ταινία του Γιμού,που δείχνει ένα δάσκαλο καλλιγραφίας.
    Ο δάσκαλος είναι υπέργηρος και τέρμα βιβλική μορφή από εμφάνιση.
    Τον βλέπεις και λες: να το πρωτοξάδερφο του Μωυσή, στο γιαπωνέζικο!
    Αυτός ο δάσκαλος, λοιπόν, μέσα στην ταινία, λέει πέντε λόγια για την αξία της άσκησης στην καλλιγραφία.
    Τη θεωρεί άσκηση στην ΥΠΟΜΟΝΗ, ΣΤΗ ΛΕΠΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ...
    Βαθιά φιλοσοφημένη στάση πίσω από ένα μάθημα που κάποτε το διδάσκονταν και τα ελληνάκια...
    ΣΤη συνέχεια ...οι... μίσθαρνοι δούλοι των Υπουργείων, το κατάργησαν ως...άχρηστο...

    Ζήτωσαν τα πληκτρολόγιααααα!
    Ζήτωσαν οι μηχανές!
    Ερρέτωσαν οι γριέεεες! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. έχεις πολύ πλάκα έτσι όπως γράφεις, δάκρυσα από τα γέλια, να είσαι καλά! χωρίς παρεξήγηση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ;-)
    Γιατί παρεξήγηση 12: 37 π.μ.;

    Χαρά μου είναι να κάνω τους ανθρώπους να ξεκαρδίζονται στα γέλια έστω και εις βάρος μου.

    Αυτό τουλάχιστον θα τους βοηθήσει να αισθανθούν για λίγο καλύτερα!
    ;-)

    Γι αυτό εξάλλου όταν έχω τρελά κέφια περπατάω στην πόλη της Πάτρας,φορώντας και το γατούλη Σιλβέστρο στην πλάτη!

    Εκεί να δεις ευθυμία που πέφτει, στο πέρασμά μου!
    ;-)

    Βρίσκεσαι στη σελίδα της θεόμουρλης ...τι άλλο να περιμένεις;
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή